بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - علی ناصر محمد، نخست وزیر سابق یمن، با انتقاد از سیاست‌های تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی و حمایت آمریکا، تأکید کرد صلح خاورمیانه بدون تشکیل دولت مستقل فلسطین به پایتختی قدس و بازگشت آوارگان ممکن نیست
گروه بین‌الملل به نقل از رای الیوم:علی ناصر محمد، نخست وزیر سابق یمن در یادداشتی نوشت که آنچه از شرق تا غرب جهان عرب، از زمان تأسیس رژیم صهیونیستی در فلسطین رخ داده، هدف اصلی‌اش نابودی کامل مسئله فلسطین بوده است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
در این روند، ایالات متحده نقش اصلی را ایفا کرده و رژیم صهیونیستی مجری این نقشه بوده است. ایالات متحده از زمان صدور اعلامیه بالفور در سال 1917، فلسطینی‌ها را خوار کرد و اندکی بعد، دو اصل مهم رئیس‌جمهورش، وودرو ویلسون، یعنی «حق ملت‌ها در تعیین سرنوشت» و «غیرقانونی بودن تصرف اراضی دیگران با زور» را کنار گذاشت.
عرب‌ها از همان سال 1949 که توافق آتش‌بس امضا شد و خطوط مرزی میان رژیم صهیونیستی، مصر، سوریه، لبنان و اردن تعیین شد، برای صلح دست یاری دراز کردند. با این حال، رژیم صهیونیستی این توافق را در تجاوز برنامه‌ریزی‌شده خود در سال 1967 نقض کرد. حتی پس از آن، عرب‌ها قطعنامه 242 شورای امنیت را پذیرفتند و در اجلاس بیروت در سال 2002 طرح صلحی ارائه کردند.
رژیم صهیونیستی و صلح‌گریزی تاریخی رژیم صهیونیستی از بدو تأسیسش هرگز خواهان صلح واقعی با عرب‌ها نبوده، چه برسد به فلسطینی‌ها. این رژیم گاهی توافق‌هایی را می‌پذیرد اما هرگز به آن‌ها عمل نمی‌کند. رژیم صهیونیستی حتی پذیرش قطعنامه تقسیم فلسطین و شرط سازمان ملل برای عضویتش در این سازمان را که تشکیل دو کشور فلسطینی و صهیونیستی را الزامی می‌دانست، نادیده گرفت. فلسطینی‌ها نیز با وجود این، هر طرحی را که حق اندکی از سرزمین‌هایشان را پس از جنگ 1967 به آن‌ها بازگرداند، پذیرفته‌اند.
این تاریخچه سبب شده فلسطینیان و عرب‌ها به‌درستی این نزاع را نبردی برای «بقا» بدانند. این ادعا هیچ اغراقی ندارد؛ چراکه رژیم صهیونیستی، چه با جنایت‌های مداوم و چه با نقض توافق‌های بین‌المللی، همواره سیاست حذف فلسطینی‌ها را دنبال کرده است. توافق اسلو در سال 1993 و انتفاضه‌های پس از آن نشان دادند که رژیم صهیونیستی حتی تعهدات ناقص خود را نیز به تعویق می‌اندازد.
ماهیت متجاوزانه رژیم اسرائیل رژیم صهیونیستی نه‌تنها دشمن صلح است، بلکه موجودیتی است که جنگ و درگیری برای نابودی کامل مسئله فلسطین را بازتولید می‌کند. این رژیم از مسیر صلح واقعی، که حق را به صاحبانش بازگرداند، سرباز می‌زند. جامعه بین‌المللی به این واقعیت اذعان دارد که صهیونیست‌ها هیچ حقی در فلسطین ندارند، اما رژیم صهیونیستی با تحریف تاریخ و تلاش برای زدودن هویت عربی، اسلامی و مسیحی فلسطین، بر این ادعا اصرار می‌ورزد.
در سال 1974، یاسر عرفات، نماینده فلسطینی‌ها در سازمان ملل، با شاخه زیتون در یک دست و تفنگ در دست دیگر گفت: «شاخه زیتون را نیندازید.» با این حال، رژیم صهیونیستی و آمریکا هر تلاشی برای نابودی شاخه صلح فلسطینی انجام دادند و حمام خون در فلسطین را، اغلب با سلاح آمریکایی، ادامه دادند. عرفات در سخنرانی‌اش در 13 اوت 1988 در ژنو، با انتقاد شدید از آمریکا گفت: «متأسفانه ایالات متحده همچنان از طرح‌های توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی حمایت می‌کند و حق تعیین سرنوشت فلسطینی‌ها را نمی‌پذیرد.
رژیم صهیونیستی با ادعای وعده توراتی و به نام دین، فلسطینی‌ها را از سرزمین‌شان ریشه‌کن می‌کند. حتی استعمارگران صلیبی که زمانی فلسطین را اشغال کردند، جنایت پاکسازی نژادی مرتکب نشدند. اما فلسطینی‌ها، با مقاومت مشروع خود برای بازپس‌گیری حقوق طبیعی‌شان، هیچ اقدامی برخلاف قوانین بین‌المللی یا انسانی انجام نداده‌اند. همه ملت‌های جهان برای استقلالشان جنگیدند، از جمله خود آمریکا که استقلالش را با مبارزه مسلحانه به دست آورد، نه از طریق مذاکره از موضع ضعف.
مقاومت و پیام فلسطینی‌ها فلسطینی‌ها، پس از انتفاضه باشکوه 7 اکتبر، همچنان در برابر رژیم صهیونیستی و آمریکا مقاومت می‌کنند. با وجود بیش از 45 هزار شهید، 110 هزار زخمی (که اغلبشان زنان و کودکان‌اند)، تخریب 90 درصد زیرساخت‌ها و آوارگی اجباری بیش از 1.9 میلیون نفر، فلسطینی‌ها تسلیم نمی‌شوند. پیام یکی از روزنامه‌نگاران فلسطینی، احمد حمدان، این واقعیت را خلاصه کرده است: «ما در غزه همه‌چیز را تحمل کرده‌ایم: درد، گرسنگی و ستم، اما چیزی که هرگز نمی‌توانیم تحمل کنیم، یأس و تسلیم است.»
یا خواهند پذیرفت که بدون تشکیل یک کشور فلسطینی مستقل به پایتختی قدس و بازگشت تمامی آوارگان فلسطینی به سرزمین مادری‌شان، هیچ‌گونه صلح و ثباتی در منطقه خاورمیانه قابل تحقق نیست؟ صلحی که بر اساس عدالت و حقوق بین‌المللی بنا شود، تنها راه پایان دادن به این نزاع طولانی است. اما تاکنون، سیاست‌های تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی و حمایت بی‌قیدوشرط آمریکا، همواره این مسیر را مسدود کرده‌اند. آیا زمان آن فرا نرسیده است که جهان، به‌ویژه آمریکا، به جای حمایت از اشغالگری، از حقوق مسلم ملت فلسطین دفاع کند و شرایطی را فراهم آورد که نسل‌های آینده بتوانند در صلح و عدالت زندگی کنند؟