بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - تین نیوز |
اشتغال زایی در صنعت حمل و نقل هوایی تقریباً 3.1 برابر سایر صنایع مولد است و به ازای هر 100 شغل مستقیم در این صنعت، 610 شغل در بخش های دیگر ایجاد می شود.
به گزارش تین نیوز به نقل از تسنیم، صنعت حمل و نقل هوایی به عنوان یکی از مؤلفه های کلیدی و پیشران در حوزه اقتصادی و اجتماعی، نقشی تعیین کننده در پیشرفت و توسعه کشور ایفا می کند.
با وجود پتانسیل های بالای این صنعت، چالش های زیادی آن را تهدید می کند. در این نوشتار، وضعیت صنعت حمل ونقل هوایی ایران به طور جامع بررسی شده و با استفاده از داده های موجود، چالش ها و فرصت های این صنعت تحلیل می شود.
یکی از چالش های عمده این صنعت، تحریم های اقتصادی و مشکلات مرتبط با تأمین مالی است که در کنار مشکلات مدیریتی چندلایه، مانع استفاده بهینه از ظرفیت های بالقوه این صنعت شده است. از سوی دیگر، با توجه به اهمیت روزافزون حمل ونقل هوایی برای توسعه اقتصادی، بهره گیری از استراتژی های نوین و مدل های مدیریتی کارآمد می تواند زمینه ساز رشد و ارتقا این صنعت شود.
به اعتقاد کارشناسان، نظام حمل و نقل کارآمد را می توان به عنوان نیروی محرکه توسعه کشورها در نظر گرفت و کارآمدی این نظام را عاملی برای تحقق توسعه پایدار و عدالت محور دانست. حمل ونقل هوایی، علاوه بر ارائه خدمات جابجایی، با کاهش زمان سفر، افزایش کیفیت آن و تسهیل دسترسی به نقاط مختلف جهان، بر زندگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع تأثیرات قابل توجه می گذارد.
مطالعات نشان می دهد اشتغال زایی در صنعت حمل ونقل هوایی تقریباً 3.1 برابر سایر صنایع مولد است. به ازای هر 100 شغل مستقیم در این صنعت، 610 شغل در بخش های دیگر ایجاد می شود. این موضوع نشان دهنده اهمیت فوق العاده این صنعت در ایجاد فرصت های شغلی و تقویت سایر بخش های اقتصادی است.
در کشور ما، صنعت حمل ونقل هوایی با سابقه طولانی نسبت به بسیاری از کشورهای منطقه، با مشکلاتی مواجه است که مهم ترین آن ها تحریم های بین المللی است. هرچند این تحریم ها تأثیرات منفی زیادی بر صنعت هوایی کشور داشته است، اما باید اذعان کرد که مشکلات مدیریتی و عدم استفاده بهینه از ظرفیت ها و فرصت های موجود نیز از علل عمده رکود این صنعت به شمار می آید. در بسیاری از ادوار گذشته، این صنعت نتوانسته است به طور مؤثر در افزایش درآمد سرانه، تولید ناخالص داخلی و رشد اقتصادی پایدار کشور نقش آفرینی کند.
در صورتی که راهبردهای هوشمندانه و نوآورانه اتخاذ شود و از مدل های مدیریتی مدرن بهره برداری گردد، می توان به راحتی نیازهای داخلی را برآورده کرد و هم زمان وارد عرصه رقابت با رقبای خارجی شد. این امر می تواند موجب افزایش بهره وری، درآمدزایی حداکثری، ارتقای سطح کیفی خدمات و در نهایت توسعه پایدار صنعت حمل ونقل هوایی گردد.
تحلیل حاضر بر اساس تجربیات میدانی و پژوهش های انجام شده توسط نگارنده و داده های موجود از منابع رسمی صنعت حمل ونقل هوایی انجام شده است. متغیرهای مؤثر در این تحلیل شامل تعداد شرکت های هواپیمایی فعال، ناوگان زمین گیر، میزان رضایت و نارضایتی کارکنان و مسافران، مشکلات نقدینگی شرکت های هواپیمایی و نرخ بهره وری آن ها است. به منظور تحلیل دقیق تر داده ها، از مدل رگرسیون چندگانه استفاده شده است.
طبق آمار موجود، در حال حاضر 29 شرکت هواپیمایی دارای مجوز فعالیت هستند که از این تعداد تنها 15 شرکت در حال عملیات هستند، که این نشان دهنده محدودیت در رقابت و تنوع خدمات است. از مجموع 305 فروند هواپیمای موجود، حدود 60 درصد به دلایل مختلف زمین گیر هستند که این موضوع به طور مستقیم بر کیفیت خدمات و رضایت مشتریان تأثیر می گذارد.
مسئله مدیریت منابع انسانی نیز یکی از چالش های جدی است. کاهش تعداد نیروی انسانی متخصص و عدم تناسب حقوق و مزایا با کیفیت خدمات ارائه شده، منجر به مهاجرت نخبگان صنعت و کاهش انگیزه کاری در کارکنان شده است. این مشکلات، به ویژه در شرکت های هواپیمایی دولتی و خصولتی، تأثیرات منفی زیادی بر عملکرد این صنعت گذاشته است.
علاوه بر این، مشکلات اقتصادی و مالی از دیگر چالش های مهم صنعت حمل ونقل هوایی کشور به شمار می آید. مشکلات نقدینگی، تحریم های بین المللی و محدودیت ها در استفاده از منابع مالی جهانی، صنعت هوایی را با مشکلات متعدد مواجه کرده است. همچنین، عدم آگاهی و تخصص مدیران ارشد در زمینه شیوه های نوین تأمین مالی، همچون استفاده از ظرفیت های بازار پولی و مالی، مشکلات بیشتری را ایجاد کرده است.
با این حال، در شرایط موجود، می توان از استراتژی های جذب سرمایه های سرگردان و بهره برداری از فرصت های ارتباطی ایرانیان نخبه در سراسر جهان برای رشد و توسعه صنعت هوایی بهره برد.
افزایش تعداد شرکت های هواپیمایی و بهبود بهره وری می تواند به بهبود وضعیت صنعت کمک کند. همچنین، پذیرش سرمایه گذاران بخش خصوصی و اجرای سیاست های درهای باز برای ورود سرمایه به صنعت هوایی، به ویژه در شرایط تحریم های بین المللی، می تواند راهگشا باشد.