بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - وطن امروز / «اسطوره نامیرا» عنوان یادداشت روز در روزنامه وطن امروز به قلم حسین میرزایی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
از روزگاران بسیار کهن، یکی از آرزوهای انسان رسیدن به مقام «جاودانگی» بوده و همواره برای غلبه بر نامیرایی به طرق مختلف کوشیده و شاید به همین دلیل، در اساطیر سراسر دنیا، یافتن «اکسیر حیات» این همه برجسته شده است. نکته مهم درباره «اکسیر حیات» این است که این معجون شفابخش و جاودان‌ساز از چشمه‌ای می‌جوشد که مکان آن در «ظلمات» است. به عبارت دیگر، رمز جاودانگی برای انسان فانی، رفتن با چراغ در دل تاریکی‌هاست.
برخی چهره‌های برجسته در طول تاریخ با کنش‌های موثری که بر روند سرنوشت جامعه خود داشته‌اند، توانسته‌اند نام خود را برای همیشه در تاریخ جاودانه کنند. یکی از آن شخصیت‌های مهم و اثرگذار در طول تاریخ ایران زمین و دوران 46 ساله انقلاب اسلامی، بی‌شک سردار شهید قاسم سلیمانی است.
نام این سردار بزرگ ایرانی زمانی بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد که گروه‌های تروریستی با پوشش اعتقادات سلفی و تکفیری، با حمایت‌های مالی و سیاسی برخی کشورهای عربی و قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، در عراق و دیگر کشورهای عربی ظهور کردند. این گروه‌ها، بویژه داعش، با تصرف چندین شهر و پیشروی به سمت بغداد، ادعای تشکیل حکومت اسلامی عراق و شام را مطرح کردند. سقوط موصل در 10 ژوئن 2014، موجب ترس و وحشت اقلیت‌های قومی مانند کردها، ترکمن‌ها و ایزدی‌ها شد و آنها تلاش کردند در برابر این هجوم‌های بی‌رحمانه مقاومت کنند اما افزایش نیروهای خارجی و حمایت رژیم‌های عربی، مقابله با داعش را دشوارتر کرد. فراموش نمی‌کنیم در آن زمان، در عرض چند ماه، بغداد در آستانه سقوط قرار گرفت و خطر تسلط داعش بر کل سوریه و عراق جدی شد. 
در این شرایط، کشورهای غربی، بویژه آمریکا، به درخواست‌های عراق و اقلیم کردستان پاسخ ندادند. این امر نشان داد حضور نیروهای بیگانه، بویژه آمریکا، در واقع بخشی از نقشه تغییر ژئوپلیتیک منطقه است. در این میان، ایران تنها کشوری بود که به‌سرعت به درخواست مقابله با داعش پاسخ داد و مدیریت هوشمندانه سردار سلیمانی نه‌تنها داعش را در سوریه و عراق زمینگیر کرد، بلکه توانست حکومت آن را به‌طور قابل توجهی تضعیف کند. از آن زمان روزی نبود که نام این سردار بزرگ، به عنوان کسی که می‌تواند معادلات را در منطقه به نفع جبهه مقاومت تغییر دهد، در خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های بین‌المللی به چشم نخورد. شیوه مدیریت و محبوبیت شهید سلیمانی در منطقه به نحوی بود که گویی تا چند سال آینده جایی برای بیگانگان در منطقه غرب آسیا وجود نخواهد داشت، بنابراین حذف فیزیکی او در دستور کار قرار گرفت. 

ترور سردار سلیمانی توسط آمریکا در سوم ژانویه 2020 نشان‌دهنده استیصال آن در برابر محور مقاومت بود. نقش تاریخی سردار سلیمانی در شکست داعش و حمایت از مظلومان، او را به شخصیتی محبوب و اسطوره‌ای در میان ایرانیان و آزادی‌خواهان جهان تبدیل کرد. 
محبوبیت این چهره فرامرزی و ستایش‌برانگیز در بدرقه تاریخی و کم‌سابقه او در شهرهای مختلف عراق و ایران به وضوح قابل مشاهده بود، تا آنجا که طیف‌های مختلف سیاسی و اجتماعی در آن واقعه کم‌نظیر، در سوگ فراقش اشک ماتم ریختند. از وزیر سابق دوران پهلوی تا جناح‌های گوناگون سیاسی هیچ‌ یک نتوانستند در برابر عظمت این مرد سر تعظیم فرود نیاورند و مدح او را نگویند. 
سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود این است کدام ویژگی این سردار رشید باعث محبوبیت بی‌حد و مرز او در بین مردم شد؟ نخبگی در نظامی‌گری، نبوغ فرماندهی، شکست داعش، این غول نظام استکباری؟ همه اینها قطعا در شکل‌گیری این قهرمان اسطوره‌ای مؤثر بوده اما شاید مهم‌ترین ویژگی او آن سرمایه‌ اجتماعی‌ای بود که سردار دل‌ها در دوره زندگی‌اش، نه فقط برای خود بلکه برای کشورش و در یک کلام برای تمام آزادی‌خواهان جهان تولید کرد. مرز برای او معنایی نداشت. برای مبارزه با تاریکی‌ها و دفاع از مردم بی‌دفاع، مرزها، این دست‌ساخته‌های امپریالیسم‌ جهانی، نمی‌توانستند او را محدود کنند: صبح در تهران، ظهر در عراق، عصر در سوریه و شب در لبنان بود.
اینچنین جهان ‌وطنی را فقط در شخصیت‌ قهرمان اسطوره‌ای می‌توان یافت. او نمونه مطلق خیر بود، پایبند به پیمان، مردم‌مدار، پاکدامن، امانتدار، مدافع مصلحت‌های جامعه، مطیع رهبر و دین، نگاهبان مرزهای سرزمینی، گسترش‌گر عدل و داد و یاری‌دهنده ستمدیدگان. او در میدان نبرد بی‌نظیر و خارق‌العاده، زیرک و با مهارت بود و به تنهایی حریف یک لشکر. 
کدام یک از این ویژگی‌ها را در سلیمانی شهید به حد اعلا نمی‌توان یافت؟ از میدان نبردش نگوییم که در میانه میدان منطقه چطور خواب را از چشمان تمام مزدوران نظام سلطه گرفته بود. سیل که آمد خود را به خوزستان رساند تا در کنار مردم باشد، زیرا میدان نبرد برایش آن روز کمک به مردم سیل‌زده بود و کیست که نداند سرمایه اجتماعی او چه کمک‌هایی که به پیشبرد یاری‌رسانی به مردم در منطقه نکرد. 
مردم او را ستایش می‌کردند، زیرا آنها فرق سردار مردمی و سیاستمدار ابن‌الوقت را بخوبی تشخیص می‌دهند. او قائل به خط‌کشی‌های مرسوم در جامعه‌ نبود: آدم‌های من، رفقای من، مریدهای من، باحجاب و بی‌حجاب، چپ و راست، اصلاح‌طلب و اصولگرا برای او معنایی نداشت. او همه را زیر چتر جامعه توحیدی می‌دید و جامعه را چون افراد منسجم یک خانواده متنوع و متکثر می‌پنداشت. او برای همیشه در تاریخ ایران و جهان«جاودانه» شد، زیرا «اکسیر حیات» را در میانه میدان نبرد علیه تاریکی‌ها و نامردمی‌ها یافت.