بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، کتاب «نافع (تفسیر اقتصادی قرآن)» اثر حسین میرزاخانی در 344 صفحه به همت مؤسسه بوستان کتاب به چاپ رسید.
تفسیر حاضر در برارنده ره‌یافت‌های اقتصادی بزرگترین منبع اعتقادی و معرفتی جهان آفرینش، یعنی قرآن کریم است راه حل‌هایی ارائه می‌دهد که با مفاهیم بلند عدالت خواهی، ارزش‌های اخلاقی و آزادی کاملاً سازگاری و هماهنگی دارند.
این تفسیر تبیین کننده سازوکارهای رشد و توسعه اقتصادی است و از راهکارهای تنظیم منطقی تولید، توزیع و مصرف کالاها و خدمات سخن می‌گوید. همچنین عوامل واپس‌گرایی و عقب ماندگی اقتصادی ملت‌ها را توضیح می‌دهد.
از ویژگی‌های ممتاز کتاب پیش رو این بوده که دربردانده تمامی سرفصل‌ها و کلیدواژه‌های روزآمد اقتصادی است که از جمله آنها می توان به همچون اقتصاد و اعتقاد، تولید، بهره‌وری سرمایه، کشاورزی، دام‌داری، تجارت، اصول رشد کسب و کار، اقتصاد جنگ و صلح، اقتصاد زیستی، صنعت و مهارت، تورم، رکود، توزیع ثروت، مدیریت مصرف، دهک‌بندی، برنامه و بودجه، بازار سرمایه، بازارهای موازی غیر مولد، نقش آفرینی دولت در اقتصاد، اصطلاحات مستمر اقتصادی، نظام بانکی، خوش حسابی و معوقات بانکی، اهداف و برکات توسعه اقتصادی، اصول اخلاقی در حوزه اقتصاد، موانع پیشرفت، فرهنگ مبارزه با فقر و بی‌عدالتی و حذف محرومیت از کلیت جامعه، ساختن جامعه سالم، با بن‌مایه‌های اقتصادی سالم و جامع، وابستگی متقابل اقتصادی، مالکیت فکری و معنوی، آداب تجارت، تعزیر مالی، اقتصاد دانش بنیان، مکاتب اقتصادی، سرمایه‌داری کازینویی، اقتصاد سیاه، بورس و حتی جهانی شدن اقتصاد و داد و ستد بین المللی اشاره کرد.
در مجموع، این تفسیر نشان دهنده برتری اقتصاد اسلامی بر اقتصادهای سرمایه‌داری (کاپیتالیسم)، کمونیسم و مختلط است، زیرا اقتصاد اسلامی، اقتصادی منعطف، کم ریسک (خطرپذیر)، کارآمد، اخلاقی و عاطفی، نزدیک به اقتصاد مختلط، پیدایش قله‌های ثروت، مشوق تولید دانش بنیان، سرمایه‌گذاری و کارآفرینی و نوآوری، پیگیر رفاه‌مندی همه اقشار جامعه است.
برشی از اثر
تشویق به تولیدات صنعتی در بخش دفاعی و نظامی
«وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَهَ لَبُوسٍ لَّکُمْ لِتُحْصِنَکُم مِّن بَأْسِکُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاکِرُونَ» و ساختن زره را که به سود شماست به وی [داوود علیه السلام] آموختیم تا شما را از آسیب جنگتان حفظ کند(سوره انبیا، آیه 80).
«لبوس» در اصل به معنای لباسی است که انسان را از هر چیز زشتی بپوشاند و اینجا با توجه به کاربردی که برای آن تعریف شده، مراد زره جنگی است. برخی اهل لغت خود لبوس را به معنای «درع» (زره) گرفته اند. یکی از موارد کاربرد واژه «لبوس» مطلق «سلاح» است. ولی به همان دلیل پیش گفته مقصود از آن سلاح‌هایی است که جنبه دفاعی دارند.
تولید سلاح‌های دفاعی و بازدارنده و فروش و تجارت آنها باید تحت نظارت افراد صالح و شایسته باشد. این مطلب برداشتی از آموختن سند زره‌سازی به داوود(ع)! تولید سلاح دفاعی و بازدارنده و استفاده از آن، امری لازم و ضروری است. نوع و مقدار تولید و گسترش آن باید در جهت منافع و خیر و صلاح مردم و جامعه دینی، و نیز با مدیریت افراد صالح و تحت نظارت رهبری نظام دینی باشد؛ زیرا این امور (همچون جنگ و صلح) مهم‌تر از آن است که به دست نظامیان سپرده شود. به کارگیری دانش و فناوری‌های نوین، به منظور دفاع از منافع انسان‌های مظلوم و مورد تجاوز ستمگران، یک ضرورت است. کسی نزد امام کاظم(ع) رفت و از وی پرسید: مردم دو سرزمین که هر دو کافرند، در حال جنگ و ستیز با یکدیگرند. آیا ما مجازیم که تجارت سودآور فروش سلاح با آنان را برگزینیم؟ امام(ع) پاسخ فرمود: «به آنها سلاح دفاعی [نه تهاجمی و آدم کشی] بفروش».
حفظ منافع و خیر و صلاح مردم، اصل اساسی در اقتصاد نظامی است. برداشت یاد شده از «لام» انتفاع در «لکم» استفاده گردید.
علاقه مندان برای تهیه این کتاب می توانند به نشانی اینترنتی مؤسسه بوستان کتاب به آدرس www.bustaneketab.ir مراجعه کنند.