بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - چندثانیه نوشت: کوروش احمدی دیپلمات پیشین ایران در نیویورک در خصوص روی کار آمدن ترامپ و جالش های ایران با ایالات متحده می گوید:
شروع به کار یک رئیس جمهور نامتعارف در آمریکا هم این کشور را وارد دوره جدیدی از تاریخ خود کرده و هم سیاست خارجی ایران را در برابر یک دوره آمیخته با عدم قطعیت قرار داده است.
آمریکا با یک اقتصاد حدودا 28 تریلیون دلاری و یک ارتشی که دارای توانی بیش از مجموع توان نظامی 9 کشور بعد از خود است، موجودی است که وزن سنگین آن همه جا حس می شود.
اکنون سوال این است که تکلیف ایران با چنین موجود سنگین وزنی با یک شخص نامتعارف در راس آن چه خواهد شد.
بیشتر بخوانید: دلدادگی تندروها به آمریکا؛ حتی علم‌الهدی هم پیگیر وضعیت مردم این کشور است! در اینکه ترامپ مانند دور قبل به ایران پیشنهاد مذاکره خواهد داد، تردیدی نیست. سوال تنها این است که این پیشنهاد مذاکره را قبل از اعلام “فشار حداکثری” خواهد داد یا بعد از آن.
اگر پیشنهاد مذاکره قبل از اقدامات قهرآمیز اقتصادی باشد، امکان پذیرش آن از سوی ایران بیشتر خواهد بود. اگر ایران حاضر به نشستن پشت میز مذاکره نشود، روی میز مذاکره قرار خواهد گرفت و به کارتی در مذاکرات بسیار حساس بین آمریکا با چین و روسیه تبدیل خواهد شد. این دو کشور نیز پیش از این در مواردی مانند مسئله سه جزیره ایرانی و کریدور زنگزور، و بحران سوریه و … نشان داده اند که منحصرا به منافع خود می اندیشند. و این در شرایطی است که ایران به خاطر انواع ناترازی ها مشکل می تواند تحمل تحریم های سنگین از جمله تجدید نظر چین در خرید نفت از ایران را داشته باشد.
در صورت مذاکره، ضرب الاجل برای فعال کردن مکانیسم ماشه در مهر سال آینده، یک جدول زمانی محدود را تحمیل خواهد کرد. تردید نباید داشت که اگر تا اواسط تابستان توافق جدیدی بین ایران و غرب حاصل نشود، آنها این مکانیسم را فعال خواهند کرد و با برگشت قطعنامه های سازمان ملل علیه ایران، کل غنی سازی در ایران، فعالیت موشکی ایران و … دوباره غیرقانونی خواهند شد و کشورها مجاز به بازرسی کشتی ها از مبدا ایران یا عازم ایران خواهند بود.
در صورت عدم مذاکره، دولت ترامپ ابتدا به ساکن دنبال جنگ نخواهد بود و مسیر فشار اقتصادی شدید را ادامه خواهد داد. احتمال جنگ در صورتی خواهد بود که نهادهای اطلاعاتی در مقطعی مدعی شوند که ایران تصمیم به ساخت بمب اتمی گرفته است.
ایران ممکن است حاضر به مذاکره نباشد. اما قابل توجیه نیست که حاضر به تماس و گفتگو و دیالوگ برای به اشتراک گذشتن دغدغه ها و نگرانی و ایده های عام توسط طرفین هم نباشد. چنین تماس غیرتعهدآوری می تواند موجب تخفیف تنش و اجتناب از تشدید تحریم ها شود، همانطور که ملاقات رهبر کره شمالی و ترامپ در ژوئیه 2018 چنین نتیجه ای داشت.