بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش آفتاب نو، شرحی از آخرین وضعیت روابط اقتصادی دو کشور ارائه کرد و گفت: بخش خصوصی ایران تاکنون دستاورد چشمگیری در هر گونه فعالیت اقتصادی در این کشور حاصل نکرده و بیشتر همکاری دو کشور توسط بخش دولتی ایران در ونزوئلا صورت می‌گیرد؛ چرا که دولتی‌ها در ونزوئلا نظامی هستند و ترجیح می‌دهند با طرف ایرانی به واسطه نظامی‌ها مسائل خود را پیش ببرند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
وی افزود: دلیل دیگر کم‌رنگ بودن همکاری بخش خصوصی ایران و ونزوئلا این است که در ونزوئلا بخش خصوصی اپوزیسیون محسوب می‌شود و البته دولت این کشور در تلاش است بخش خصوصی را از این موضع خارج کند.
وی ادامه داد: همچنان پتانسیل فعالیت شرکت‌های بخش خصوصی ایران در ونزوئلا وجود دارد و شرکت‌های دانش‌بنیان ایرانی می‌توانند در این کشور حضور پررنگی داشته باشند، آنها می‌توانند در ایجاد زیرساخت‌های فناوری اطلاعات، مخابرات، نفت و پتروشیمی و تجهیز کردن پالایشگاه‌ها به ونزوئلایی‌ها کمک کنند و مردم این کشور از دریافت خدمات پزشکی و به ویژه خدمات آزمایشگاهی از ایرانی‌ها استقبال می‌کنند.
مهرپوریان خاطرنشان کرد: قرارداد‌ها و تفاهم‌نامه‌هایی که پیش‌نیاز این همکاری‌ها است امضا و ضمانت اجرا هم تعریف شده است و باید دید در مرحله اجرا تا چه اندازه می‌توان کار را پیش برد.
رئیس کمیته مشترک بازرگانی ایران و ونزوئلا اظهار کرد: اکنون شماری از شرکت‌های خصوصی ایرانی به طور مستقل از اتاق بازرگانی ایران در این سرزمین بازاریابی کرده‌اند و به دنبال توسعه صادرات به این کشور هستند، این شرکت‌ها در زمینه‌هایی مانند فیبر نوری، معدن و پتروشیمی فعالیت دارند، اما هنوز درآمد‌های چشمگیری از این مسیر حاصل نکرده‌اند، زیرا ونزوئلا از نظر اقتصادی جامعه‌ای توانمند و ثروتمند محسوب نمی‌شود.
صادرات به ونزوئلا توجیه اقتصادی ندارد
وی درباره پتانسیل‌های تجارت کالا بین دو کشور توضیح داد: واردات از ونزوئلا به ایران انجام نمی‌شود، زیرا کیفیت زندگی در ایران از این کشور بالاتر است و در واقع ونزوئلا نسبت به ایران جامعه‌ای محروم به شمار می‌آید و بیشتر از طریق فروش مواد خامی مانند قهوه، کاکائو و چوب درآمدزایی می‌کند و چوب آن را هم روسیه و امارات به صورت انحصاری می‌خرند، این کشور پیش‌تر مقداری ذخایر طلا داشت که اکنون دیگر در اختیار ندارد ذخایر کنونی طلای ونزوئلا هم مرغوبیت گذشته را ندارد و درجه ناخالصی آن به اندازه‌ای زیاد است که قیمت تمام‌شده را پایین آورده و به دلیل کمبود نقدینگی پیمانکاران خارجی که به استخراج این ذخایر مشغول هستند در ازای دستمزد همین ذخایر را از دولت ونزوئلا دریافت می‌کنند.
مهرپوریان اضافه کرد: ونزوئلا حدود 29 میلیون نفر جمعیت دارد و جمعیت سرمایه‌دار از این کشور خارج شده در نتیجه اقتصادش ضعیف است و نمی‌تواند بازار مصرف کالا‌های ایرانی به شمار آید، اما از ذخایر معدنی غنی و بکر، آب و زمین‌های مرغوب برای کشاورزی برخوردار است و در همین حال جمعیت کنونی تمایلی به تولید ندارد و زیرساختی برای پیشبرد آن فراهم نکرده است به همین دلیل این کشور می‌تواند محل سرمایه‌گذاری ایرانی‌ها باشد ضمن اینکه فاصله جغرافیایی ایران و ونزوئلا هزینه تجارت را به میزان چشمگیری افزایش می‌دهد و اگر ونزوئلا بازار مصرف خوبی باشد محصولات امریکایی و اسپانیایی به دلیل نزدیکی جغرافیایی با سرعت بیشتری در این بازار عرضه می‌شوند و دوری این کشور از ایران از قدرت رقابت کالا‌های ایرانی در این بازار می‌کاهد.
وی درباره اجرای کشت فراسرزمینی در این کشور به دست ایرانی‌ها اظهار کرد: سرمایه‌گذاران کشور ما برای اجرای کشت فراسرزمینی پروپوزال‌هایی را ارائه داده و مبتنی بر آنها زمین دریافت کرده‌اند و می‌توانند محصول تولیدی را در خاک ونزوئلا بفروشند و یا به ایران وارد کنند، اما هنوز این موضوع بعد اجرایی پیدا نکرده و محصولی از این راه به دست نیامده است، زیرا هنوز زیرساخت‌های مورد نیاز کشت مانند تامین آب، بهره‌برداری و از این قبیل فراهم نشده است.
رئیس کمیته مشترک بازرگانی ایران و ونزوئلا درباره دلیل پررنگ بودن حضور خودرو‌های ایرانی در ونزوئلا گفت: از زمان ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد شرکت‌های ایران خودرو و سایپا در ونزوئلا برای تولید محصولاتشان نمایندگی ایجاد کرده‌اند و اکنون نیز به صورت سی‌کِی‌دی کار می‌کنند و سرهم‌بندی قطعات این شرکت‌ها در این کشور انجام می‌شود.
+