بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش خبرنگار مهر، فیلم سینمایی «اسفند» ساخته دانش اقباشاوی روز گذشته در خانه جشنواره برای اهالی رسانه به نمایش درآمد و رضایت نسبی آنها را نیز در بر داشت. به همین بهانه ندا الماسیان طهرانی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران در یادداشتی درباره این فیلم که به بخشی از زندگی شهید علی هاشمی در دوران دفاع مقدس می‌پردازد، نوشته است.
در این یادداشت آمده است:
«مشکلات متعددی در دوران دفاع مقدس میان بومیان منطقه خوزستان و رزمندگان وجود داشت که در صورت عدم مدیریت و تدبیر از سوی فرماندهان می‌توانست به معضلی جدی تبدیل شود. در این میان علی هاشمی با گفتگو و فعالیت با بومیان منطقه، خطوط چالش مردم منطقه با رزمندگان دفاع مقدس را کمرنگ کرد و موجب شد عرب‌ها خود را خالصانه در خدمت دفاع مقدس انقلاب اسلامی قرار داده و در این راه مجاهدت‌های کم‌نظیر از خود نشان دهند و با کمک هم قرارگاه سری متشکل از عرب‌ها برای شناسایی و طراحی و انجام عملیات آبی خاکی را تشکیل دادند که در نهایت منجر به فتح جزایر مجنون شد.
نبرد در نیزارها بخشی از جنگ ایران و عراق محسوب می‌شود که در اواخر سال 1362 در نیزارهای هورالعظیم درگرفت. در این نبرد نیروهای مسلح ایران با ابتکاراتی که داشتند به اهدافی که در طرح عملیاتی تعریف شده بود، دست یافتند از جمله عملیات خیبر که یکی از عملیات های چندگانه این نبرد بود و به تصرف جزیره استراتژیک مجنون ختم شد. شهید علی هاشمی از فرماندهان جنگ به‌عنوان طراح اصلی عملیات خیبر و عملیات بدر شناخته می شود. فیلم سینمایی «اسفند» برشی از تلاش های شهید علی هاشمی برای انجام عملیات خیبر را روایت می کند.
دانش اقباشاوی که پیش از این نام او را با فیلم سینمایی «تاج محل» و یکی از اپیزودهای «هیهات» در مقام کارگردان شناخته بودیم اینک با یک فیلم در حوزه دفاع مقدس که به نوعی فیلم پرتره یکی از شهدای جنگ هم محسوب می شود به سینمای ایران بازگشته است. فیلم به طرز عجیبی در ساختار برخلاف اینگونه تولیدات چند سال اخیر سینمای ایران از جلوه های ویژه رایانه ای و صحنه های انبوه حضور تانک و درگیری و غیره به صورت آگاهانه ای پرهیز کرده تا جایی که حتی در برخی بخش های داستان و فیلم بیننده از خودش سوال می کند آیا الان در دوران جنگ هستیم یا خیر؟ فضا بر خلاف پتانسیل موجود در داستان خیلی آرام است و تب و تابی برای پیدا کردن معبری که بتوان از طریق آن به نیروهای دشمن ضربه وارد ساخت (و همین مساله در واقع گره اصلی دراماتیک قصه محسوب می شود) دیده نمی شود.
نکته ای که در بسیاری بخش های فیلم هم دیده می شود و از همین رو با ریتمی کند مواجه هستیم. از دیگر سو بخش اعظم پرده نخست داستان صرف تعقیب و گریز بازی های بیهوده ای می شود که مثلا طرح عملیات خیبر لو نرود و همین مساله جان قصه و ساختار را گرفته است. بی تعارف «اسفند» با وجود ایده مناسبی که دارد در پرداخت دچار اشکال شده و زمانی ریتم به نقطه مطلوب خود می رسد و پرداخت جان می گیرد که دیگر دیر شده است. شاید بهترین بخش «اسفند» را که هم ریتم خوبی دارد هم ساختار خوبی و هم شوق مخاطب را به لحاظ حسی و حتی هنری بر می انگیزد صحنه فینال داستان است. جایی که علی هاشمی برای سربازان عرب و مسلمان سخنرانی می کند و وحدت عرب و عجم را به آنها (در واقع مخاطب) یادآور می شود و پیرو آن شاهد هلهله و پایکوبی و رجزخوانی سربازان برای صدام و ارتش بعث هستیم و این روند تا پایان فیلم ادامه می یابد.
ایکاش اقباشاوی از ابتدا همین روند را در دستور کار ساختار اثرش قرار می داد تا این کم رمقی فعلی حال حاضر فیلم به پایین ترین میزان خود برسد.
بازی بازیگران نیز البته هیچ حسی را در مخاطب بر نمی انگیزد و شاید یکی از دلایل عدم ارتباط حداکثری و مطلوب تماشاگر با «اسفند» عدم ارتباط حسی مناسب با گروه بازیگران فیلم باشد. شکل و جنس بازی بازیگران «اسفند» که می توانست به هر حال در فضاسازی حسی و البته تکنیکی اثر موثر باشد متاسفانه نتوانسته قابل قبول باشد و به نظر می رسد «اسفند» از این نقطه نیز دچار خسارت شده است.
در مجموع اما «اسفند» فیلمی قابل اعتنا و ماندگار در سینمای ایران است. محتوای فیلم و پرداخت به یکی از شخصیت های اثرگذار تاریخ معاصر در حوزه جنگ تحمیلی به خودی خود برای ماندگاری این اثر در سینمای ایران کفایت می کند.»
کد خبر 6366807