بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
سعید شریعتی: هدف تندروها گفتمان پزشکیان است
بازار
مهدی بیک‌اوغلی| از ابتدا هم مشخص بود،ا هداف اصلی تندروها، زدن پزشکیان است. زدن چهره‌ای که توانست پس از حدود 3 دهه دومین دولت اصلاح‌طلب را به‌روزآوری کرده و مبتنی بر مقتضیات روز روی کار بیاورد.
روشن بود، تندروها از شخصیتی که دیدگاه‌هایش، یک بار دیگر افکار عمومی را به یاد گفتمان اصلاحات و مفاهیمی چون تنش‌زدایی، شایسته‌سالاری، دموکراسی، آزادی مطبوعات، اجماع نخبگانی انداخت و این گفتمان را بر صدر نشاند به راحتی نخواهند گذشت و اجازه نمی‌دهند آب خوش از گلوی او و دولتش به راحتی پایین برود. ظاهرا قرار است هر 9 روز یک بحرانی که در دولت خاتمی شکل گرفته بود، در دولت پزشکیان به هر روز یک بحران، بدل شود. مبتنی بر این رویکرد است که کمپین فشار بر دولت چهاردهم، مقابل مجلس که جواد نیک‌بین آن را برنامه‌ریزی شده و با صرف هزینه‌های قابل توجه ارزیابی می‌کند به بهانه حجاب هر روز مقابل پارلمان تجمع می‌کند تا با دخیل بستن گروه اندکی به بهارستان، مرهم شفایی برای جبهه پایداری و سایر طیف‌های تندرو فراهم شود.
حیرت‌انگیز اینکه همزمان با آغاز کمپین فشار حداکثری ترامپ علیه ایران و ایرانی، تندروهای داخلی هم کمپین فشار حداکثری را برای بی‌اثر نشان دادن تلاش‌های دولت آغاز کرده‌اند! اگر چهره شاخص کمپین فشار حداکثری امریکا، ترامپ و سایر چهره‌های تندروی کابینه او مانند ونس و مارک روبیو و... است، محوریت کمپین فشار حداکثری در داخل را چهره‌هایی چون حمید رسایی، مهدی کوچک‌زاده، صادق کوشکی و... راهبری می‌کنند.
استراتژی تندروها برای مقابله با دولت پزشکیان در بدو امر پراکنده ساختن مردان تاثیرگذار و یاران نزدیک او از کنارش و سپس ضعیف ساختن دولت اوست. مانند شهر بی‌دفاعی که برج و باروهایش را از دست می‌دهد و مهیای هجوم دشمنان می‌شود. بر اساس این دیدگاه کلی است که مخالفان دولت در وهله نخست راهبرد خارج کردن همتی و ظریف از کابینه را کلید زدند و سپس زمینه‌های فشار برای پیاده شدن میدری و ظفرقندی از قطار کابینه را فراهم کرده‌اند تا تعداد مردان کارآمد و اصلاح‌طلب کابینه‌ای به اندازه‌ای کاهش یابد که اطلاق عنوان دولت اصلاح‌طلب به دولت چهاردهم بی‌معنا شود. پزشکیان اما به خوبی راهبرد حریف را شناسایی کرده و در برابر هر تک تندروها، پاتک مناسبی ارائه می‌کند. دیروز اما طیف‌های رادیکال از استراتژی اصلی خود که فشار به پزشکیان است، رونمایی کردند. این ‌بار نه ظریف و همتی و میدری و نه ظفرقندی و سیمایی‌صراف بلکه شخص پزشکیان آماج توهین‌های تندروها قرار گرفت. آنها نشان دادند که برای اجرای راهبرد خود حتی صبر استراتژیک هم ندارند و قصد دارند هرچه سریع‌تر رویارویی‌ها را ساماندهی کنند. به همین دلیل است که در سومین روز آغاز کمیپن حجاب مقابل بهارستان چهره‌ای چون صادق کوشکی به عنوان سخنران وارد میدان می‌شود و شخص رییس‌جمهور را مخاطب توهین‌های خود قرار می‌دهد. تجمعی که نه مجوزی برای برگزاری آن صادر شده و نه مشخص است برای پیگیری کدام حق پایمال شده است. آذر منصوری و بسیاری دیگر از فعالان سیاسی با طرح این پرسش که چرا این گروه‌های تندرو فرصت برگزاری تجمعاتی غیرقانونی، وهم‌آلود و... را دارند اما گروه‌های اصلاح‌طلب، میانه‌رو و مردمی به‌رغم درخواست‌های مکرر چنین امکانی را پیدا نمی‌کنند؟ پرسشی که مدت‌هاست کسی به آن پاسخ درخور نمی‌دهد. صادق کوشکی، از چهره‌های تندرو طرفدار جبهه پایداری در تجمعی که بدون مجوز قانونی چند روزی مقابل مجلس برقرار است، رییس‌جمهور را به فریب مردم با نهج‌البلاغه متهم و پزشکیان را همردیف خوارج و مجاهدین خلق قرار داد. بنا به این گزارش کوشکی گفت: «آقایی که قرآن و نهج‌البلاغه می‌خواند می‌گوید من این قانون [حجاب] را اجرا نمی‌کنم. آقای رییس‌جمهور می‌گوید مردم مخالف این قانونند. چشم‌هایت را باز کن نماینده زرتشتیان با این قانون موافق است! وی افزود: آقایی که قرآن و نهج البلاغه می‌خوانی؛ اولین ‌بار نیست که کسی در اسلام قرآن سرنیزه کرده؛ اولین ‌بار نیست در اسلام کسی نهج‌البلاغه سر نیزه کرده! مجاهدین خلق چنان نهج‌البلاغه حفظ بودند که حضرت امام فرمود فلان عالم گفته من اینقدر نهج‌البلاغه حفظ نیستم.» کوشکی گفت: «کسی فریب حفظ قرآن و نهج‌البلاغه‌ات را نمی‌خورد آقای محترم! اگر دینداری، اگر قرآن قبول داری، اگر نهج‌البلاغه قبول داری، باید جلو حکم خدا نایستی و مانع اجرای حکم خدا نشوی...»
سعید شریعتی: تندروها از پزشکیان کینه دارند چون ساختار یک دست آنها را متوقف ساخت
سعید شریعتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در واکنش به تحرکات اخیر تندروها علیه دولت و شخص رییس‌جمهور می‌گوید: «فکر می‌کنم تحرکات مخرب تندروها قهری است و اقتضای طبیعت آنها این است. پشت این حرکات و جریانات تفکری حضور دارد که اکثریت مردم ایران را که منطبق با خواست و سلیقه و گرایش آنها فکر نمی‌کنند، ملت به حساب نمی‌آورند. از نظر آنها مردم همین افراد و گروه‌های اقلیتی هستند که مقابل مجلس حضور دارند و باقی جامعه مردم جاندارانی هستند که حکومت لطف کرده و آنها را تحمل می‌کند. از آنها مالیات باید گرفته شده و در ازای آن اجازه داده شود که نفس بکشند. این تلقی تندروها از شهروندان درجه دوم یا غیرخودی‌هاست.»
شریعتی یادآور می‌شود: «همین امروز مرتضی آقاتهرانی به عنوان پدر معنوی این جریان اعلام کرده، مردم می‌خواهند قانون حجاب و عفاف اجرایی شود! اما ایشان اشاره نکرده‌اند که کدام مردم و مبتنی بر کدام نظرسنجی و همه‌پرسی و... یک چنین خواسته‌ای را به سمع این دوستان رسانده‌اند؟ البته از نظر این دوستان مردم کسانی هستند که خودی محسوب می‌شوند و اکثریت جامعه ایران مردم به شمار نمی‌روند که بخواهند نظر داده و دیدگاه خود را مطرح کنند. این چارچوب فکری جریانات تندرو است. آنها تلاش می‌کنند هر مزاحمی را در قدرت حذف کنند.»
این فعال سیاسی در خصوص تحرکات اخیر تندروها برای توهین به رییس‌جمهور و مخاطب قرار دادن او می‌گوید: «از روز سه‌شنبه هم تندروها رسما رییس‌جمهور را مخاطب قرار داده‌اند. صادق کوشکی رییس‌جمهور ایرانیان را با القاب توهین‌آمیزی مخاطب قرار داده است. چرا از پزشکیان کینه دارند؟ چون حضور پزشکیان باعث شد آنها دولت یکدست و ساختار یکدست را در قدرت ترک کنند و این قطار تندروی متوقف شود. اگر امروز به پزشکیان رسیده‌اند و قبلا سراغ ظریف و همتی رفته‌اند، چون از ظریف و همتی دستاویز بیشتری داشتند. ظریف به این دلیل که در کمپین انتخاباتی پزشکیان اثرگذار بود و توجه مردم را به پزشکیان و گفتمان اصلاح‌طلبی جلب کرد، تقصیرکار شناخته شد و سیبل حملات مقدماتی تندروها قرار گرفته است.»
شریعتی با اشاره به اینکه تندروها از امکاناتی که در اختیارشان گذاشته می‌شود، چراغ سبز دستگاه‌های انتظام و امنیتی و... می‌دهند نهایتا استفاده را می‌کنند، ادامه می‌دهد: «اگر همه حامیان پزشکیان هم طومار امضا کنند که قصد دارند تجمع قانونی و مسالمت‌آمیزی برگزار کنند، چنین اجازه‌ای به آنها داده نمی‌شود. اما جریانات تندرو از اقصی‌نقاط کشور می‌توانند راهی تهران شوند و علیه دولت و قوای سه‌گانه و مطالبات مردم صدای خود را بلند کنند. امکاناتی چون اتوبوس، توشه راه، پول توجیبی و... هم در اختیار آنها قرار داده می‌شود. البته به‌رغم همه این امکانات باز هم تعداد این طیف‌های تندرو از انگشتان دو دست تجاوز نمی‌کند. امری که نشان می‌دهد تا چه اندازه مردم از این تفکرات فاصله دارند. البته من موافق برخورد با این طیف‌ها نیستم، چون مطابق قانون اساسی هر گروه و جریانی حق دارد، تجمع قانونی برگزار کند. مساله این است که چرا حامیان آقای پزشکیان و مخالفان این قانون نمی‌توانند نظر خود را به سمع و نظر مسوولان برسانند؟! این سیاست دوگانه محل نقد است.»
او در پاسخ به این پرسش «اعتماد» که برای حفاظت از حقوق اساسی ملت در برابر این تندروی‌ها چه باید کرد، می‌گوید: «به نظرم آقای پزشکیان باید راهبرد مناسبی تدارک ببیند. اگر رییس‌جمهور در برابر این طیف‌ها به اسم وفاق و دعوا نکنیم و... کوتاه بیاید، بدون تردید آنها به پیشروی خود ادامه می‌دهند تا مردم را کاملا از اصلاحات، دموکراسی، توسعه و... ناامید سازند. تندروها ذات و اساس راهبرد خود را بر تنش، دعوا و تنازع قرار داده‌اند و بسیار دشوار است با این نوع تفکر وفاق کرد. سال 1404 برای ایران و ایرانی، سال دشواری است، زنجیره تحریم‌ها، ناترازی آب، برق، گاز و...، کسری بودجه، گرانی‌ها و... کشور را در برگرفته است. مقابله با این ناترازی‌ها و مشکلات به یک دولت مقتدر نیاز دارد. اگر دولت در حقیقت خود استوار نباشد و مواضع مستحکمی اتخاذ نکند، کشور با گرفتاری‌های بسیاری مواجه می‌شود.»
شریعتی در پایان یادآور می‌شود: «پزشکیان، دولت و یاران رییس‌جمهور باید مراقب باشند، برخی ایده درست و معقول وفاق را به دستاویزی برای فشار به دولت و عقیم ساختن ایده‌های دولت بدل نسازند.»