ایرانیان جهان - به گزارش خبرنگار فناوری ایونا به نقل از زومیت، در یک روز آفتابی، وانگ چوآنفو مرسدس‌بنز کلاس S نو خود را مقابل مرکز تحقیق‌وتوسعه خودروسازی‌اش در شانگهای پارک کرد. کمی بعد گروهی از برترین مهندسانش را فراخواند و با اشاره‌ای ظریف به سمت خودرو گفت: «بسیار خب، (قطعات) این را کاملاً از هم باز و جدا کنید.» هیچ‌کدام از مهندسان قدمی جلو نگذاشتند.
یکی گفت: «اما این ماشین شما است» و دیگری اضافه کرد: «آن‌هم بسیار نو و برند!»
انعکاس آفتاب روی نمای شیشه‌ای ساختمان باعث می‌شد مرسدس زیر نور بدرخشد و همچون مرواریدی سیاه جلوه کند. وانگ بن‌بستی را که مهندسان گرفتارش بودند، درک کرد و سوئیچ را از جیبش درآورد. با یک حرکت، خراشی عمیق از جلو تا عقب خودرو، روی رنگ مرسدس کشید. گفت: «حالا دیگر دلیلی برای سالم نگه‌داشتنش نیست» و بعد سوئیچ را روی کاپوت ماشین گذاشت و دور شد.
داستان برند بی‌وای‌دی، با تصمیمات و رؤیاهای این مرد گره‌ خورده است. مسیری که BYD از استارتاپی 200 نفره تا تبدیل‌شدن به بزرگ‌ترین شرکت خودروسازی چین طی کرد، با این فلسفه همراه بود: «ابتدا بازار را با قیمت پایین تحت تصرف درآور و سپس آن را با کیفیت بالا، حفظ کن.» خصوصی‌ سازی ایران‌خودرو در پیچ قضایی | قوه قضاییه: حکم قطعی اجرا می‌شود! بخوانید

وانگ چوآنفو، متولد 1965 با ویژگی‌های منحصربه‌فرد و بعضاً عجیبش شناخته می‌شود. شرکت BYD نام خود را مخفف «Build Your Dreams» (رؤیاهایت را بساز) عنوان می‌کند و این شعار با افتخار روی محصولات آن حک می‌شود.
جالب اینکه وانگ در مصاحبه‌ای قدیمی اعتراف کرده بود که هنگام انتخاب این نام فلسفه خاصی در ذهن نداشته: طبق برخی روایت‌ها، این سه حرف صرفاً از تلفظ نام چینی جاده‌ای که به کارخانه ختم می‌شد یعنی «Biyadi» گرفته شد، ضمن اینکه براساس حروف الفبا شرکت را در کارهای اداری بالای فهرست شرکت‌ها قرار می‌داد.
بااین‌حال مصاحبه‌کننده بعداً یادآوری کرده بود وانگ در همان جلسه به شوخی و خنده به او گفته که می‌تواند این حروف را مخفف «Bring Your Dollars» (دلارهایت را بیاور) تصور کند!
وانگ چوآنفو در خانواده‌ای فقیر و کشاورز در استان آنهویی چین متولد شد و در کودکی والدینش را از دست داد و برادر بزرگ‌ترش سرپرستی او را به‌عهده گرفت. بااین‌حال به‌لطف استعداد تحصیلی درخشانش موفق شد به دانشگاه معتبر فناوری جنوب-مرکز چین راه یابد و دوران کارشناسی‌ارشد خود را نیز رشته‌های شیمی و متالورژی در یکی از مؤسسات علوم و فناوری پکن سپری کند. زمان قرعه کشی خودروهای وارداتی: منتظر چه خودروهایی باشیم؟ بخوانید
وانگ چوانفو مؤسس BYD در کودکی یتیم شد و برادر بزرگش سرپرستی او را به عهده گرفت
اوایل دهه 1990، وانگ به‌عنوان محقق و استادیار در دانشگاه فنی پکن کار می‌کرد. تخصص او در زمینه انباره‌ها و باتری‌ها بود و به همین دلیل دید خوبی نسبت به تولید باتری در چین داشت؛ اما همیشه در ذهنش به دنبال فرصت‌های جدیدی برای انجام کارها به شکلی بهتر بود و با همین افکار سال 1995 به شنژن رفت تا با سرمایه‌ای معادل 2٫5 میلیون یوآن (حدود 300 هزار دلار آن زمان) شرکت بی‌وای‌دی را تأسیس کند.
شنژن در دهه‌ی 70 میلادی روستایی باتلاقی با 30 هزار کشاورز بود. اما در سال 1979 دولت مرکزی، شنژن را به‌عنوان منطقه ویژه توسعه برای آزمایش سرمایه‌داری انتخاب کرد.

چوانفو استارتاپ BYD را با سرمایه 300 هزار دلاری که از اطرافیانش قرض کرده بود، تاسیس کرد فروش فوق العاده ایران خودرو بهتر است یا پیش فروش؟ بخوانید
وقتی وانگ وارد این شهر شد، جمعیت آن به‌واسطه‌ی استارتاپ‌های درحال ظهور و کارگرانی که به امید یافتن شغلی به شنژن کوچ کرده بودند، به 10 میلیون نفر می‌رسید. امروزه حدود 15 میلیون نفر در آنجا زندگی می‌کنند و همراه با هشت شهر اطراف، دومین مجموعه شهری بزرگ چین را با جمعیتی نزدیک به 100 میلیون نفر تشکیل می‌دهند.
آزمایش شنژن موفقیتی چشمگیر بود. این شهر بر پایه خدمات، تولید و نوآوری سریع ساخته شده و زمینه مناسبی برای الکترونیک است. به این شهر «سیلیکون‌ولی چین» می‌گویند؛ زیرا علاوه‌بر BYD، شرکت‌هایی مانند هواوی، تنسنت و DJI (سازنده پهپاد) نیز از آنجا برخاسته‌اند.
BYD قرار بود در این محیط پویا شکوفا شود. وانگ علاوه‌بر ویژگی‌های علمی، شم تجاری خوبی هم برای کسب‌وکار داشت. او کار خود را با ساخت باتری‌های قابل‌شارژ NiCd (نیکل کادمیوم) آغاز کرد. استراتژی او؟ چیزی که تا سال‌های بعد و حتی شهرت جهانی شرکت نیز ادامه یافت: «مهندسی معکوس»، «بهبود» و «حالا خودت بساز».
بسیاری از شرکت‌های چینی کارشان را با کپی‌کردن محصولات غربی شروع می‌کنند. بی‌وای‌دی هم اوایل کار بر همین روال پیش می‌رفت. وانگ و تیمش پس از بازکردن باتری‌های سونی یا سانیو، تحلیل می‌کردند که چگونه ساخته شده‌اند و سپس محصولی مشابه را تحت نام BYD می‌ساختند. سیاست وزارت صمت برقی سازی خودروهاست بخوانید
وانگ و تیمش باتری‌های سونی و سانیو را باز می‌کردند تا روش ساخت آن‌ها را بفهمند
آنچه وانگ را از اغلب رقبای چینی متمایز می‌کند، رویکرد فراتر از کپی‌برداری صرف است. او از ابتدا، بر اهمیت تحقیق و توسعه تأکید داشته و پول و زمان زیادی را به این حوزه اختصاص داده است. در آن زمان، شنژن مملو از کارگرانی از شهرستان‌های اطراف بود که به دنبال کار می‌گشتند. نیروی کار ارزان فراوان بود و وانگ از آن بهره می‌برد.

درحالی‌که کارخانه‌های مشهور ژاپنی که بازار باتری را در دست داشتند، با اتوماسیون پیشرفته کار می‌کردند، وانگ به‌جای خرید تجهیزات گران‌قیمت برای خودکارسازی تولید، هزاران کارگر استخدام کرد. بدین ترتیب، او نه‌تنها هزینه‌ی تولید را کاهش می‌داد، بلکه در صورت تغییرات طراحی، انعطاف‌پذیری بیشتری برای تطبیق‌پیداکردن با بازار داشت و می‌توانست به‌سرعت باتری‌های خود را بهینه کند.
وانگ به‌جای خرید تجهیزات گران‌قیمت اتوماسیون تولید، هزاران کارگر ارزان استخدام کرد
استراتژی وانگ نتیجه داد و سال 2002، یعنی زمانی‌که سهام بی‌وای‌دی در بورس هنگ‌کنگ عرضه شد، این شرکت به بزرگ‌ترین تولیدکننده باتری‌های قابل‌شارژ در چین تبدیل شده بود.
بی‌وای‌دی ابتدا فقط باتری‌های نیکل کادمیوم تولید می‌کرد، اما به مرور زمان به تولید باتری‌های نیکل هیدرید فلزی (NiMH) و لیتیوم-یونی (به‌ویژه LFP، لیتیوم-آهن-فسفات) نیز روی آورد.
بی‌وای‌دی یکی از تأمین‌کنندگان اصلی باتری‌های شرکت‌های موتورولا، نوکیا و فیلیپس بود
واقعیت این بود وانگ خیلی زود فهمید که آینده در دستان باتری‌های لیتیوم‌یونی خواهد بود؛ فناوری‌ای که ظرفیت بالاتر، وزن کمتر، و عمر طولانی‌تر داشت. در همان سال‌های اولیه، این شرکت شروع به تحقیق روی باتری‌های لیتیومی برای گوشی‌های همراه کرد و خیلی زود به یکی از تأمین‌کنندگان اصلی موتورولا و نوکیا تبدیل شد.

عرضه اولیه سهام بی‌وای‌دی واقعاً امیدبخش به نظر می‌رسید، اما ژانویه 2003، قیمت سهام ناگهان فرو ریخت. همه‌چیز به جریان به خرید یک شرکت خودروسازی برمی‌گشت، چیزی که سهام‌داران از آن بی‌اطلاع بودند و وقتی هم باخبر شدند، به خشم آمدند؛ زیرا این دست جاه‌طلبی‌ها در چشم‌انداز شرکت ذکر نشده بود. البته این سهام‌داران هنوز نمی‌دانستند چقدر در اشتباه‌اند!
واقعیت این بود که وانگ می‌خواست حوزه‌های جدیدی را برای گسترش کسب‌وکارش بیابد و صنعت خودرو از بسیاری جهات، به‌ویژه پتانسیل‌های آتی آن بهترین گزینه‌ی پیش رو محسوب می‌شد. اما این انتخاب چندان ساده نبود: خودروسازی به سرمایه‌ی جاری زیادی نیاز داشت و ماهیت آن خطرپذیر بود.

بااین‌حال سال 2003 وانگ با فرصت غیرمنتظره‌ای مواجه شد: یک کنسرسیوم صنعتی بزرگ می‌خواست کارخانه خودروسازی ناموفق خود را کنار بگذارد و سیاست محلی اصرار داشت کارخانه را فعال نگه دارد. این کارخانه‌ی کوچک نیمه‌ورشکسته‌ی خودروسازی، Qinchuan Automobile نام داشت که به‌طور سنتی خودروهای ون و تجاری تولید می‌کرد، اما به دلیل نداشتن فناوری رقابتی و مدیریت ضعیف، در آستانه تعطیلی قرار گرفته بود.
وانگ با خرید شرکت ورشکسته خودروسازی از مزایایی مانند زمین رایگان و زیرساخت آماده بهره‌مند شد
وانگ کارخانه را با قیمتی بسیار پایین تصاحب کرد و آن را BYD Auto نامید، اما این خرید مزایای خیره‌کننده‌ی دیگری هم برای او و شرکتش به همراه داشت:
مجوز رسمی تولید خودرو : دولت چین از صدور مجوزهای جدید برای خودروسازان خصوصی خودداری می‌کرد، اما Qinchuan از قبل این مجوز را داشت. به‌این‌ترتیب بی‌وای‌دی بدون نیاز به انتظار چندساله، مستقیماً وارد صنعت خودروسازی شد.
زمین ارزان و حمایت‌های دولتی : دولت چین از سال 2001 شروع به اجرای برنامه‌هایی برای تقویت صنعت خودروسازی داخلی کرده بود. در این برنامه‌ها، شرکت‌های چینی که می‌توانستند خودروهای کم‌مصرف یا برقی تولید کنند، مشمول یارانه‌های گسترده‌ای می‌شدند. وانگ چوآنفو همچنین قطعه زمین بزرگ رایگانی دریافت کرد و از وام‌های کم‌بهره و معافیت‌های مالیاتی اولیه نیز بهره برد.
بهره‌گیری زیرساخت‌های آماده : اگر بی‌وای‌دی می‌خواست کارخانه‌ی جدیدی را از صفر بسازد، به حداقل 5 سال زمان و میلیاردها یوان سرمایه نیاز داشت. اما با خرید شرکتی قدیمی، یک خط تولید نیمه‌آماده و کارگران باتجربه را با هزینه‌ای بسیار پایین‌تر به دست آورد.
با همه‌ی این مزایا، ورود به صنعت خودروسازی تصمیمی غیرمنطقی و دیوانه‌وار به‌نظر می‌رسید.
بی‌وای‌دی می‌توانست جایگاه برتر خود را با حاشیه‌ی سود تضمین‌شده، در صنعت باتری‌سازی حفظ کند. به‌علاوه رقبای صنعت جدید نه فقط شرکت‌های چینی، بلکه غول‌های بین‌المللی مثل تویوتا، فولکس‌واگن و جنرال موتورز بودند. پس چرا باید یک تولیدکننده باتری وارد چنین رقابت سنگینی می‌شد؟