بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - رویداد24 نوشت به نقل از العربی الجدید نوشت: مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، در گفت‌و‌گو با شبکه سی بی اس نیوز، در پاسخ به سوالی پیرامون حملات هوایی شدید آمریکا علیه مواقع حوثی‌ها در یمن، گفت که گروه حوثی در یمن «اگر حمایت ایران نباشد» قادر به هدف قرار دادن خطوط کشتیرانی در دریای سرخ نخواهند بود.
لیندسی گراهام، سناتور جمهوری خواه آمریکا نیوز در گفت‌و‌گو با همین شبکه، گفته بود که ایران که اقدام به غنی سازی اورانیوم تا 60 درصد می‌کند که برای مقاصد تجاری غیرضروری است، به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای است.
وی افزود: شانس موفقیت در کنار گذاشتن این هدف (ادعای ساختن بمب اتم) از طریق دیپلماسی و مذاکره بیش از یک در تریلیون نیست. این روزنامه عربی در ادامه نوشته است: سخنان وزیر خارجه و سناتور آمریکایی، با وجود شدت لحن آن، به طور کلی جدید نیست و توجه زیادی جلب نمی‌کرد، اگر در ادامه اشارات و گام‌های اخیر آمریکا در یک روند تصاعدی مطرح نمی‌شدند، فرایندی که نشان می‌دهد قواعد بازی در قبال برنامه هسته‌ای ایران تغییر کرده است. سپس تحولات منطقه‌ای را شاهد بودیم که به نظر می‌رسد به تسریع این فرایند کمک می‌کند.
به نوشته العربی الجدید، این روند با پیامی که از حدود دو هفته پیش دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا به رهبری ایران در رابطه با موضوع هسته‌ای ارسال کرد، آغاز شد نامه‌ای که در آن حل مساله هسته‌ای ایران «ترجیحا» راه حلی را از طریق مذاکرات و در غیر این صورت «گزینه نظامی» پیشنهاد کرده بود.
رسانه عربی نوشته است: پاسخ تهران به این نامه که به نظر می‌رسید بیشتر به «بله» شباهت داشته باشد، منجر به بالا بردن شدت اقدامات آمریکا شد تا جایی که عملیات دیروز علیه حوثی‌ها به‌عنوان پیامی دوم در نظر گرفته شد، یا دست‌کم چنین تفسیر شد. پیش از این دو مرحله انجام شده بود: قرار دادن مجدد حوثی‌ها در فهرست تروریسم و دوم اعلام یک قرارداد تسلیحاتی به ارزش نزدیک به 7 میلیارد دلار با اسرائیل که ظاهرا برای حمله به ایران آماده می‌شود.
احتمالی شبیه به این پیشتر در جریان تشدید تنش‌های اسرائیل در ماه‌های گذشته علیه «گروه‌های نیابتی ایران» در منطقه مطرح شده بود. چرا که دولت اشغالگر اسرائیل به ریاست بنیامین نتانیاهو، قصد دارد فشار به محور مقاومت را تا آخرین حلقه آن به‌ویژه پس از فروپاشی نظام بشار اسد، ادامه دهد.
سپس حوادث اخیر در سواحل سوریه برای تقویت تشدید تنش‌ها علیه تهران رخ داد. چرا که ممکن بود با توجه به ملاحظات و محاسبات منطقه‌ای و ژئوپلیتیکی، ایران در برافروختن آتش در عرصه‌ای که واشنگتن مشتاق حفظ ثبات و تقویت رهبری جدید خود است، نقش داشته باشد.
با توجه به این فضای داغ، برخی این اتفاقات را به دیدار ایران، روسیه و چین که در 14 مارس در پکن برگزار شد (که معاونان وزرای خارجه مسکو و تهران به همراه وزیر امور خارجه چین در آن حضور داشتند) ربط می‌دهند. از این منظر که تهران تهدید نظامی آمریکا را جدی گرفته و به دنبال این نشست بود به این امید که واشنگتن را متقاعد کند تا به انعکاس و سپس عقب نشینی از گزینه نظامی که نشانه‌های آن در حال افزایش است، کمک کند.
اما آنچه قابل توجه بود این بود که بیانیه پایانی این نشست به قدری ملایم بود که حتی شباهتی به هشدار در مورد هرگونه راه حل نظامی برای موضوع هسته‌ای ایران نداشت. این بیانیه تنها بر اهمیت «رویکرد‌های دیپلماتیک و گفت‌و‌گو محور» تأکید کرد و آن را «تنها گزینه عملی» برای مقابله با این موضوع دانست.
صرف نظر از پیامد‌های سیگنال‌ها و اقدامات دولت ترامپ در قبال ایران، پیامی که به نظر می‌رسد واشنگتن سعی در انتقال آن دارد این است که قواعد بازی مذاکره که سال‌ها در رابطه با توافق هسته‌ای ایران در دولت‌های باراک اوباما و جو بایدن وجود داشت، منقضی شده است چرا که داده‌ها و معادلات در منطقه دیگر یکسان نیستند.
همچنین، تفاهمی بین دولت آمریکا و دولت نتانیاهو وجود دارد، که ترامپ آن را آزاد گذاشته تا هر طور که در پرونده‌های منطقه صلاح می‌داند، «عمل کند»، حتی اگر در محدوده‌های خاصی باشد، با توجه به شرایط، گسترش و کاهش یابد.
در پایان، گروه بزرگی از ناظران بر این باورند که هرگز برای اسرائیل شرایط بهتر از وضعیت کنونی نبوده که با ایران تسویه حساب کند.