ایرانیان جهان - فیلم‌های کمی در تاریخ سینمای رنگی هستند که به اندازه فیلم اهمیت دارند. این فیلم در سال 1953 انتشار یافت و یکی از نخستین فیلم‌های ژاپنی بود که فیلمبرداری آن به صورت رنگی صورت گرفت. کارگردان این فیلم، تینوسوکه کینوگاسا، با بهره‌برداری درست از فناوری جدید آن زمان، صفحه نمایش را با تصاویر خیره‌کننده‌ای پر کرد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
اما اهمیت فیلم دروازه جهنم تنها به جنبه فنی آن محدود نمی‌شود و دلایل دیگری نیز وجود دارد که این فیلم را به یک اثر کلاسیک ماندگار تبدیل کرده است. این فیلم که جوایز اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی و بهترین طراحی لباس را دریافت کرده، ابتدا به عنوان یک داستان حماسی سامورایی آغاز شده و سپس به تدریج به یک درام شکسپیری تبدیل می‌شود. نتیجه آن نیز یک مطالعه بصری خیره‌کننده است که نشان می‌دهد، چگونه عشق می‌تواند به وسواس تبدیل شود و این وسواس چگونه می‌تواند به دیوانگی منتهی گردد.
بررسی کلاسیک مضامین حسادت و جنون در فیلم

بخشی از موفقیت این فیلم را می‌توان به علاقه‌ آمریکایی‌ها به فیلم‌های سامورایی نسبت داد ـ در همان زمان، از فیلم‌های راشومون و هفت سامورایی ساخته آکیرا کوروساوا نیز استقبال زیادی شده بود ـ اما دروازه جهنم از سادگی داستان خود بهره می‌برد؛ داستانی برگرفته از مفاهیم کلاسیک و جهانی.

موری‌تو که در خودشیفتگی غرق شده، بعد از نجات خانم کسا و خدمت به دایمیو، احساس می‌کند که شایسته عشق اوست. عشقش به کسا از همین احساس سرچشمه می‌گیرد که فکر می‌کند حق دارد به او علاقه‌مند باشد. حسادت موری‌تو به واتارو زمانی بیشتر می‌شود که تلاش می‌کند او را در موقعیت‌های مختلف مانند یک مسابقه اسب‌سواری و یک شام رسمی که به خشونت کشیده می‌شود، تحقیر کند. اما نمی‌تواند دل خانم کسا را به دست آورد، چون آن دل متعلق به فرد دیگری است و به زودی تلاش می‌کند او را مجبور به عشق ورزیدن به خود بر خلاف میلش کند.

+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
مارمولک‌بازی ساسی؛ تهدیدی خاموش برای نسل جوان بحران سرقت در ایران: ناامیدی شهروندان از عملکرد قانون بحران سرقت در ایران: ناامیدی شهروندان از عملکرد قانون آخوند بلاگر؛ حراج دین برای لایک و کامنت بیشتر! دود و سینما: وقتی سیگار دبیر جشنواره فجر خبرساز می‌شود