ایرانیان جهان - تسنیم / یک رسانه عبری زبان از شکل‌گیری خود جوش مناطق نفوذ برای اسرائیل و ترکیه در خاک سوریه خبر داد و اعلام کرد، دو طرف برای جلوگیری از بروز تنش، به نوعی مناطق نفوذ یکدیگر را پذیرفته‌اند.
روزنامه یسرائیل هیوم در مقاله‌ای که امروز دوشنبه منتشر شد، خبر داد، برای جلوگیری از شدت گرفتن تنش بین دو طرف، آنکارا و تل‌آویو نیازمند ایجاد مناطق حایل هستند، این در حالی است که ترکیه حضور و نفوذ اسرائیل را در جبل الدروز و چند نقطه دیگر پذیرفته در حالی که در مقابل از تقدیم پشتیبانی فعال به کرده‌های حاضر در شمال و شرق سوریه امتناع می‌کند.
آوی بارالی نویسنده این مقاله در ابتدای آن می‌پرسد، آیا برای اسرائیل مقدر شده است که از کمشکش با دولتی که به دنبال ایجاد امپراطوری مکانی مکانی ـ یعنی مصر ـ به کشمکش با کشوری دیگری به همین شکل یعنی ایران و از آنجا باید به کشمکش با کشور سومی همانند این دو یعنی ترکیه منتقل شود؟
از منظر ژئو استراتژییک تاریخ اسرائیل طی چند دهه اخیر بیانگر تکرار رخدادهای توراتی است، اسرائیل معاصر هم خود را در شرایطی همانند عصور گذشته یافته که ملزم بر سلطه بر هلال حاصلخیز و مناطق اطراف آن باشد، منطقه‌ای که (فلسطین اشغالی) در مرکز آن قرار می‌گیرد.
بازار

اما اسرائیل در راستای تحقق این نگاه توراتی دو کشور قدرتمند در منطقه را رو در روی خود می‌بیند، اولی ایران و دومی ترکیه هستند.
در سال 1970 مصر از کشمکش مستقیم با اسرائیل خارج شد و توافقنامه سازش را با ما به امضا رساند و با این کار خود از حمایت از عرب‌های اسرائیل (فلسطینیان 1948) هم صرف نظر کرد.
در این بین کاملا مشخص است که منافع اسرائیل در این است که از تقابل مستقیم با ترکیه هم اجتناب کند، به طور حتم زمانی که اسرائیل با خطر بزرگی به نام تهدید ایران مواجه است این تقابل اصلا به صلاح نیست.
ما هیچ منفعتی در تقابل با یکی از کشورهای عضو ناتو نداریم، در کنار آن منافع ایالات متحده هم در جلوگیری از درگیری بین دو متحد خویش است، به ویژه که برای آنها در کنار عربستان سعودی و مصر برنامه‌های برای استقرار منطقه دارد.

در بخش دیگری از این مقاله بعد از پرداختن به خطراتی که جمهوری اسلامی برای رژیم صهیونیستی دارد، آمده است، ترکیه هم برای ما خطرناک است، این امر صرفا به دلیل‌‌ ایدئولوژی اسلامی آن نیست، تنها به دلیل گفتمان تخریبی علیه رژیم صهیونیستی هم نمی‌باشد، بلکه در وهله اول به این خاطر است که ترکیه فقط حرف نمی‌زند بلکه دست به اقدام هم می‌زند، یک امپریالیست جاه طلب است، به مشکل آفرینی در منطقه شاخ آفریقا، سودان و لیبی می‌کند و در گذشته نه چندان دور در مصر هم فعالیت می‌کرد.
ترکیه امروز میزبان برخی از شخصیت‌های حماس است و دست به اقدامات تحریک آمیز در قدس شرقی می‌زند، در حالی که در بعد نظامی هم از طریق سوریه به ما نزدیک می‌شود، در حالی که تلاش می‌کند تا با استقرار سامانه‌های پدافندی، آزادی عمل هوایی اسرائیل در سوریه را مختل می‌کند.
واضح است که منافع اسرائیل در عدم رویارویی مستقیم با ترکیه است، اما آیا دولت ترکیه هم در حال حاضر قصد جلوگیری از وقوع تنش با اسرائیل را دارد؟ برای این امر ما نیازمند ایجاد منطقه حایل بین دو طرف هستیم، ترکیه و ساختاری در دمشق ایجاد کرده حضور و نفوذ ما را در جبل الدروز و چند نقطه دیگر خواهند پذیرفت، در حالی که گروه‌های بنیادگرای سنی در استان درعا علیه ما نخواهند شورید، در مقابل اسرائیل هم از حمایت فعال کردها به عنوان دشمنان ترکیه در شمال و شرق سوریه اجتناب کرده است، به هر شکل تقسیم واضح دامنه نفوذ بین ترکیه و اسرائیل در سوریه می‌تواند کلید استقرار در منطقه باشد.