بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - دولت آمریکا از دولت اول ترامپ سعی کرده با تعرفه‌ها، علاوه بر کاهش کسری تجاری در تجارت با چین، از سهم این کشور در زنجیره تأمین خود بکاهد. این اقدام در دولت دوم ترامپ با شدت و سرعتی باورنکردنی درحال انجام است. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، جنگ تعرفه‌ای آمریکا و چین به مرحله تراژیکی رسیده است.
کاخ سفید درحالی اخیراً تعرفه واردات از چین را به 145 درصد رسانده که روز گذشته وزارت دارایی چین نیز اعلام کرد این کشور در پاسخ به تعرفه‌های متقابل دونالد ترامپ، تعرفه‌های واردات کالا‌های آمریکایی را از 84 درصد به 125 درصد افزایش داده است. به گفته تحلیلگران گلدمن ساکس، درحالی‌که صادرات چین به ایالات متحده تنها حدود 3 درصد از کل تولید ناخالص داخلی چین را تشکیل می‌دهد، اما همچنان تأثیر قابل‌توجهی بر اشتغال این کشور خواهد داشت. آن‌ها تخمین می‌زنند که حدود 10 تا 20 میلیون کارگر چینی در تولید کالا‌های صادراتی به ایالات متحده درگیر هستند. اما در سمت دیگر، نتایج تحلیل‌ها نشان می‌دهد این جنگ تعرفه‌ای دو اثر کوتاه و بلندمدت بر اقتصاد آمریکا و جهان خواهد داشت. اولی، اثر کوتاه‌مدت است که در قالب توقف تولید در اثر اختلال در زنجیره تولید، افزایش بیکاری، رکود و افزایش سطح عمومی قیمت‌ها خود را نشان خواهد داد. اثر بلندمدت نیز، تغییرات ژئوپلیتیکی است که در اثر تعرفه‌های ترامپ رخ خواهد داد. دولت آمریکا از دولت اول ترامپ سعی کرده با تعرفه‌ها، علاوه بر کاهش کسری تجاری در تجارت با چین، از سهم این کشور در زنجیره تأمین خود بکاهد. این اقدام در دولت دوم ترامپ با شدت و سرعتی باورنکردنی درحال انجام است. اقداماتی که علاوه بر بازگشت تولید به داخل آمریکا منجر به تقویت کشور‌هایی همچون هند، ترکیه، مالزی، کره‌جنوبی، اندونزی و برخی کشور‌های همکار با آمریکا می‌شود. 
توقف واردات نفت چین از آمریکا در بحبوحه جنگ تعرفه‌ها
50 درصد واردات آمریکا در این کالاها، چینی است
براساس گزارش دفتر صنعت و امنیت وزارت بازرگانی ایالات متحده، در تجارت با چین، بخش ماشین‌آلات و لوازم مکانیکی 46.4 درصد از کل واردات از چین در سال گذشته را تشکیل می‌دهد. گزارش وزارت بازرگانی بیان می‌دارد چین منبع اصلی منسوجات بوده و حدود 29.7 درصد از واردات منسوجات ایالات‌متحده را تشکیل می‌دهد.
طبق این گزارش بیش از 50 درصد از واردات اقلام زیر نیز از چین بوده است: 1- مبلمان، 2- ملافه، 3- لامپ‌ها، 4- اسباب‌بازی، 5- بازی‌ها، 6- تجهیزات ورزشی، 7- رنگ و ابزار و 8- سایر اقلام تولیدی متفرقه. گزارش‌ها نشان می‌دهد اغلب این کالاها تا زمان جایگزینی، هزینه‌های قابل‌توجهی را به مصرف کنندگان آمریکایی وارد خواهند کرد، همچنین اگر واردات هم به سرعت جایگزین نشود، تعرفه‌های دولت ترامپ قیمت این کالاها را به شدت افزایش خواهد داد.
تشدید جنگ تجاری آمریکا و چین؛ دعوا بالا گرفت
از لپ‌تاپ تا موبایل
وندونگ ژانگ، استادیار اقتصاد کاربردی و سیاست در کورنل، به نیویورک‌تایمز گفت افزایش تعرفه‌ها پیامدهای قابل‌توجهی بر اقتصاد آمریکا خواهد داشت. چین منبع اصلی واردات لوازم الکترونیکی مصرفی در ایالات‌متحده است: 73 درصد از گوشی‌های هوشمند، 78 درصد از لپ‌تاپ‌ها و 87 درصد از کنسول‌های بازی‌های ویدئویی از این کشور وارد می‌شود. ژانگ گفت همچنین 77 درصد از اسباب‌بازی‌هایی وارداتی به ایالات‌متحده از چین وارد می‌شود. 
علاوه بر بازی‌ها و اسباب‌بازی، برندهای لباس می‌توانند گران‌تر شوند. به گفته سرویس تحقیقات کنگره، خرده‌فروشان تخفیف Shein و Temu به فروشندگان چینی متکی هستند و حدود 17 درصد از بازار تخفیف تجارت الکترونیک در ایالات‌متحده را برای مد سریع، اسباب بازی‌ها و سایر کالاهای مصرفی تشکیل می‌دهند. 
علاوه بر تعرفه‌ها، این شرکت‌ها تحت‌تأثیر بسته شدن شکافی قرار خواهند گرفت که به خرده‌فروشان اجازه می‌داد بدون‌پرداخت مالیات، کالاها را مستقیماً برای مصرف‌کنندگان آمریکایی ارسال کنند. 
از تسلا تا Dame
اغلب بخش‌های مرتبط با خودروسازی و بخش الکترونیک تحت‌تأثیر جنگ تجاری ترامپ قرار گرفته‌اند. تسلا سفارش‌های جدید برای خودروهای مدل S و مدل X خود را در وب‌سایت چینی‌اش متوقف کرده است. این خودروساز آمریکایی مدل‌های 3 و Y را در کارخانه‌اش در شانگهای برای فروش در کشور و صادرات به بازارهایی مانند اروپا تولید می‌کند که بخش عمده‌ای از فروش آن را تشکیل می‌دهد. 
برند Dame، محصولات بهداشتی و آرایشی، یک «تعرفه اضافه ترامپ» 5 دلاری را به‌طور خودکار به سبد خرید آنلاین مشتریان اضافه می‌کند. الکساندرا فاین، مدیرعامل این برند تأکید کرد این هزینه تمام هزینه‌های اضافی را پوشش نمی‌دهد و با توجه به تولید بیشتر محصولات در چین، شرکت در حال بررسی مجدد قیمت‌گذاری خود است.
Micron، سازنده تراشه‌های حافظه در ایالات‌متحده نیز می‌گوید ممکن است با مشکلاتی روبه‌رو شود، اگرچه این شرکت در چین و سایر کشورها تأسیسات تولیدی دارد. بااین‌حال، تراشه‌های هوش مصنوعی محبوب انویدیا که تقاضای زیادی در چین دارند، مشمول تعرفه‌های چینی نیستند، زیرا در تایوان توسط سازنده قراردادی تراشه TSMC تولید می‌شوند.
آیفون چقدر گران می‌شود؟
براساس تحقیقات Counterpoint، ایالات‌متحده بازار بزرگی برای آیفون است و اپل بیش از نیمی از فروش گوشی‌های هوشمند خود را طی سال گذشته در ایالات‌متحده فروخته است. طبق این گزارش، 80 درصد از آیفون‌های اپل که برای فروش در ایالات‌متحده ارسال می‌شود، ساخت چین بوده و 20 درصد باقی مانده در هند ساخته می‌شوند.
اپل در سال‌های اخیر همراه با غول‌های گوشی‌های هوشمند مانند سامسونگ، سعی کرده زنجیره‌های تامین خود را متنوع کند تا از وابستگی بیش از حد به چین جلوگیری کند. هند و ویتنام به‌عنوان پیشتازان برای مراکز تولیدی دیگر ظاهر شدند.
رویترز روز پنجشنبه گزارش داد که اپل پروازهای باری را برای ارسال بیش از 600 تن آیفون از هند به ایالات‌متحده چارتر کرده است. تحلیلگران بانک آمریکا می‌گویند انتقال تولید آیفون از چین به آمریکا می‌تواند هزینه‌های تولید گوشی پرچمدار اپل را تا 90 درصد افزایش دهد. 
درخصوص اینکه پس از تعرفه‌های سنگین ترامپ، آیا قیمت آیفون افزایش می‌یابد؟ بی‌بی‌سی انگلیسی در گزارشی می‌نویسد اپل هنوز فاش نکرده که آیا قصد دارد هزینه‌های تعرفه‌ها را به مصرف‌کنندگان در ایالات‌متحده منتقل کند و قیمت‌ها را افزایش دهد. برخی تحلیلگران بر این باورند اپل نسبت به سایرین در موقعیت خوش‌شانس‌تری قرار دارد، زیرا حاشیه سود آنها بسیار بالاست. 
براساس برآوردهای شرکت بانکداری UBS، پس از افزایش تعرفه ترامپ بر چین به 145 درصد، هزینه آیفون 16 پرو مکس ساخت چین با 256 گیگابایت فضای ذخیره سازی با 67 درصد افزایش قیمت از 1199 دلار به 1999 دلار می‌رسد، آنها تخمین می‌زنند آیفون 16 پرو با حافظه 128 گیگابایتی – که در هند ساخته شده- تنها با پنج درصد افزایش قیمت از 999 دلار به 1046 دلار می‌رسد. در حالی که برخی تحلیلگران مانند دن آیوز مدعی شده‌اند هزینه یک آیفون «ساخت ایالات متحده» می‌تواند تا 3500 دلار افزایش یابد.
همچنین طبق گزارشی که روز جمعه از سوی رویترز منتشر شد، تحلیلگران از شرکت اعلام کردند اپل ممکن است قیمت آیفون و اپل‌واچ را تا 43 درصد، قیمت آی‌پد را تا 42 درصد و قیمت ایرپادها را تا 39 درصد افزایش دهد تا هزینه‌های اضافی را جبران کند. 
سهم 30 درصدی از صادرات پوشاک
نهاد پژوهشی گروه رودیوم (Rhodium Group) در یک گزارش جامع به بررسی سهم چین در برخی از صنایع استراتژیک جهانی و جایگزین‌های این کشور در جنگ تجاری آمریکا پرداخته است. در این گزارش سهم چین در چهار صنعت، پوشاک، لوازم الکترونیکی، پنل‌های خورشیدی و صنعت خودرو بررسی شده است. 
داده‌های این گزارش نشان می‌دهد ظهور چین در صحنه تولید جهانی به ویژه به اوایل دهه 2000 برمی‌گردد. صادرات نساجی و پوشاک چین از کمتر از 25 میلیارد دلار در سال 1992 به 8 برابر افزایش یافت و تا سال 2010 به 200 میلیارد دلار رسید؛ زمانی که سهم چین در تجارت جهانی پوشاک به 35 درصد رسید که معادل مجموع صادرات 10 کشور بعدی بود. تا سال 2016، این کشور به همان اندازه که برای صادرات پوشاک تولید می‌کرد، برای مصارف داخلی خود نیز پوشاک تولید می‌کرد که به ظرفیت تولید داخلی در مقیاس بزرگ‌تر اشاره دارد. در سال 2023 سهم این کشور از کل صادرات پوشاک 30 درصد بوده است. 
براساس محاسبات، صادرات پوشاک چین تا سال 2023 به 291 میلیارد دلار رسیده؛ رقمی که حتی در سال 2022 عدد 300 میلیارد دلار را نیز به خود دیده بود. در کنار چین، سهم ویتنام از صادرات جهانی پوشاک طی 10سال اخیر تقریباً دو برابر شده و از 5 درصد در سال 2014 به 9.8 درصد در سال 2023 رسیده است. در این مدت سهم بنگلادش از 4.2 درصد در سال 2014 به بیش از 7.1 درصد در سال 2023 رسیده است. 
تا سال 2023، چین همچنان تا حد زیادی بر صادرات جهانی پوشاک تسلط داشت و سهم این کشور از 38 درصد بازار صادرات جهانی در سال 2014 به حدود 33 درصد رسیده است. تا سال 2023، تنوع در قطب‌های جایگزین مانند ویتنام، بنگلادش، هند، کامبوج و ترکیه هنوز نسبتاً کم‌عمق است. چین همچنان تأمین‌کننده اصلی نهاده‌های نساجی برای تمام مراکز جایگزین یعنی کشور‌های مذکور است. طی سال‌های اخیر تعرفه‌های ایالات متحده، در درجه اول فعالیت‌های مونتاژ را از چین به ویتنام، بنگلادش و هند کشاند. در آینده، این احتمال وجود دارد که زنجیره‌های تأمین نساجی به جابه‌جایی خود به کشور‌های منتخب آسه‌آن و جنوب آسیا و همچنین منطقه MENA ادامه دهند. 
افزایش تعرفه‌های آمریکا می‌تواند حجم تجارت را به دو کانال اصلی تجاری تقسیم کند. اول، یک کانال آسیا به ایالات متحده که اکثر تولیدات فعلی پوشاک غیرمستقر در چین را برای پاسخگویی به تقاضای ایالات متحده، با پتانسیل برای افزایش ظرفیت تولید در طول زمان، هدایت می‌کند. این امر روند‌های قبلی تنوع ایالات متحده را از چین در پوشاک ادامه می‌دهد. سهم چین از واردات پوشاک ایالات متحده از 40 درصد در سال 2017 به 26 درصد در سال 2023 کاهش یافت، درحالی‌که سهم ویتنام، بنگلادش، اندونزی و هند از 30 درصد به 38 درصد افزایش یافت. این کانال احتمالاً همچنان توسط تجارت قابل توجهی از چین به آسیا در نهاده‌های پوشاک در میان‌مدت پشتیبانی می‌شود تا زمانی که مراکز تولید جایگزین ظرفیت تولید نهاده را ایجاد کنند. دوم، کانال چین برای بقیه جهان است که بیشتر ظرفیت تولید باقیمانده چین را متمرکز بر ارائه خدمات به بازار‌های غیرآمریکایی - به ویژه اروپا - خواهد کرد. 
سهم 54 درصدی در صادرات لوازم الکترونیکی
با شروع دهه 1970، تایوان و کره جنوبی بخش‌های الکترونیکی پایین‌دستی را انتخاب کردند که نیاز به نیروی کار مقرون‌به‌صرفه و نیمه‌ماهر به تعداد زیاد داشتند، درحالی‌که بخش‌های بالادستی با اقتصاد‌های پیشرفته‌تر باقی ماندند. با گذشت زمان، این کشور‌ها به سمت بالادستی حرکت و برون‌سپاری مونتاژ نهایی را به بازار‌های سوم مانند چین آغاز کردند. انتظار این بود که چین نیز با بالا رفتن زنجیره ارزش، مونتاژ نهایی را در خارج از کشور انجام دهد. 
زنجیره‌های تأمین لپ‌تاپ، تبلت و گوشی‌های هوشمند همچنان در چین متمرکز هستند. برای بیش از 15 سال، صادرات محصولات الکترونیکی مصرفی نهایی چین از مجموع همه کشور‌های دیگر فراتر رفته است. در سال 2023، چین بیش از 65 درصد از صادرات لپ‌تاپ و تبلت و 47 درصد از صادرات گوشی‌های هوشمند را از نظر ارزش به خود اختصاص داد. درحالی‌که این ارقام به ترتیب از 69 و 50 درصد در سال 2017 اندکی کاهش یافته است، چین همچنان قطب اصلی تولید لوازم الکترونیکی مصرفی در سطح جهان است. 
چین همچنین در تولید و صادرات جهانی قطعات الکترونیکی پیشتاز است. در سال 2023، چین نزدیک به یک‌پنجم صادرات جهانی ورودی‌های میانی مانند محافظ صفحه موبایل (در تولید گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ) و ترانزیستور‌ها را به خود اختصاص داد. چین همچنین یک بازیگر کلیدی در تولید و صادرات قطعات الکترونیکی مانند تراشه‌های حافظه، برد‌های مدار الکترونیکی و باطری‌ها و ذخیره‌سازهاست. اگرچه در سال 2017، حدود 19.2 درصد از صادرات جهانی را تایوان در اختیار داشت، رشد شدید صادرات نیمه‌هادی تایوان و ضعف اخیر در بازار تراشه‌های حافظه، سهم چین را به 16.9 درصد در سال 2023 رسانده است. برخی از کشور‌های جنوب شرقی آسیا به عنوان قطب‌های تولید جایگزین برای برخی از قطعات الکترونیکی خاص در حال ظهورند. تایوان و کره جنوبی ظرفیت تولید نیمه‌هادی قابل توجهی دارند و سهم بازار جهانی خود را به عنوان صادرکنندگان قطعات حفظ کرده یا افزایش داده‌اند. کشور‌هایی مانند مالزی و سنگاپور نیز از نیروی کار محلی با مهارت بالا و تمایل شرکت‌های چندملیتی برای کاهش استفاده از قطعات ساخت چین برای رشد صنایع داخلی خود استفاده می‌کنند. 
داده‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی نشان می‌دهد کشور‌هایی مانند ویتنام و هند می‌توانند نقش بیشتری را در زنجیره تأمین لوازم الکترونیکی مصرفی در آینده ایفا کنند. ویتنام و هند همچنین می‌توانند موفقیت خود را در گوشی‌های هوشمند به لپ‌تاپ، تبلت و سایر رایانه‌ها گسترش دهند. در سال 2024، سامسونگ شروع به تولید لپ‌تاپ در کارخانه‌ای در هند کرد که در ابتدا به تولید گوشی‌های هوشمند اختصاص داشت. ویتنام در حال حاضر به یکی از مقاصد برتر تولید لپ‌تاپ‌های چینی تبدیل شده است. اندونزی و برزیل همچنین می‌توانند میزبان تنوع صنعت در آینده باشند، با توجه به گزارش‌هایی مبنی بر اینکه اپل و سامسونگ در حال تغییر تولید در آنجا هستند. 
سهم 80 درصدی از تولید پنل‌های خورشیدی
در صنعت پنل‌های خورشیدی، پشتیبانی دولتی سنگین، صرفه‌جویی در مقیاس و بهره‌وری بالا و دستاورد‌های فناوری، مزیت هزینه‌ای قابل توجهی را برای چین به ارمغان آورده که در حال حاضر برای سایر قطب‌های تولیدی تقریباً غیرممکن است. این عوامل همراه با ظرفیت مازاد بی‌رویه در صنعت، قیمت پنل‌های خورشیدی ساخت چین را به حدود نصف پنل‌های خورشیدی تولید شده در ایالات متحده یا اروپا و دو‌سوم آن‌هایی که در هند تولید شده، کاهش داده است. 
جای تعجب نیست که چین در سال 2023 بر تولید و صادرات سلول‌های خورشیدی و ماژول‌های خورشیدی تسلط داشت. سهم چین از کل صادرات پنل‌ها در سال 2023 به 53.5 درصد می‌رسد که نسبت به 35.5 درصد 10 سال قبل به سرعت افزایش یافته و سهم این کشور از تولید جهانی حدود 80 درصد است. قیمت پنل‌های خورشیدی چینی نیز در حال کاهش است و این بدان معناست که ارقام صادراتی سهم بازار جهانی چین را کمتر نشان می‌دهد. در اتحادیه اروپا، بزرگ‌ترین بازار پنل‌های خورشیدی چین، ارزش پنل‌های خورشیدی وارداتی در سال 2023 نسبت به سال 2022 حدود 12 درصد کاهش یافت در حالی که مقدار آن‌ها 5 درصد افزایش پیدا کرد. تعرفه‌های ایالات متحده بر ماژول‌های خورشیدی ساخت چین نیز تولیدکنندگان چینی را وادار کرده تا مراحل نهایی زنجیره تأمین را به تایلند، مالزی، ویتنام و کامبوج برون‌سپاری کنند، به این معنی که سهم چین در صادرات سلول‌های خورشیدی و ماژول‌های جهانی احتمالاً دست‌کم گرفته می‌شود. 
اقدامات تدافعی و جنگ تجاری ایالات متحده باعث شده تا مونتاژ نهایی پنل‌های خورشیدی چینی به تایلند، مالزی، ویتنام و کامبوج برود، کالا‌هایی که در نهایت تقریباً به طور کامل به سمت بازار ایالات متحده صادر می‌شود. کشور‌هایی که هم اکنون حدود 20 درصد از صادرات جهانی ماژول و 70 درصد از واردات ایالات متحده را تشکیل می‌دهند، همه آن‌ها به ارزش افزوده قابل توجه چینی (و همچنین سرمایه‌گذاری) متکی‌اند، اگرچه منابع عرضه جایگزین برای کالا‌های متوسط و نیمه‌تمام نیز در آسیای جنوب شرقی در حال ظهورند. مالزی و ویتنام ازجمله این کشور‌ها هستند. اغلب این کشور‌ها تولیدشان با سرمایه‌گذاری و پشتیبانی فنی چینی‌هاست. شرکت‌های چینی به طور مشابه در دهه گذشته در تایلند سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا به تقاضای وارداتی ایالات متحده پاسخ دهند. 
در سال‌های اخیر، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی چین - که زیربنای بسیاری از تنوع اخیر زنجیره‌های تأمین PV خورشیدی در آسه‌آن است - به اندونزی، کامبوج و لائوس منتقل شد. فراتر از آسه‌آن، هند و ترکیه نیز می‌توانند در سال‌های آینده به بازیگران بزرگ‌تری در تولید و صادرات پنل‌های خورشیدی تبدیل شوند. در گزارش نهاد پژوهشی گروه رودیوم (Rhodium Group) آمده است، با وجود این روند‌ها، ما همچنان انتظار داریم که چین در میان‌مدت و بلندمدت به عنوان برترین تولید‌کننده و صادرکننده پنل‌های خورشیدی باقی بماند. 
از خودرو تا باتری‌های لیتیومی
طی 15 سال گذشته، زنجیره‌های تأمین خودرو در مقیاس وسیع به چین نقل مکان کرده و ساخته شده‌اند. این امر ناشی از رشد سریع تقاضا در چین بوده است، جایی که فروش خودرو در حال حاضر از مجموع فروش خودرو در ایالات متحده و اتحادیه اروپا فراتر رفته و مشوق‌های سیاستی قابل توجهی برای تولید خودرو‌های محلی است. این روند با سیاست‌های خودکفایی چین که فعالانه از جایگزینی نهاده‌های وارداتی با نهاده‌های تولید داخلی حمایت می‌کرد، تقویت شده است. در نتیجه، سهم چین از تولید جهانی تقریباً در تمام دسته‌های زنجیره تأمین خودرو در دهه گذشته افزایش یافته و تأثیرات شدیدی بر تجارت داشته است. چین به سرعت واردات خودرو و قطعات را با افزایش ظرفیت داخلی کاهش می‌دهد. در سال‌های اخیر نیز صادرات مقادیر قابل توجهی از نهاده‌های واسطه و خودرو‌های تمام شده را آغاز کرده است. 
چین حالا بر صادرات جهانی لاستیک و ترمز و قطعات آن‌ها تسلط دارد. این کشور همچنین به عنوان یک تولید‌کننده اصلی پانل‌های بدنه و قطعات آن ظاهر شده است. چینی‌ها دومین صادرکننده بزرگ قطعات ICE هستند و به سرعت فاصله خود را با آلمان کاهش می‌دهند. از همه قابل توجه‌تر، این کشور به صادرکننده اصلی وسایل نقلیه مسافربری تبدیل شده است؛ رتبه سوم از نظر ارزش و رتبه اول از نظر حجم. چین در سال 2023 حدود 4.1 میلیون خودروی سواری صادر کرد که از ژاپن (4 میلیون) و آلمان پیشی گرفت. 
مانند سایر بخش‌ها، داده‌های تجاری نقش چین را در زنجیره‌های تأمین خودرو جهانی دست‌کم می‌گیرد، زیرا تولید قابل توجهی (اعم از نهاده‌ها و وسایل نقلیه) مستقیماً در چین مصرف می‌شود. 
به عنوان مثال، چین با اختلاف زیادی پیشرو جهانی در تولید خودرو‌های سواری است و تقریباً چهار برابر بیشتر از ایالات متحده که رتبه دوم را دارد، خودرو تولید می‌کند. داده‌های تجاری نیز بین تولید سرمایه‌گذاری‌ شده خارجی و سرمایه‌گذاری چینی تمایز قائل نمی‌شوند؛ در واقع، مقدار قابل‌توجهی از زنجیره‌های تأمین خودرو در چین هنوز تحت مالکیت و اداره خارجی‌اند، از جمله توسط شرکت‌های آلمانی، ژاپنی و آمریکایی. 
در واقع، تسلط چین در زنجیره تأمین خودرو‌های الکتریکی حتی بیشتر از سایر بخش‌های خودرویی است. چین به دلیل تسلط بر فرآوری مواد معدنی حیاتی، در صدر تولید و صادرات نهاده‌های میانی قرار دارد. از سال 2020، صادرات نهاده‌های واسطه‌ای چین بیش از دو برابر شده است، که عمدتاً به دلیل رشد صادرات اکسید لیتیوم و هیدروکسید است، که 1042 درصد از سال 2020 افزایش یافته است. این کشور عمدتاً این مواد را به کره‌جنوبی و ژاپن صادر می‌کند که وابستگی به چین برای نهاده‌های میانی را برجسته می‌کند. چین همچنین با 52 درصد صادرات جهانی در سال 2023، تولیدکننده و صادرکننده اصلی باتری‌های لیتیومی است. 
ما انتظار داریم چین به کاهش واردات قطعات خودرو و وسایل نقلیه تمام شده خود ادامه دهد و به دنبال صادرات بیشتر تولید داخلی خود باشد. اگر چین مسیر صادرات خودرو خود را حفظ کند، زنجیره‌های تأمین احتمالاً برای قطعات و خودرو‌های ICE و EV در چین بیشتر متمرکز خواهند شد. با این حال، این چشم‌انداز با اقدامات دفاعی قوی از سوی هاب‌های خودکار سنتی و نوظهور تیره شده است. تاکنون، ایالات متحده، اروپا و ژاپن اقداماتی را برای محدود کردن واردات خودرو‌های چینی – به‌ویژه خودرو‌های الکتریکی - به بازار‌های خود انجام داده‌اند. 
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/