بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - ادعای پایان‌دادن به خصومتی که مثلا طی 40 و چند سال بعد از انقلاب اسلامی پیش‌آمده است، می‌تواند دربرابر منتقدان داخلی در آمریکا دستاورد و برگ‌برنده‌ای باشد. در همین ارتباط او در چند روز گذشته از دوگانه «بمباران ــ مذاکره» بعد از فهم تأثیر مخرب این لحن عقب نشسته و به شرایطی که ایران برای مذاکره گذاشته، تن داده است.
ایران با تاکید بر غیرمستقیم‌بودن مذاکره باید به این ارزیابی برسد که آمریکایی‌ها در این دوره آیا در خواست خود جدی هستند، که این از لحن و طرح‌ها و کلیات درخواست‌هایی که آنها در مذاکرات غیرمستقیم مطرح می‌کنند روشن خواهد شد و طبیعی است اگر این درخواست‌ها منطقی باشد، امکان ورود به مذاکرات مستقیم هم وجود دارد.
آمریکا به‌خوبی می‌داند که هرگونه تهاجم، چه پاسخی از سوی ایران در پی دارد و شاید برخی از صهیونیست‌ها امیدوار باشند که با کشاندن جنگ به آمریکا، هم به ایران و هم به‌طورکلی به همه کشورهای دخیل در منطقه ضربه‌ای وارد کنند و خودشان به‌عنوان برنده از این ماجرا بیرون بیایند و قدرت ازدست‌رفته‌شان را با تضعیف دیگران بازیابی کنند، درحالی‌که ایران در مورد تهاجم احتمالی پاسخی فراگیر خواهد داد و «وعده‌های صادق 1 و 2» نشان داد که ایران ملاحظات سابق را کنار گذاشته و معادلات جدیدی در منطقه تعریف شده است و صهیونیست‌ها به‌عنوان عامل نیابتی در پاسخ به تهاجم آمریکا جزو اهداف ایران خواهند بود و متناسب با سهم‌شان در تحریک آمریکا یا مشارکت در عملیات نظامی از واکنش ایران جان سالم به در نخواهند برد.
در این شرایط اخباری از جانب اسرائیلی‌ها منتشر می‌شود که ترامپ گفته است اگر برنامه هسته‌ای ایران در حد صلح‌آمیز باشد، ما آن را قبول می‌کنیم و فقط ایران نباید به سمت سلاح هسته‌ای برود. این یعنی همان موضع ایران که بارها هم اعلام کرده است و در این زمینه فتوای رهبر معظم انقلاب مبنی بر تحریم ساخت سلاح هسته‌ای وجود دارد و مبنای چنین اعتقاد و عملکردی از سوی ایران است و هم این‌که بارها توسط گزارش‌های آژانس تأیید شده است. به این ترتیب شاهد عقب‌نشستن ترامپ هستیم. بااین‌حال خروج ترامپ از برجام که درواقع بر مبنای همین اصول شکل‌گرفته بود کارها را پیچیده کرد و بر بی‌اعتمادی ایران به آمریکا افزود. البته اینجا باید یک نکته مهم را متذکر شد و آن به‌نوعی خطای ما در دور قبلی مذاکره با آمریکایی‌هاست. ما باید برجام را به‌عنوان سندی که در کنگره آمریکا تصویب می‌شد امضا می‌کردیم نه در حد یک فرمان اجرایی توسط رئیس‌جمهور آمریکا و امضای وزیر خارجه‌‌اش که سند نشد. در این دور هم اگر توافقی صورت بگیرد باید خواست ایران تصویب آن در کنگره باشد تا درصورتی‌که دموکرات‌ها سر کار آمدند جهت مخالفت با ترامپ توافق را از بین نبرند و درواقع توافق، قربانی اختلافات داخلی ساختار آمریکا نشود.