ایرانیان جهان - جفری ساکس بر این باور است که جنگ سوریه بخشی از یک تراژدی منطقه‌ای است. همچنین مسئول اصلی فجایع غزه، کرانه باختری، لبنان، سوریه، عراق، سودان، سودان جنوبی و لیبی بر عهده آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
، پروفسور جفری ساکس استاد آمریکایی علوم سیاسی و فعال در سازمان ملل متحد، توجه حاضران در نشست آنتالیای ترکیه را به سوی خود جلب کرد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
ساکس که قبلاً نیز بارها درباره خطرات رژیم صهیونیستی برای منطقه و جهان اظهار نظر کرده، این واقعیت را افشا کرد که حمله به سوریه و تلاش برای از بین بردن نظم و ثبات این کشور، ارتباطی با سیاست‌های بشار اسد نداشته و ناتو به دنبال برافروختن جنگ در این کشور بوده است. اظهارات جسورانه جفری ساکس درباره ناتو، سوریه، غزه و رژیم صهیونیستی بسیار جالب توجه بود اما روزنامه‌ها و رسانه‌های نزدیک به حزب عدالت و توسعه، سخنان او را پوشش ندادند و فقط روزنامه آیدنلک چاپ آنکارا بود که سخنان ساکس را به صفحه نخست برد.
این اقتصاددان و تحلیلگر برجسته، معتقد است که جنگ سوریه بخشی از یک تراژدی منطقه‌ای است. همچنین مسئول اصلی فجایع غزه، کرانه باختری، لبنان، سوریه، عراق، سودان، سودان جنوبی و لیبی بر عهده آمریکا و رژیم صهیونیستی است.

جفری ساکس از اقتصاددانان و دانشمندان سیاسی برجسته آمریکا مطالعات گسترده‌ای در زمینه توسعه اقتصادی جهانی و توسعه پایدار دارد.
او به عنوان مشاور بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی، از جمله سازمان ملل متحد، فعالیت کرده و نقش مهمی در طراحی سیاست‌های اقتصادی و سیاست‌گذاری‌های بین‌المللی ایفا کرده است.
ساکس در مطالعات ژئوپلیتیکی، حقوق بشر، حقوق بین‌الملل و صلح‌سازی فعال است. او سال گذشته، به تندی از سیاست‌های بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی انتقاد کرده و اقدامات ارتش تحت امر او در غزه را جنایت علیه بشریت دانست.
ساکس معتقد است که اسراییل با پیروی از یک ایدئولوژی بنیادگرایانه و توسعه‌طلبانه در مسیر نابودی است. ساکس، مخالفت اسراییل با ایده شناسایی دولت فلسطینی را در تضاد مستقیم با جامعه بین‌المللی و اصول ابتدایی عدالت می‌داند و بر این باور است که چنین سیاستی، فلسطینیان را با یک آپارتاید خشن و بی‌سابقه، در معرض خطر قرار داده است.
سند محرمانه ناتو درباره به هم ریختن سوریه
جفری ساکس در نشست دیپلماتیک آنتالیا در ترکیه اعلام کرد: «زمانی که جنگ داخلی در سوریه شروع شد، آمریکا و اروپایی‌ها، بارها درباره این موضوع صحبت کردند که دلیل اصلی جنگ، اعتراض مردم به سیاست‌های بشار اسد است و مخالفین او، می‌خواهند کشورشان به ثبات و دموکراسی دست پیدا کند. ولی واقعاً دلیل اصلی این نبود».
اظهارات تحلیلگر آمریکایی نشان می‌دهد که تلاش برای توطئه امنیتی در سوریه و از بین بردن ثبات این کشور، حتی قبل از حمله 2003 به عراق بوده است.
ساکس در ادامه می‌گوید: «ما لیست محرمانه‌ای را در اختیار داشتیم. این لیست را از ژنرال وسلی کلارک (فرمانده سابق ناتو) در سال 2001 دریافت کردیم. او نیز سند را از محققین پنتاگون گرفته بود و در واقع، برنامه ای طراحی شده بود برای این که در عرض 5 سال، هفت جنگ بزرگ به راه انداخته شود. سوریه نیز یکی از کشورهایی بود که در آن لیست، بدانها اشاره شده بود. فقط یکی از این هفت جنگ روی نداده که همانا مربوط به اهداف ضدایرانی آمریکا بوده است. البته اسراییل اشتیاق بالایی برای به راه انداختن چنین جنگی دارد. حتی امروز نیز اسراییل سعی دارد این جنگ را تحریک کند».
ساکس به این اشاره کرده که ناتو و وپنتاگون، 10 سال قبل از آن که جنگ داخلی در سوریه به راه بیفتد، برنامه‌های درازمدتی برای آموزش مخافان در نظر گرفته بودند و بودجه خاصی نیز به این منظور اختصاص داده شده بود. چند تن از افسران آمریکایی، علاوه بر تامین تسلیحات و مهمات، در مورد آموزش نظامی مخالفین اسد نیز برنامه‌ریزی کرده بودند.

جفری ساکس، در ادامه به 6 جنگی اشاره می‌کند که رژیم صهیونیستی به دنبال آن است.
ساکس می‌گوید: «تا زمانی که اسراییل، کل محیط خاورمیانه را نظامی و امنیتی می‌کند، صلح برقرار نخواهد شد. جنگ در سوریه تنها یکی از 6 جنگی است که اسراییل همواره به راه انداختن آنها را تشویق کرده است. موارد بعدی نیز شامل لبنان، عراق، سوریه، لیبی، سومالی و سودان بودند».
این محقق و تحلیلگر آمریکایی می‌گوید: «آمریکا و متحدش اسرائیل، در مورد فجایع غزه، کرانه باختری، لبنان، سوریه، عراق، سودان، سودان جنوبی و لیبی مسئول هستند. هیچ‌کدام از این جنگ‌ها ضروری نبودند. همه آنها انتخاب عامدانه و طراحی شده بودند. همه آنها عملیات تغییر رژیم بر اساس ایده آمریکا بود. بنابراین تنها راه رسیدن به صلح این است که کشورهای این منطقه، سرنوشت خود را به دست خودشان تعیین کنند، نه قدرت‌های خارجی».
ساکس درباره توان رزمی رژیم صهیونیستی هم می‌گوید: «درگیری‌های منطقه را بنگرید. اینها جنگهای آمریکایی هستند و اسرائیل نمی‌تواند به تنهایی در این میادین بجنگد. این جنگ‌های آمریکاست. آمریکا بودجه، پشتیبانی نظامی، نیروهای دریایی و مهمات را تامین می‌کند. اسراییل بدون حمایت ایالات متحده نمی‌تواند یک روز بجنگد. اسراییل بدون مشارکت کامل عملیاتی ایالات متحده نمی‌تواند در غزه نسل کشی کند. این منطقه 100 سال است که از هم پاشیده شده است. ابتدا توسط امپراتوری بریتانیا، سپس توسط امپراتوری آمریکا و هنوز هم ادامه دارد. حتی امروز نیز یک نسل کشی در کنار ما اتفاق می‌افتد. مردم در روز روشن کشته می‌شوند، زیرا ایالات متحده ابزارها را فراهم می‌کند. این چیزی است که در سوریه هم اتفاق افتاد. آیا در این جنگ، آمریکا بی‌طرف بود؟ هرگز».

جفری ساکس که مدت‌ها در سازمان ملل متحد فعالیت کرده، درباره تلاش این سازمان برای بازگرداندن ثبات و امنیت به سوریه نیز می‌گوید: «بشار اسد عامل آغاز جنگ نبود. تصمیمی در واشنگتن در سال 2011 برای سرنگونی اسد گرفته شد. در واقع این تصمیم از سوی اسرائیل گرفته شد. این آرزوی دولت اسرائیل برای بیش از 25 سال بوده است. ایده نتانیاهو این بود که خاورمیانه را مطابق میل اسراییل شکل دهد. او می خواهد هر دولتی را که مخالف اسراییل است سرنگون کند. این جنگ در بهار 2011 با دستور اوباما و با نام عملیات Timber Sycamore برای سرنگونی اسد آغاز شد. من شخصاً این را می‌دانم. در سال 2012، بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، کوفی عنان، دبیرکل سابق سازمان ملل را به عنوان نماینده ویژه خود برای دستیابی به صلح در سوریه منصوب کرد. من کوفی عنان را دوست داشتم و از بان کی مون هم خوشم می‌آمد. من با هر دوی آنها کار کردم. کوفی عنان یک توافق صلح برای سوریه آماده کرد که همه طرف‌ها در سال 2012 این توافق را پذیرفتند. به جز یکی! یعنی ایالات متحده. در همان دوران، واشنگتن شرط تعیین کرد و گفت: تنها در صورتی حاضر به امضای توافق است که بشار اسد از قدرت کنار برود. کشورهای دیگر اعلام کردند که می‌توان یک روند دو سه ساله برای برگزاری انتخابات در نظر گرفت. ولی آمریکا بر پیشنهاد خود پافشاری کرد و به این راحتی بیش از نیم میلیون نفر کشته شدند. بنابراین نباید اجازه بدهیم که این جنایت عادی شود».
جفری ساکس در پایان درباره راهکار اصلی برای پایان دادن به خشونت و جنایت رژیم صهیوینستی علیه فلسطینیان در نشست آنتالیای ترکیه گفته است: «از جنگ 6 روزه در سال 1967 میلادی بدین سو، منطقه به مدت 57 سال درگیر جنگ و ناامنی بوده و هیچ دیپلماسی صادقانه‌ای وجود نداشته است. روند مستمر نظامی‌سازی وجود داشته است. با این حال، اکنون می‌توان به صلح دست یافت. به نظر من تنها کاری که باید انجام شود این است که آمریکا وتوی خود را در مورد به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان 194 امین کشور عضو سازمان ملل بردارد. اگر این اتفاق بیفتد، کل منطقه عادی می‌شود و همه جنگ‌ها در منطقه پایان می‌یابد. اما اسراییل بر سیاست‌های آمریکا تأثیر دارد و اجازه این کار را نخواهد داد. تا زمانی که اسراییل از این نگرش تنگ نظرانه نگذرد، استقرار صلح ناممکن است».
منبع: تسنیم