ایرانیان جهان - در فوریه 2024، گوگل رسماً تعهد خود را مبنی بر توسعه ندادن هوش مصنوعی برای تسلیحات نظامی منتشر کرد. این تغییر رویه، سیگنالی است که نشان می دهد شرکت های خصوصی اکنون این فناوری را برای کاربردهای نظامی اجتناب ناپذیر می بینند – و این تصمیم می تواند به ایالات متحده اجازه دهد تا برنامه های تسلیحاتی مبتنی بر هوش مصنوعی خود را تسریع بخشد.
با این حال، وقتی صحبت از برتری هوش مصنوعی در جنگ به میان می‌آید، آمریکا و چین در یک مسابقه تسلیحاتی جهانی قرار گرفته اند و با بسیاری از معیارها، چین در حال پیشی گرفتن از رقیب خود است. این که آیا آمریکا می تواند با سرعت چین در توسعه چنین برنامه هایی همگان شود یا نه، هنوز مشخص نیست. در 5 مارس، چین در پاسخ به تعرفه های ایالات متحده، لفاظی های خود را تشدید کرد. سفارت چین در ایالات متحده با اعلام این که این کشور آماده جنگیدن با آمریکا در «هر نوع جنگ دیگری» است و اینکه «ما آماده جنگ تا آخر هستیم»، از آمادگی کشورش برای رویارویی تمام عیار با دولت ترامپ گفت. این عبارت بندی، تعریف گسترده تری از جنگ را ارائه می کند که فراتر از درگیری های متعارف خواهد رفت.
بر اساس گزارش موسسه بروکینگز در سال 2020، چین از سال‌ها پیش روی سیستم‌های تسلیحاتی هوش مصنوعی سرمایه‌گذاری کرده است. در آن زمان، تحلیلگران هنوز در مورد برنامه های این کشور گمانه زنی می کردند. سپس، نشنال سکیوریتی نیوز در ژوئن 2024 گزارش داد که چین می تواند ظرف دو سال تسلیحات هوش مصنوعی کاملاً خودمختار در میدان نبرد داشته باشد.
هم چین و هم ایالات متحده در سال‌های اخیر در حال آزمایش سیستم‌های رزمی مجهز به هوش مصنوعی بوده‌اند. در اکتبر 2024، Military.com گزارش داد که ارتش ایالات متحده یک “سگ رباتیک” مسلح را برای آزمایش به خاورمیانه فرستاده است. این وسیله نقلیه زمینی بدون سرنشین چهارپا (Q-UGV) که با قابلیت هدف گیری مبتنی بر هوش مصنوعی توسعه یافته است، به عنوان یک گام بزرگ رو به جلو در سلاح های مبتنی بر هوش مصنوعی تلقی می شود. با این حال، چین همین فناوری را در مانورهای نظامی مشترک «اژدهای طلایی» در کامبوج – ماه‌ها قبل تر، نشان داده بود.
آمریکا مسلسل های خودمختار دیگری نیز تولید می کند، اما با آزمایش های محدود در میدان جنگ. به عنوان مثال، شرکت فناوری دفاعی Allen Control Systems یک پلتفرم مسلسل خودکار بزرگ به نام Bullfrog را توسعه داده است که از هوش مصنوعی برای سرنگونی هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می کند.

این بدان دلیل است که در حالی که سلاح‌های خودمختار مانند نگهبان‌های رباتیک و هواپیماهای بدون سرنشین مجهز به هوش مصنوعی، مشهودترین اشکال جنگ مبتنی بر هوش مصنوعی هستند، اما تنها بخشی از یک استراتژی بزرگ‌تر به شمار می آیند.
بر اساس گزارش سال 2023 مرکز امنیت جدید آمریکا (CNAS)، ارتش چین هوش مصنوعی را راهی برای پردازش، تجزیه و تحلیل و بهره برداری از اطلاعات سریعتر از تصمیم گیرندگان انسانی می داند. جیکوب استوکس، یکی از اعضای ارشد CNAS در این سند می گوید: «چین می‌بیند که هوش مصنوعی نقشی محوری در پیشبرد قدرت نظامی این کشور بازی می‌کند. در محیط پویای یک درگیری واقعی، شناسایی و هدف قرار دادن نقاط آسیب پذیر ایالات متحده مستلزم سنجش، انتقال، و پردازش حجم وسیعی از اطلاعات با سرعتی است که فقط رایانه‌ها می‌توانند با آن برابری کنند.» این نشان می‌دهد که نقش هوش مصنوعی در جنگ فقط به این نیست که چه کسی بهترین سلاح‌های خودمختار را دارد، بلکه به این موضوع نیز مربوط می‌شود که چه کسی می‌تواند از هوش مصنوعی برای تصمیم‌گیری سریع‌تر از دشمنش استفاده کند.

روسیه و چین در حال تعمیق اتحاد خود هستند، اما به نظر نمی رسد که ایالات متحده هنوز دوستی های نظامی زیادی در حوزه هوش مصنوعی داشته باشد.
ایالات متحده همچنان یک رهبر جهانی در حوزه تحقیقات هوش مصنوعی است. با این حال، ماهیت کند قراردادهای دفاعی خصوصی و ذهنیت وال استریتی مبنی بر تصمیم گیری سود محور، رویکرد این کشور را به هوش مصنوعی نظامی مختل کرده است. نیروی هوایی ایالات متحده یکی از معدود شاخه هایی است که به شدت ادغام هوش مصنوعی در فناوری های خود را دنبال می کند. مجله Airman در سال 2024 گزارش داد که ابتکار “هوش مصنوعی نیروی هوایی و آینده نیروی هوایی ایالات متحده” در حال توسعه یک موتور شناختی مبتنی بر هوش مصنوعی است که برای سرعت بخشیدن به تصمیم گیری در سناریوهای جنگی طراحی شده است. بر طبق این مقاله، استفاده از مدل های یادگیری ماشین «می تواند تهدیدات را پیش بینی و فرآیندهای تصمیم گیری را با دقت بی سابقه ای تسهیل کند».

آینده سیستم های تسلیحاتی خودمختار، از همین حالا هم نتایج تکان دهنده ای را شاهد بوده است. به عنوان مثال، در مارس 2020، یک پرنده بدون سرنشین در لیبی، کوادکوپتر Kargu-2 ساخت ترکیه، یک انسان را کشت – بدون هیچ گونه دخالت اپراتور انسانی. این حادثه در جریان درگیری بین نیروهای دولتی لیبی و یک جناح نظامی جدا شده به رهبری ارتش ملی لیبی رخ داد. این موضوع بار دیگر نگرانی‌های مداوم در ایالات متحده و سایر کشورها در مورد میزان نظارت انسانی بر سلاح‌های مجهز به هوش مصنوعی را برانگیخت. این کشتار اولین مورد بالقوه از این نوع در جنگ بود که در آن یک پهپاد تهاجمی که برای ارائه اطلاعات تاکتیکی، نظارت و قابلیت های شناسایی برای نیروهای زمینی طراحی شده بود، بدون کنترل محسوس انسانی دست به حمله می زد.

در مقایسه با جنگ های سنتی، جنگ هوش مصنوعی بسیار سربسته و پنهانی است؛ تعریف آن دشوار است و تشخیص آن حتی سخت تر. بیانیه چین با عبارت “هر نوع جنگ دیگری” حاکی از این است که نبردهای مدرن همیشه در یک میدان جنگ متعارف رخ نخواهد داد.
اما اشتباه نکنید – ما از قبل نیز وارد اولین جنگ هوش مصنوعی شده ایم. اما این جنگ، یک مسابقه برای هواپیماهای بدون سرنشین یا سلاح های خودکار بهتر نیست. این جنگ اطلاعات، تصمیم گیری و اطلاعات میدان جنگ است. هوش مصنوعی فقط نحوه مبارزه ما در جنگ را تغییر نمی دهد، بلکه نحوه پیروزی در جنگ ها را نیز تغییر خواهد داد.
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
سریال «پایتخت»: سرگرمی ملی یا پروژه تخریب فرهنگی؟ صداوسیما؛ همراه یا مخالف پویش‌های ملی؟ تلفات جاده‌ای؛ ضرورت آموزش و رعایت قوانین برای حفظ جمعیت فعال مارمولک‌بازی ساسی؛ تهدیدی خاموش برای نسل جوان بحران سرقت در ایران: ناامیدی شهروندان از عملکرد قانون