بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش “ورزش سه”، «لحظه‌ای برای لذت بردن»، وقتی که بی‌قید و شرط بارسلونایی بود.
بارسلونا که در سال 1997 با پیروزی برابر پاری‌سن‌ژرمن در فینال روتردام قهرمان جام در جام اروپا شده بود، حق حضور در سوپرکاپ اروپا را به دست آورد؛ جامی که سه بار (در سال‌های 1972، 1979 و 1989 برابر ناتینگهام، استون ویلا و میلان) از دستش لغزیده بود تا اینکه در سال 1992 با شکست وردربرمن برای اولین بار آن را فتح کرد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
حریف آن‌ها در سال 1997 هم آلمانی بود: بروسیا دورتموندِ اوتمار هیتسفلد که در فینال مونیخ با گلی تاریخی از ریکن، یوونتوس را غافلگیر کرده بود. تیمی پرستاره با بازیکنانی مثل زورک، کوهلر و چاپیوسات. در آن زمان، سوپرکاپ اروپا اولین مسابقه فصل نبود. بازی به صورت رفت و برگشت برگزار می‌شد و یوفا آن را به هر شکلی در تقویم جا می‌داد. در 8 ژانویه، بارسا بازی رفت را در نوکمپ 2-0 برد، چون قهرمان جام در جام، که تورنمنتی کوچک‌تر از لیگ قهرمانان بود، میزبان بازی رفت می‌شد. لوییس انریکه (دقیقه 8) و ریوالدو (از روی نقطه پنالتی در دقیقه 61) آبی‌اناری‌ها را پیش انداختند و کار در بازی برگشت تمام شد. حتی جو سکوها هم برای دورتموند جدید کافی نبود؛ تیمی که نویو اسکالا، مربی نام‌آشنای پارما، جای هیتسفلد را گرفته بود.
جیووانی در همان ابتدای بازی برگشت گلی تماشایی زد و گل تساوی هاینریش خللی در عزم بارسا ایجاد نکرد. بارسلونای جدید فان خال، که پس از دبل بابی رابسون (قهرمانی جام حذفی و جام در جام) سکان را از او گرفته بود، با ترکیبی شامل هسپ، فرر، نادال، بوگارد، سرجی، سلادس، لوییس انریکه، جیووانی، ریوالدو، سانی اندرسون و لوئیس فیگو، دومین سوپرکاپ اروپای تاریخش را برد.
فیگو، که بعدها دشمن شماره یک هواداران بارسا شد، در غیاب گواردیولا بازوبند کاپیتانی را به بازو داشت و جام را بالای سر برد. او در میکسدزون گفت: «بازی‌ای برای لذت بردن»، وقتی که پرچم بارسلونایی بودن را بالا می‌برد. سه سال بعد، در اوج محبوبیتش به‌عنوان بازیکنی استثنایی (برنده توپ طلای 2000) و معاون گواردیولا در کاپیتانی بارسا، به رئال مادرید پیوست.
28 سال بعد بارسا دوباره پای در ورزشگاه دورتموند می‌گذارد، با نسلی تازه تحت هدایت فلیک برای تمام کردن کار حریف و رسیدن به نیمه نهایی.