چاپ

ایرانیان جهان - به گزارش می‌متالز، پکن از زمانی که طالبان در سال 2021 کنترل افغانستان را به دست گرفتند، به دنبال توسعه روابط خود با طالبان بوده است، اما مانند همه دولت‌ها از به رسمیت شناختن رسمی حکومت این گروه بنیادگرای اسلامی در بحبوحه نگرانی‌های بین‌المللی نسبت به سوابق حقوق بشری آن خودداری کرده است.
اما این کشور فقیر می‌تواند منابع معدنی فراوانی را برای تقویت امنیت زنجیره تامین پکن ارائه دهد، اگرچه خطر تبدیل شدن به بهشتی برای گروه‌های شبه‌نظامی تهدیدکننده منطقه سین کیانگ چین و سرمایه‌گذاری‌های عظیم در همسایه خود پاکستان را نیز داراست.
فروش ذخایر لیتیوم، مس و آهن افغانستان برای تغذیه صنایع عظیم باتری و ساختمان چین به طالبان کمک می‌کند تا اقتصاد خود را که به گفته سازمان ملل «اساساً فروپاشیده» تقویت کند و با باقی ماندن ذخایر بانک مرکزی در خارج از کشور، جریان درآمد منجمد شده مورد نیاز را فراهم کند.
بر اساس داده‌های گمرکات چین، افغانستان در سال گذشته 64 میلیون دلار کالا به چین صادر کرده که نزدیک به 90 درصد آن دانه‌های کاج بود، اما دولت طالبان گفته که مصمم است سرمایه‌گذارانی را بیابد که مایل به کمک به این کشور برای تنوع بخشیدن به اقتصاد آن هستند تا از ثروت معدنی خود سود ببرد.
کابل همچنین از چین خواسته تا به آن اجازه دهد بخشی از کریدور اقتصادی چین و پاکستان باشد، یک پروژه اتصال 62 میلیارد دلاری که منطقه غنی از منابع سین کیانگ چین را به بندر گوادر در پاکستان متصل می‌کند.
شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین، در نشستی در پکن با حضور بیش از 50 رهبر آفریقایی در ماه سپتامبر اعلام کرد که از اول دسامبر، کالا‌هایی که از "کمتر توسعه یافته‌ترین کشور‌هایی که روابط دیپلماتیک با چین دارند" وارد اقتصاد 19 تریلیون دلاری کشورش می‌شوند، مشمول عوارض واردات نخواهند بود. ظاهرا این سیاست در مورد افغانستان نیز اعمال خواهد شد که باعث ارتقای همکاری‌های تجاری و اقتصادی دوجانبه می‌شود.
منبع: ایفنا