چاپ

ایرانیان جهان - «سیگنال‌های متناقض از واشنگتن در ارتباط با ، تفسیر نیت واقعی دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا ، را دشوار می‌کند. اینکه آیا دولت آمریکا واقعا به دنبال مذاکره است یا سخن گفتن از مذاکره را به عنوان یک تاکتیک حساب‌شده در پیش گرفته را تنها زمان نشان خواهد داد.» آنچه خواندید بخش آغازین گزارش تارنمای کرادل درباره سیاست خارجی دولت جدید آمریکا در خاورمیانه است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
در این گزارش آمده:
ادعای اخیر ترامپ مبنی بر تمایل به تعامل با ایران در تضاد آشکار با دوره اول ریاست‌ جمهوری اوست که با سیاست‌های تهاجمی همراه بود.
اقدامات پیشین او، مانند به شهادت رساندن سردار قاسم سلیمانی و خروج از برجام ، تنش‌ها در غرب آسیا را به شدت افزایش داد.
با این حال، برخی نیز با اشاره به سیاست‌های غیرصادقانه گذشته آمریکا در قبال تهران بر این باورند که این یک حرکت استراتژیک برای گیج کردن مخالفان یا خرید زمان برای اجرای طرح‌های دیگر است.
تغییر موضع بحث‌برانگیز کاخ سفید برخی ناظران تغییر موضع دونالد ترامپ را همراه با برکناری برایان هوک نماینده ویژه آمریکا در امور ایران و مجری تحریم‌های فشار حداکثری، لغو مجوزهای امنیتی برای سیاست‌گذاران ضدایرانی که در دوره اول او را گمراه کردند، و انتصاب مایکل دیمینو دیپلمات نسبتا واقع‌گرا در دولت خود به عنوان نشانه‌های مثبت تلقی می‌شود.
گذشته تاریک ترامپ اقدامات او در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش به‌طور قابل‌توجهی غرب آسیا را بی‌ثبات کرد
تنش‌ها بین واشنگتن و تهران را به حداکثر رساند
درگیری‌های منطقه‌ای را شعله‌ور کرد
روابط آمریکا با متحدانش را پیچیده‌تر کرد
چرا ترامپ به سراغ مذاکره رفته است؟ به نوشته کرادل، اگر فرض را بر این بگیریم که دولت ترامپ در مذاکره جدی است احتمالا مجموعه‌ای از عوامل باعث شده تا ترامپ چنین رویکرد متفاوتی را نسبت به دور نخست خود در پیش بگیرد که عبارتند از:
نمایش‌های اخیر توانایی نظامی ایران که هرگونه برنامه‌ریزی برای اقدام نظامی را پیچیده کرده است.
توان موشکی ایران که در عملیات‌های وعده صادق 1 و 2 دیده شد و موشک‌های بالستیک ایرانی توانستند به دفاع‌ هوایی اسرائیل نفوذ کنند.
از شعارهای تبلیغاتی تل‌آویو که بگذریم از جمله تلاش برای کم اهمیت جلوه دادن حملات موشکی ایران به اسرائیل (سرزمین‌های اشغالی)، واقعیت این است که موشک‌های ایران به‌طور گسترده به دفاع هوایی اسرائیل نفوذ کرده و اهداف حساس را مورد اصابت قرار دادند، امری که نشان‌دهنده توانایی ایران برای پاسخگویی ویرانگر به هرگونه تجاوز نظامی به این کشور است.
از سوی دیگر، بخش عمده‌ای از افکار عمومی در آمریکا از حمایت‌های مالی و نظامی واشنگتن به اوکراین یا اسرائیل حمایت نمی‌کنند. در این میان پایگاه اجتماعی ترامپ و کسانی که در انتخابات به او رای دادند قویا از جنگ‌های بی‌پایان در خاورمیانه رویگردان هستند و از آغاز جنگی دیگر حمایت نمی‌کنند.
تفسیر سیگنال‌ها کرادل در پایان نوشته: تفسیر آخرین اقدامات ترامپ کار آسانی نیست، با توجه به طبیعت ناپایدار او، سیگنال‌های متناقض از واشنگتن و طوفان سیاسی پیرامون اقداماتش، برخی معتقدند سیگنال‌های مربوط به مذاکرات احتمالا اهداف استراتژیکی دور از دیپلماسی دارد. به عنوان مثال، ممکن است تاکتیکی برای مذاکره درباره آزادی زندانیان یا تجدید قوا برای ارتش اشغالگر اسرائیل قبل از هرگونه اقدام علیه تأسیسات هسته‌ای ایران باشد.
ترامپ با سابقه طولانی از خیانت‌ها، نقض توافق‌های تجاری و خروج یک‌جانبه از برجام در سال 2018، به‌طور ذاتی فردی غیرقابل اعتماد و طرف مذاکره‌ای مشکوک است.
برای اینکه تهران به تعامل فکر کند، ترامپ باید یک ژست واقعی از حسن نیت نشان دهد، مانند لغو تحریم‌های نفتی ایران یا اتصال مجدد بانک‌های ایرانی به سوئیفت.
اگر ترامپ جدی درباره مذاکره با ایران باشد، ابتدا باید اعتماد را از طریق امتیازات یک‌جانبه بازسازی کند. برای تهران، این می‌تواند شامل کاهش تحریم‌ها یا اتصال مجدد به سیستم‌های مالی جهانی باشد.
در نهایت، ترامپ ممکن است دریافته باشد که تعامل در دیپلماسی، به‌جای جنگی دیگر، تنها راه پیش رو است. اینکه آیا اقدامات او این منعکس کننده چنین درکی هست یا نه، هنوز مشخص نیست.
منبع:+