چاپ

ایرانیان جهان - خراسان / «راز پویایی یک جشنواره» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم محمد بهبودی نیا است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
حذف بلیت‌فروشی به نفع طبقه کم‌درآمد، ایجاد تنوع در سبک‌های موسیقی، رفع مشکلات سازمان‌دهی و برنامه‌ریزی، جدی‌تر گرفتن موسیقی زنان و... تنها بخشی از پیشنهادهایی هستند که می‌توان در آغاز چهل و یکمین جشنواره موسیقی فجر به مسئولان برگزاری این جشنواره ارائه داد. این‌ها چالش‌هایی هستند که در دوره‌های پیشین جشنواره به چشم می‌خورد. اگرچه در چند دوره اخیر تغییرات مثبتی مشاهده‌شده، اما هنوز باید به اصلاح ساختار برگزاری این رویداد توجه ویژه‌ای داشت. این وظیفه کسی نیست جز مسئولان حوزه موسیقی کشور که تصمیم‌گیرندگان اصلی برای ایجاد هر تغییری به شمار می‌آیند.چهلمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر از 23 بهمن‌ماه 1403 در تهران و استان‌های مختلف کشور شروع به کار کرده است و شامل اجراهای متنوعی است که البته بیشتر این اجراها در بخش پاپ است. موسیقی سنتی، رپ، راک و جَز سهم کمتری در این جشنواره دارند و یا حتی سهمی ندارند؛ واقعیتی که اگر در یک جشنواره موسیقی در کشوری دیگر مطرح شود، قطعاً با تعجب شرکت‌کنندگان روبه‌رو می‌شود. البته طبق شنیده‌ها دراین‌باره اخیراً جلساتی برگزارشده، اما حضور موسیقی رپ و اجرا یا اجراهای این بخش همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.افزون بر این،فروش بلیت کنسرت‌ها در بازار سیاه یکی از معضلات جشنواره‌هاست و جشنواره موسیقی فجر نیز از این قاعده مستثنی نیست. در روزهای ابتدایی برگزاری این جشنواره، مشاهده شده که بلیت‌های برخی سانس‌های موسیقی پاپ در سایت دیوار به فروش گذاشته شده‌اند. این در حالی است که تعداد زیادی از بلیت‌ها نیز برای حضور برخی مسئولان رزرو شده بود. این مسئله با اصول مردمی بودن جشنواره در تضاد است و نشان می‌دهد که اندیشیدن تمهیداتی برای جلوگیری از این تخلفات ضروری است. مسئولان برگزاری جشنواره موسیقی فجر باید با ایجاد ساز و کارهای دقیق‌تر و شفاف‌تر، از وقوع چنین مواردی جلوگیری کنند تا جشنواره به‌واقع مردمی باقی بماند و همه علاقه‌مندان بتوانند به‌طور عادلانه به بلیت‌ها دسترسی پیدا کنند. این اقدامات می‌تواند به حفظ اعتبار و ارزش‌های جشنواره کمک کند و رضایت بیشتری از سوی مخاطبان به همراه داشته باشد.اجرای خیابانی نیز می‌تواند به دل جشنواره موسیقی راه پیدا کند و تجربه‌ای منحصربه‌فرد و فراگیر را برای مردم به ارمغان بیاورد. همان‌طور که تئاتر خیابانی جایگاه ویژه‌ای در جشنواره تئاتر یافته است، جشنواره موسیقی نیز باید موسیقی را به میان مردم و خیابان بیاورد. این اجراها بدون نیاز به بلیت‌فروشی و قوانین دست‌وپا گیر می‌توانند ارتباط نزدیکی بین هنرمندان و مخاطبان ایجاد کنند.در این بین،تعداد زیادی از هنرمندان موسیقی از شهرستان‌های مختلف به پایتخت مهاجرت کرده و به مارکت موسیقی امروز رنگ و لعاب ویژه‌ای بخشیده‌اند؛ اما باوجود استعداد خیز بودن شهرستان‌های کشور، حجم زیادی از اجراهای این جشنواره در پایتخت برگزار می‌شود بسیاری از شهرستان‌ها از این رویدادها بی‌نصیب می‌مانند.اما یکی از چالش‌های اصلی که در جشنواره‌های سال‌های پیشین تا حدودی برطرف شده، ایجاد تنوع در سبک‌های موسیقی است. تمرکز بیش‌ازحد بر موسیقی پاپ و توجه کمتر به موسیقی‌های محلی و سنتی، باعث می‌شود که جشنواره نماینده‌ای کامل از تمامی سبک‌های موسیقی نباشد. همچنین، کیفیت صدابرداری و نورپردازی نیز از دیگر مسائل مهمی است که نیازمند توجه بیشتر در جشنواره پیش‌روست. مسائل سازمان‌دهی و برنامه‌ریزی نادرست، تأخیر در برگزاری اجراها و تداخل زمان‌بندی نیز از مشکلات موردانتقاد در برخی دوره‌های جشنواره بوده است. همچنین، نقص‌های فنی و اجرایی مانند کیفیت پایین پخش صدا و تصویر در برخی دوره‌ها باعث نارضایتی مخاطبان شده است. انتخاب سالن‌های مناسب و تنظیم زمان‌بندی منطقی برای اجراها می‌تواند به بهبود تجربه کلی جشنواره کمک کند.به دلایل مختلفی نیز ازجمله صعود سریع قیمت دلار و تحریم‌ها، حضور مهمانان برجسته خارجی و شرکت‌کنندگان مختلف کاهش‌یافته است. بخش بین‌الملل برخی جشنواره‌های کشور تبدیل به رویدادهای منطقه‌ای شده و هنرمندان کشورهای همسایه در این جشنواره‌ها حضور می‌یابند که چندان کمکی به پیشبرد هدف اصلی جشنواره که رشد هنر موسیقی و ارتباط با سبک‌های مختلف موسیقی است، نمی‌کند.