چاپ

ایرانیان جهان - فوتبال تماشا نمی‌کرد و علاقه‌ای به حواشی آن هم نداشت؛ اما ماجراجویی‌ای که تا 29 سالگی‌اش به طول انجامید، روزهای متفاوتی را برای فوتبال ژاپن و آسیا خلق کرد.
هیدتوشی ناکاتا، ستاره فوتبال ژاپن یکی از بازیکنانی بود که فوتبال کشورش و آسیا را تغییر داد و در نهایت در 29 سالگی کفش‌هایش را آویخت. آخرین حضور او در میدان، در جام جهانی 2006 آلمان رقم خورد، جایی که تیم ملی ژاپن در یک بازی نفس‌گیر، با نتیجه 4-1 مغلوب برزیل شد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
ناکاتا، که شش ماه قبل از این بازی سرنوشت‌ساز، تصمیم خود را برای بازنشستگی گرفته بود، تنها نزدیک‌ترین افراد به خود را در جریان این تصمیم قرار داد. در لحظات پایانی آن مسابقه، در میانه‌ی ورزشگاه دورتموند، او با پیراهن برزیلی که به یادگار گرفته بود، اشک‌هایش را پاک کرد. با پایان ماجراجویی فوتبالی هیدتوشی ناکاتا، هیچ حسرت، تردید یا تمایلی برای بازگشت به گذشته وجود نداشت. پس از آن شکست مقابل برزیل، او به طور کامل از دنیای فوتبال فاصله گرفت. ناکاتا در مصاحبه‌ای که با اتلتیک داشته است، روایت بهتری دارد:
هرگز رویای تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه‌ای را نداشتم اما در نهایت این اتفاق رخ داد. در جام جهانی بازی کردم و در فوتبال انگلیس و ایتالیا به میدان رفتم. من طرفدار فوتبال نیستم. عاشق بازی کردن بودم و به همین خاطر، وقتی از فوتبال رفتم، دیگر اشتیاقم را به این ورزش از دست داده بودم. بدون شور و اشتیاق، انگار خودم را گول می‌زدم. آنچه من از فوتبال دوست دارم، بازی کردن است، نه مربیگری یا کارشناسی.
همه چیز از ژاپن آغاز شد، جایی که لیگ حرفه‌ای تا سال 1993 وجود نداشت و تیم ملی آن هرگز به جام جهانی راه نیافته بود. ناکاتا می‌گوید:
در آن زمان، کسی رویای فوتبالیست شدن را نداشت. ورزش اول ژاپن بیسبال بود. اما در نهایت، من عاشق «مانگای کاپیتان سوباسا» شدم و تصمیم گرفتم فوتبال بازی کنم.
هیتوشی ناکاتا که اکنون 48 ساله است، فوتبالش را در بلمار هیراتوسکا آغاز کرد و در سال 1995 با قهرمانی در جام برندگان آسیا، به اولین دستاورد مهمش دست یافت. در المپیک 1996 برای ژاپن به میدان رفت، اما آن نمایش در جام جهانی 1998 با موهای رنگ‌شده بود که توجه فوتبال اروپا را به این بازیکن جلب کرد. او می‌گوید:
من هر روز رنگ موهایم را تغییر می‌دادم، اما شناخته شدن در جهان مهم بود، زیرا می‌خواستم در خارج از کشور بازی کنم. بنابراین امیدوار بودم که دیده شوم.

ایرانیان جهان

بلافاصله پس از جام جهانی، با قیمت حدوداً 3 میلیون پوند راهی پروجا شد تا به همراه این تیم، برای اولین بار در سری آ به میدان برود. با این حال، انتقال از ژاپن به ایتالیا شوک‌های فرهنگی عجیبی داشت:
اگر به ژاپن بیایید، می‌بینید که چقدر با ایتالیا فرق دارد. ژاپنی‌ها سر وقت هستند و همه چیز منظم و مرتب است. ایتالیایی‌ها بیشتر مثل «هرچه پیش آید خوش آید» هستند. این تغییر بزرگی محسوب می‌شد، اما فوتبال همان بود. فوتبال در همه جای دنیا یکسان است. من طرفدار پر و پا قرص فوتبال نبودم، فوتبال تماشا نمی‌کردم یا در روزنامه‌ها درباره‌اش نمی‌خواندم، من از آن دست آدم‌ها نیستم. من فقط عاشق بازی کردن فوتبال بودم و فقط می‌خواستم هر روز بازیکن بهتری شوم. وقتی به ایتالیا رسیدم، لیگ ایتالیا بهترین لیگ جهان بود، بازیکنانی مثل زین‌الدین زیدان و الساندرو دل پیرو در آنجا بودند، اما من بازیکنان زیادی را نمی‌شناختم. حتی نیمی از تیم‌های لیگ را نمی‌شناختم.
اقامت در ایتالیا زندگی و طرز فکرم را تغییر داد. من واقعاً مردم ایتالیا و فرهنگ ایتالیایی را دوست دارم. حتی امروز هم می‌گویم نیمی از من ژاپنی و نیمی ایتالیایی است. ایتالیا مهد مد، موسیقی، طراحی، معماری و غذا است، پس می‌توانید تصور کنید که چقدر روی من تأثیر گذاشت.
18 ماه پس از پروجا، رم به سراغ ستاره ژاپنی رفت. هیدتوشی ناکاتا در مِی 2001 با گلی که از فاصله دور مقابل یوونتوس به ثمر رساند، اسکودتو را پس از 20 سال در دستان جالوروسی قرار دارد. او ادامه می‌دهد:
هر بار که به رم برمی‌گردم، همه هواداران به سراغم می‌آیند و می‌گویند: «ممنون ناکاتا»

ایرانیان جهان

به دلیل رقابت با فرانچسکو توتی محبوب و آماده، هیدتوشی ناکاتا دوران ناامیدکننده‌ای در رم داشت و نتوانست خودش را در ترکیب فابیو کاپلو قرار دهد. بنابراین راهی پارما شد. در تیمی مملو از بازیکنان بین‌المللی، ناکاتا از این که نقش تدافعی دارد، شاکی بود. با این وجود، او در سال 2002، در بازی با یوونتوس بار دیگر موفق به گلزنی شد تا جام کوپا ایتالیا را نیز به کارنامه خود اضافه کند.
خارج از زمین، او مدلی بود که در مراسم‌های مهم شرکت می‌کرد و با دیوید بکام، بازیکن سابق منچستریونایتد و انگلیس، مقایسه می‌شد. ناکاتا وب‌سایت شخصی خود را داشت که به چندین زبان قابل دسترسی بود و در روز امضای قراردادش با پارما، قبل از دوران رسانه‌های اجتماعی، حدود 10 میلیون بازدیدکننده را به خود جذب کرد.
حدود 25 سال پیش وب‌سایت شخصی‌ام را راه‌اندازی کردم. در آن زمان، افراد مشهور، بازیکنان یا شرکت‌های زیادی وب‌سایت شخصی نداشتند. رسانه‌ها همه چیز را کنترل می‌کردند، اما من با آن‌ها درگیری شدیدی داشتم، زیرا بارها دروغ و مطالب نادرست می‌نوشتند. می‌خواستم صدای خودم را برای انتقال پیام داشته باشم.
هزاران گردشگر ژاپنی برای تماشای بازی او در ایتالیا هجوم آوردند (تنها برای اولین بازی او در پروجا پنج هزار نفر حاضر شدند) و تقاضای زیادی برای پیراهن‌های ناکاتا وجود داشت. او توسط برندهای بزرگی مانند مسترکارت، کانن و نایک حمایت می‌شد و در کمپین نایکی در جام جهانی 2002 ژاپن و کره جنوبی حضور داشت، تورنمنتی که او چهره‌ی آن شد. ناکاتا در مورد جام جهانی 2002 می‌گوید:
همه در ژاپن انتظار داشتند که ما از مرحله گروهی صعود کنیم، که بسیار سخت بود. ما تیم بسیار جوانی بودیم، اکثر بازیکنان هرگز در جام جهانی بازی نکرده بودند. در آن زمان، فقط تعداد کمی از ما در خارج از کشور بازی می‌کردیم. بنابراین فشار بسیار زیاد بود. اما در عین حال، فضا فوق‌العاده بود زیرا همه ما را تشویق می‌کردند. می‌توانستیم بهتر عمل کنیم اما در مرحله یک‌هشتم نهایی به ترکیه باختیم.
پس از اختلاف با چزاره پراندلی در پارما، هیدتوشی ناکاتا دوران کوتاهی را در بولونیا و فیورنتینا گذراند. در اوت 2005، او تصمیم گرفت با پیوستن به بولتونِ سم الردایس که در جام یوفا حضور داشت، چالش جدیدی را تجربه کند. با این حال، پس از 7 سال حضور در ایتالیا، انتقال به شمال انگلیس تجربه دشواری بود:
با آمدن از ایتالیا، فوتبال کاملاً متفاوت بود. بسیاری از تیم‌ها با ارسال‌های بلند بازی می‌کردند. این کمی شوکه‌کننده بود. و سپس انتقال از ایتالیا به شهر منچستر، از نظر غذا، متفاوت بود. باران زیادی می‌بارید. کمی چالش‌برانگیز بود. قبل از مسابقات، ما معمولاً پاستا می‌خوردیم، اما با آمدن از ایتالیا، پاستا در ایتالیا و بریتانیا کاملاً متفاوت بود. البته امروز خیلی بهتر است.

ایرانیان جهان

پس از تجربه ناموفق در بولتون، ناکاتا متوجه شد که دیگر نمی‌خواهد فوتبال را ادامه دهد. سپس اشک‌های او در زمین در جام جهانی آن تابستان، آخرین خداحافظی‌اش، جاری شد. وقتی او به دوران حضورش در فوتبال فکر می‌کند، دوست دارد به عنوان یک بازیکن چگونه به یاد آورده شود؟
بازی زیبا؛ ظرافت را دوست دارم، مانند نحوه بازی زین‌الدین زیدان، زیباست. بحث سرعت یا قدرت نیست، پاس‌های زیبا، بازی زیبا؛ نیازی نیست گل باشد. ظرافت را دوست دارم و در زندگی هم همینطور هستم، نه فقط در فوتبال. چیزهایی را که ظریف و زیبا هستند دوست دارم: لباس‌های زیبا، معماری زیبا، طرح‌ها، مناظر.
پس از خداحافظی از دنیای فوتبال، اقدام بعدی ناکاتا سفر به دور دنیا بود، که به مدت سه سال بدون توقف انجام داد (او می‌گوید به بیش از 100 کشور سفر کرده است). سپس به کشورش بازگشت و مشتاق غرق شدن در فرهنگ ژاپنی بود. در پایان مصاحبه با اتلتیک، در مورد بازنشستگی‌اش گفت:
وقتی در 29 سالگی بازنشسته شدم، بسیاری از مردم به من گفتند: «هنوز می‌توانی بازی کنی»، یا «چرا در صنعت فوتبال کار نمی‌کنی و مربی یا هر چیز دیگری نمی‌شوی؟». اما من کارها را به این دلیل انتخاب نمی‌کنم که می‌توانم انجام دهم. نه، من کارها را به این دلیل انجام می‌دهم که می‌خواهم انجام دهم. من کاری را انجام می‌دهم که دوست دارم. اگر مد را دوست دارم، به سراغ مد می‌روم. اگر فرهنگ دیگری را دوست دارم، به سراغ آن فرهنگ می‌روم. اگر ساکه (نوشیدنی مشهور ژاپنی) را دوست دارم، به سراغ ساکه می‌روم. بعضی اوقات دیگران نمی‌فهمند چرا. به این دلیل است که من آن را با اشتیاق انجام می‌دهم.
داغ‌ترین‌ها ????????????????????????
آیتم اختصاصی؛ استفن بسکتبال را تغییر داد، شاید بیشتر از مایکل جردن کری سپهر حیدری برای تراکتور و سپاهان: آخرین قهرمانی‌تان؟ زمان اصحاب کهف! مهاجم وست‌هم بعد از تصادف وحشتناک: در خودروی فراری‌ام تقریبا مرده بودم عجیب ولی واقعی در لیگ بلغارستان؛ یک دقیقه سکوت به احترام درگذشت بازیکن زنده! جیمی کرگر: به محمد صلاح کمک نمی‌کنند و دلم برایش می‌سوزد / زیرنویس فارسی