چاپ

ایرانیان جهان - به گزارش "ورزش سه"، ده سال پیش وقتی مثل حالا هوای بهاری فروردین ماه در تهران پیچیده بود، مردی با لبخندی همیشگی، آرامشی مثال‌زدنی و نگاهی پر از امید وارد ایران شد. برانکو ایوانکوویچ، مردی که بعدها لقب پروفسور را از هواداران پرسپولیس گرفت، با مأموریتی دشوار پا به تهران گذاشت: بازگرداندن پرسپولیس به اوج.
تیمی که روزهای پرالتهاب و پرحاشیه‌ای را پشت سر گذاشته بود، در دستان برانکو تبدیل به تیمی شد که جنگیدن، بردن و قهرمانی را یاد گرفت. او معمار دهه طلایی پرسپولیس شد، و هرچند سال‌هاست که از ایران رفته، اما هنوز هم اثر حضورش را می‌توان در تک‌تک قهرمانی‌های این تیم دید. حالا اما، پروفسور 71 ساله شده است. موهایش کاملاً سفید شده، چهره‌اش نشانه‌های گذر زمان را در خود دارد، اما همان برق آشنای نگاهش از پشت عینک هنوز خاموش نشده است. برانکو این روزها دور از پرسپولیس، در چین کار می‌کند؛ در یکی از سخت‌ترین چالش‌های مربیگری‌اش. او تیم ملی چین را هدایت می‌کند و در گروه مرگ رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2026 قرار دارد. تیمش با 6 امتیاز در قعر جدول است، اما هم‌امتیاز با عربستان، بحرین و اندونزی. فردا باید برابر عربستان قرار بگیرد، در شرایطی که تحت فشار رسانه‌های چینی قرار دارد. اما مگر این مرد کروات، جنگیدن در برابر سختی‌ها را بلد نیست؟

ایرانیان جهان

ده سال پیش، او تیمی را تحویل گرفت که نه شخصیت قهرمانی داشت، نه آرامش و نه ثبات. اما در پایان دورانش، پرسپولیس یک قدرت بی‌رقیب در فوتبال ایران شده بود؛ تیمی که روی ستون‌های اصول برانکو ساخته شد و هنوز هم، سال‌ها پس از رفتنش، از همان میراث تغذیه می‌کند. در فوتبال، خیلی کم پیش می‌آید که یک مربی بعد از ترک یک تیم، همچنان اثرگذار باشد. اما برانکو، همیشه یک استثنا بوده است. او آنقدر محبوب است که هواداران پرسپولیس فصل پیش خواهان بازگشت او بعد از رفتن یحیی بودند اما او ترجیح داد بعد از عمان سفر فوتبالی‌اش را با چین ادامه بدهد.

ایرانیان جهان