چاپ

ایرانیان جهان - شاید حضور چند سال قبل سرمربی تیم فعلی ملی هلند در بارسلونا، همراه با خاطرات شیرین زیادی نبوده باشد؛ اما کسی نمی‌تواند تأثیرگذاری او در تاریخ این باشگاه را انکار کند.
امروز، 21 مارس 2025، تولد رونالد کومان است؛ مردی که با شوت‌های کوبنده‌اش، قلب‌ها را تسخیر کرد و با ذهن استراتژیکش، فوتبال را به رقصی زیبا تبدیل کرد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
او شصت‌ودومین شمع زندگی‌اش را فوت می‌کند و چه بهانه‌ای بهتر از این برای مرور زندگی حرفه‌ای یکی از خاص‌ترین چهره‌های تاریخ فوتبال؟ اما بیایید از زاویه‌ای متفاوت به کومان نگاه کنیم؛ نه فقط به‌عنوان یک مدافع افسانه‌ای یا مربی موفق، بلکه به‌عنوان مردی که با یک ضربه، تاریخ را تغییر داد و با یک لبخند، نشان داد که فوتبال چیزی فراتر از برد و باخت است. سوژه امروز ما، لحظه‌ای شگفت‌انگیز از دوران بازیگری‌اش است: گلی که در فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال 1992 برای بارسلونا به ثمر رساند. این گل، فقط یک شوت نبود؛ نقطه عطفی بود که کومان را به اسطوره‌ای ابدی تبدیل کرد و روح تازه‌ای به بارسا دمید.
رونالد کومان در 21 مارس 1963 در شهر زاندام هلند به دنیا آمد. پسر مارتین کومان، فوتبالیست سابق هلند و برادر اروین کومان، مربی و بازیکنی که خودش مسیری درخشان در دنیای فوتبال داشت. انگار فوتبال در خون این خانواده بود. رونالد از همان کودکی نشان داد که استعداد خاصی دارد. او کارش را در اف‌سی خرونینخن شروع کرد؛ جایی که ابتدا به‌عنوان مهاجم بازی می‌کرد. بله، باورکردنی نیست، اما کومانِ جوان، هوش گلزنی داشت. یک مصدومیت در تیم، او را به خط دفاع کشاند و همین جابه‌جایی تصادفی، سرنوشتش را عوض کرد. او نه‌تنها در دفاع درخشید، بلکه با شوت‌های سهمگینش از راه دور، دروازه‌بان‌ها را به وحشت می‌انداخت. این استعداد، او را به آژاکس برد؛ جایی که زیر نظر یوهان کرایوف، اسطوره فوتبال هلند، بال و پر گرفت.
رونالد کومان در آژاکس کومانِ جوان، در آژاکس خوش درخشید، اما مشکلاتش با مربی وقت، او را به پی‌اس‌وی آیندهوون سوق داد؛ انتقالی که طرفداران آژاکس را حسابی عصبانی کرد. با این حال، او در آیندهوون نشان داد که انتخابش درست بوده است. در سال 1988، با این تیم قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد و خودش هم نقشی کلیدی داشت. اما این فقط آغاز ماجرا بود. همان سال، با تیم ملی هلند، جام ملت‌های اروپا را فتح کرد. تیمی که ستارگانی مثل مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک ریکارد داشت، اما کومان با ضربات آزادش و آرامشش درون زمین، قلب آن تیم بود. او در مرحله نیمه‌نهایی مقابل آلمان غربی، از روی نقطه پنالتی گلی زد که هنوز هم در خاطره‌ها مانده. البته، حرکت جنجالی‌اش بعد از بازی – وقتی با لباس اولاف تون، بدنش را تمیز کرد – حسابی سر و صدا به پا کرد؛ اما این هم بخشی از شخصیت کومان بود: بی‌پروا، جسور و گاهی طناز.
حالا برسیم به آن لحظه جادویی در سال 1992. کومان حالا بازیکن بارسلونا بود؛ تیمی که یوهان کرایوف رویاهایش را در آن ساخته بود. بارسا در فینال جام باشگاه‌های اروپا مقابل سمپدوریا قرار گرفته بود. بازی در ورزشگاه ومبلی لندن برگزار می‌شد و تا دقیقه 112، نتیجه 0-0 بود. همه منتظر پنالتی‌ها بودند، اما کومان نظر دیگری داشت. یک ضربه آزاد در فاصله 25 متری دروازه به بارسا رسید. کومان پشت توپ ایستاد، نفس‌ها در سینه حبس شد. او با آن آرامش همیشگی‌اش، توپ را شلیک کرد. شوتش مثل موشک، از دیوار دفاعی گذشت و گوشه دروازه جان‌لوکا پالیوکا را شکافت. بارسلونا 1-0 جلو افتاد و همان گل، اولین قهرمانی این باشگاه در جام باشگاه‌های اروپا را رقم زد. ورزشگاه منفجر شد، کرایوف از خوشحالی بالا و پایین می‌پرید و کومان؟ فقط لبخندی زد و به بازی ادامه داد؛ انگار کاری که کرده بود، برایش عادی جلوه می‌کرد.
اولین قهرمانی بارسلونا در جام باشگاه های اروپا با کسب برتری 1-0 مقابل سمپدوریا (20 می 1992)
این گل چرا خاص بود؟ چون کومان، یک مدافع مرکزی، در آن لحظه به یک قهرمان تمام‌عیار تبدیل شد. او با 60 گل در لالیگا، گلزن‌ترین مدافع تاریخ این لیگ است، اما این گل، چیزی فراتر از آمار بود. بارسلونا قبل از آن، تیمی بزرگ بود، اما این قهرمانی، آغاز یک عصر طلایی شد. کومان با آن شوت، نه‌تنها جام را به کاتالونیا آورد، بلکه اعتماد به‌ نفسی به بارسا داد که تا امروز ادامه دارد. جالب اینجاست که کومان بعدها گفت: «من همیشه عاشق ضربات آزاد بودم. از بچگی آن‌ها را تمرین می‌کردم. آن روز فقط به خودم گفتم: «بزنش!». این سادگی و اعتماد، راز موفقیتش بود.
بعد از دوران بازی، کومان به مربیگری روی آورد و باز هم درخشید. او تنها کسی است که هم به‌عنوان بازیکن و هم به‌عنوان مربی، با هر سه غول هلند – آژاکس، پی‌اس‌وی و فاینورد – کار کرده است. در خارج از هلند، با والنسیا کوپا دل ری را برد، با ساوتهمپتون در لیگ برتر خوش درخشید و حتی یک فصل پرماجرا در بارسلونا داشت. حالا دوباره سکان تیم ملی هلند را در دست دارد و با نسل جدیدی از ستاره‌ها، رویاهایی بزرگ در سر می‌پروراند. اما چیزی که کومان را خاص می‌کند، فقط جام‌ها و افتخاراتش نیست؛ بلکه شخصیتش است. او همیشه آرام است، حتی در اوج فشار. وقتی در سال 2020 به‌عنوان مربی بارسا انتخاب شد، با لبخند گفت: «اینجا خانه من است. خوشحالم که برگشتم.» این حس تعلق، همان چیزی است که او را به قلب هواداران بارسا پیوند داده است.
بیایید یک لحظه به آن گل ومبلی برگردیم. تصور کنید: یک مدافع هلندی، در شبی که هیچ‌کس انتظارش را نداشت، با یک شوت، تاریخ را عوض کرد. این فقط یک گل نبود؛ نمادی از جسارت، استعداد و لحظه‌شناسی بود. کومان در زندگی حرفه‌ای‌اش بارها نشان داد که می‌تواند در لحظات حساس، پا پیش بگذارد. از پنالتی مقابل آلمان در یورو 88 تا آن شوت در ومبلی، او مرد لحظات بزرگ بود. و چه چیزی شادتر از این برای روز تولدش؟ این که یادمان بیاید او نه‌تنها یک فوتبالیست بزرگ، بلکه یک چهره الهام‌بخش بود. کسی که به ما یاد داد با اعتماد به خودمان، می‌توانیم غیرممکن را ممکن کنیم.
امروز که کومان 62 ساله می‌شود، هنوز همان لبخند آرام را دارد. شاید دیگر پشت توپ نایستد تا دروازه‌بان‌ها را غافلگیر کند، اما میراثش زنده است. از خیابان‌های زاندام تا استادیوم‌های بزرگ دنیا، او راهی طولانی آمده. پس بیایید در این روز خاص، کلاه‌های خود را به افتخار رونالد کومان از سر برداریم؛ مردی که با یک شوت، دنیا را تکان داد و با یک لبخند، قلب‌ها را گرم کرد. تولدت مبارک، اسطوره!
داغ‌ترین‌ها ????????????????????????
وضعیت عضلات پای دنی کارواخال پس از 6 ماه از پارگی رباط زانو / عکس انتقاد طارمی از وضعیت آزادی: این مسئولان می‌خواهند اسم ایران را بد کنند! تبریک نوروز وریا غفوری: باشد که در برابر سیاهی، نور باشیم استایل متفاوت هادی چوپان بر سر سفره هفت سین / عکس مشاوره رونالدو به دیوگو کوستا، دروازه‌بان پرتغال که پنالتی اریکسن را گرفت / فیلم