چاپ

ایرانیان جهان - ‌خبر اعزام بمب افکن به پایگاه دیه‌گو گارسیا و‌ توییت اخیر زلمای‌خلیل زاد که به ایران توصیه کرده است: «قمار نکنید» مرا یاد راهکار کاملا مرسومی در دیپلماسی آمریکایی‌ها انداخت که ترکیبی از تهدید نظامی و سپس بکارگیری دیپلماسی است و پیشتر هم به دفعات از آن استفاده شده است و‌ این‌بار هم روی همین راهبرد «قمار» شده و به نظر می‌رسد آمریکا امیدوار است به نتیجه‌ای شبیه مورد «ژنرال دوستُم» برسد.
زلمی خلیلزاد سفیر اسبق آمریکا در افغانستان و عراق (کتاب خاطرات) می‌نویسد: ‌تماس من با «ژنرال دوستُم»برای متقاعد کردن او فایده‌ای نداشت او تهدید کرد که بلایی سرتان می‌آورم که در ویتنام و عراق آوردند. دریافتم که برای سخن گفتن با او به چیزی فراتر ازکلام نیاز داریم. دیروقت همان روز یک بمب افکن بی 1 از دیه‌گو گارسیا به حرکت درآمد و به افغانستان رسید و بالای سر خانه دوستم یک بمب صوتی را ترکاند و رفت.
‌دُوستُم در مصاحبه با نیویورک تایمز چهره شجاعانه‌ای نشان داد و گفت که بچه هایش ترسیده‌اند اما خودش نه. چند روز بعد نماینده‌اش پیام مصالحه جویانه او را آورد.
‌خود دوستم چند روز بعد به من گفت:«این چه کاری بود کردید؟» به او گفتم: سعی کن قدردان باشی چون هیچ کشوری به جز آمریکا صرفا برای ترکاندن یک بمب صوتی، بمب افکنی با آن بزرگی را راه نمی‌اندازد که این همه راه پرواز کند و بمب صوتی بیاندازد، خود تو اگر صاحب این بمب افکن بودی به یک بمب بی خطر اکتفا می‌کردی؟! پس حالا که می‌دانی نیامده‌ایم تو را بکشیم به پیشنهادهایمان فکر کن...
منبع: صفحه سهند ایرانمهر در شبکه اجتماعی اکس