ایرانیان جهان - نشست «واکاوی دفاع مقدس از نگاه پژوهشگران ارتش» در پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار جماران، سرتیپ عبدالله معنوی رودسری، پیشکسوت نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، گفت: بعد از انقلاب همه چیز از جمله پایه‌های نظامی به هم ریخت و امام فرمودند سلسله مراتب را رعایت کنید، ولی نمی‌شد.
تا اینکه 31 شهریور ماه صدام خارک و بوشهر را زد و داستان عوض شد. یعنی فردای آن روز دیدم همه لباس نظامی پوشیده‌اند، اولین بار به ما گزارش دادند و گفتند چه زمانی می‌خواهیم دریا برویم؟ این بچه‌ها 20 تا 25 روز شبانه‌روز کار کردند و ناوهای موشک‌انداز کلاس پیکان آماده شد و ما دریا رفتیم.
وی یادآور شد: حضرت امام سال 68 فرمودند «نیروی دریایی نیز همچون سایر نیروها بحمدالله در آب‌های خلیج فارس و مرزهای آبی کشور در عرصه دفاع مقدس از کشور اسلامی چون نگینی درخشنده است و بر عرشه کشتی افتخار و صلابت خود استوار ایستاده است». حرف امام بر اساس یک مواردی است که نیروی دریایی پیاده کرده بود. بچه‌ها روی پای خودشان ایستادند. یعنی شرایط ناهماهنگی و عدم انسجام قبل از جنگ، که آن هم در اثر نفوذ منافقین بود، باعث شد که صدام بگوید ما سه روزه می‌توانیم خوزستان را بگیریم.
معنوی افزود: ما یک گردان تکاور در بوشهر داشتیم و بعد از ظهر همان روز اول جنگ حرکت کردند. من گاهی با ناخدا صمدی به جنوب سفر می‌کنیم و نسل جوان از فرودگاه مهرآباد تا خود آنجا با ایشان عکس می‌گیرند. یعنی مردم واقعا قدر کسانی که با اخلاص و مخلصانه کار کردند را می‌دانند. برای این امام فرمود نگینی درخشنده است که 67 روز بعد از آغاز جنگ نیروی دریایی رژیم بعث عراق مضمحل شد. یعنی نیروی دریایی رژیم بعث عراق با پشتیانی قهرمانان ما از نیروی هوایی، نابود شد.
وی اظهار داشت: یک رفیق به نام محمد همتی، فرمانده ناو پیکان، داشتم؛ به او می‌گفتیم بنویس «ترس» و می‌گفت ترس یعنی چه؟ چیزی به اسم ترس در او نبود. من فرمانده ناو بودم و او هم فرمانده ناو بود؛ ما یک چیزهایی را رعایت می‌کردیم ولی او اصلا رعایت نمی‌کرد. تمام بچه‌ها دوستش داشتند. هفت آذر سال 59 که عملیات مروارید را انجام دادیم و همان روز «روز نیروی دریایی» نام گرفت و نیروی دریایی رژیم بعث عراق مضمحل شد و کسی نبود که ما با او بجنگیم. البکر و الأمیه دو ترمینال بزرگ نفتی عراق هستند. شهید همتی با بچه‌ها قرار می‌گذارند که از وسط این دو ترمینال رد شوند. دو شناور عراقی از رو به رو آمدند و آنها هم آمدند و یکی از شناورهای عراقی در برد توپ ایرانی‌ها افتاد و تا شهید همتی می‌خواست فرمان آتش بدهد، عراقی‌ها فرار کردند. بعد یواش یواش داشت بر می‌گشت که مورد اصابت سه موشک عراقی قرار گرفت.
پیشکسوت نیروی دریایی ارتش تأکید کرد: وقتی ترمینال‌های عراق نابود شد، یعنی یک لیتر نفت هم نمی‌توانست صادر کند؛ از دریا که نمی‌توانست صادر کند و راه سوریه را هم که بستند و بعد میلیاردها دلار هزینه کردند و از طریق کویت به عربستان و دریای سرخ بردند و یک مقداری از آنجا صادر می‌کردند. عراق در محاصره دریایی کامل قرار گرفت در شرایطی که بیش از 95 درصد کالاها را باید از دریا وارد می‌کرد. ما هم پنج-شش درصد بیشتر خودکفا نبودیم و بقیه کالاها را باید وارد می‌کردیم. بعد از جنگ رودخانه‌های خرمشهر و آبادان برای ما و عراق قابل استفاده نبود؛ و فقط بندر امام می‌ماند که حداکثر تا عراق 80 کیلومتر بود.
وی افزود: در این شرایط عراق چطور دوام آورد؟ عجیب است شوروی سابق و آمریکا که با هم جنگ داشتند، در این داستان یکی بودند. هر دو با هم دیگر و ناتو و غرب فکر کردند چه کار کنند و سردمداران عرب برابر دستور آمریکا نان و آب آنها را وارد می‌کردند. بعد ما طرح بازرسی کشتی‌ها را پیاده کردیم؛ که اگر جنسی به طرف عراق برود و ما ببینیم، بگیریم. علی رغم همه کشتی‌هایی که گرفتیم و به بندرعباس آوردیم، هشت سال دوام آورد؛ معلوم بود که عربستان، کویت و امارات برای عراق جنس آورده بودند.
معنوی یادآور شد: فرماندهی معظم کل قوا آذر سال 87 فرمودند «خیلی‌ها نمی‌دانند آن زمانی که اقتصاد ما بسته به صادرات نفت بود، دشمن در صدد بود که صادرات نفت ما را قطع کند و آنگاه بود که نیروی دریایی جوهره خودش را نشان داد». داستان این بود که زمان جنگ رفتید نانوایی و بگوید نان ندارم؟! اجناس کوپنی از کجا می‌آمد؟ من از خیلی‌ها سؤال کردم و هیچ کس خبر ندارد. امنیت را چه کسی برقرار کرد؟ محوریتش با نیروی دریایی بود. امنیت خلیج فارس را چگونه نگه داشتیم که مردم آذوقه داشتند و قحطی و مریضی نداشتند. بالأخره نیروی دریایی با همراه نیروی هوایی و نیروی زمینی قهرمان ما توانستند هم‌گام امنیت غذایی مردم را تأمین کنند تا اینکه جنگ به پایان برسد.

به گزارش خبرنگار جماران، سرهنگ محمد مطواعی، پیشکسوت نیروی زمینی ارتش، نیز طی سخنانی در این نشست با اشاره به اینکه 31 شهریور سال 59 ارتش عراق به کشور ما حمله کرد، گفت: این هجوم یکی از طولانی‌ترین و مخرب‌ترین جنگ‌های دنیا پس از جنگ جهانی دوم بوده اما رزمندگان ما با حماسه‌هایی که آفریدند، یکی از افتخارآمیزترین رویدادها شد. قوای عراقی از 13 محور به ایران اسلامی حمله و 12 تا 14 هزار کیلومتر مربع از سرزمین‌های ما را ارتش متجاوز عراق ظرف 70 روز اول جنگ اشغال کرد و صدام گفت من یک روزه خرمشهر و سه روزه خوزستان و هفت روزه تهران را می‌گیرم.
وی تأکید کرد: در سال اول جنگ فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران سرتیپ قاسمعلی ظهیرنژاد بوده و 63 عملیات تک نامحدود، 52 عملیات پدافندی و 26 عملیات آفندی کوچک و بزرگ در سال اول جنگ داشتیم و در مجموع توانستیم 900 کیلومتر را از عراقی‌ها پس بگیریم. ولی در سال اول جنگ اوج کار نیروی زمینی تثبیت دشمن بعثی بوده و بعد از دو ماه و 12 روز دیگر نتوانست جلو بیاید. رزمندگانی عاشق شهادت توانستند ارتش عراق را زمین‌گیر کنند.
مطواعی یادآور شد: سال دوم جنگ که مردم به صحنه می‌آیند، با سه عملیات طریق القدس، فتح المبین و بیت‌المقدس بالغ بر هشت هزار کیلومتر از سرزمین‌های ما آزاد می‌شود. اینجا از روز اول شوروی، آمریکا و کشورهای عرب مرتجع منطقه گفتند ایران باید از بین برود. گفتند از سال سوم کاری کنیم که ایران پیروز نشود. دنیا کمک عراق کرد و خودشان هم فکر کردند و از 2 هزار کیلومتر سرزمین‌های ما عقب‌نشینی کردند و در جاهای سرکوب سنگر گرفتند. 36 کشور دنیا، 400 شرکت خارجی، به عراق کمک می‌کردند و 22 کشور هم فقط به عراق رزمنده و سرباز کمک می‌کردند که ایران بجنگند. ما از 15 کشور غیر عراق اسیر داشتیم.

به گزارش خبرنگار جماران، سرهنگ خسرو خطیب قوامی، پیشکسوت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز طی سخنانی در این نشست، گفت: شهادت قهرمانانه سید حسن نصرالله را تسلیت و تبریک عرض می‌کنم همچنین پیروزی ارزشمند و قدرتمند لشکریان اسلام که ملت ایران و نیروی مقاومت را روسفید کردند و جواب دندان‌شکنی به نیروی صهیونیستی دادند، تبریک عرض می‌کنم؛ ان شاء الله که نخواهند پاسخ بدهند، چون با پاسخ سخت‌تری مواجه خواهند شد. مطمئنم که آنها از آمادگی نیروهای پدافند هوایی اطلاع دارند و می‌دانند که نباید ما را مورد آزمایش قرار بدهند.
وی با تأکید بر اینکه پدافند یک امر نسبی است، افزود: اگر کسی ادعا کند که هرچه می‌آید را می‌زنیم، یک تصور واهی است. نیروی پدافند هوایی شوروی سابق با آن قدرتی که داشت، نتوانست در برابر یک هواپیمای دو موتوره که یک خلبان آلمانی در میدان سرخ با آن نشست، مقاومت کند. می‌خواهم بگویم که پدافند نسبی است، ولی این آمادگی و قدرت را داریم که جواب دندان‌شکنی در مورد هر تهاجمی بدهیم.
خطیب قوامی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: نیاز داریم که اساتید ما در هر سطحی و هر سطح آموزشی حتما عملکرد نیروهای مسلح در هشت سال دفاع مقدس را آگاهی داشته باشند. اگر تجربه هشت سال دفاع مقدس نبود، ما نمی‌توانستیم نیروی مقاومت به فرماندهی شهید سپهبد سلیمانی را نمی‌توانستیم به عنوان یک قطب ممکن دفاعی و مقاومت در حزب الله، سوریه و لبنان داشته باشیم. بی چون و چرا این تجربه هشت سال دفاع مقدس است.
وی افزود: زمانی که به ما اجازه نمی‌دادند قطعه‌ای را از خارج خریداری کنیم و در حصر اقتصادی بودیم، در عملیات والفجر هشت به یک لامپ فرکانس ساز برای گذاشتن روی رادار نیاز داشتیم. لامپ آبدانان را باز کردم و با هلی‌کوپتر به بندر امام آوردم و روی رادار قرار دادم و این را عملیاتی کردم که بتوانم منطقه عملیاتی والفجر هشت با آن گستردگی و با آن پیروزی که داشتیم را پوشش بدهم. چون واقعا نیاز بود که نیروهای سطحی ما از آسمان فراغ بال داشته باشند. اگر نیروهای سطحی من نگران باشند که بمباران می‎شوند، مطمئنا نمی‌توانند به اهدافی برسند که در زمین طراحی کرده‌اند.
پیشکسوت نیروی هوایی ارتش یادآور شد: روزی یک لامپ به ما نمی‌دادند، ولی امروز قدرت ششم ساخت رادار در دنیا هستیم. وحدت کلمه‌ای که حضرت امام گفتند و اتحادی که مقام معظم رهبری می‌گویند را با خودمان خلوت کنیم که چه کرده‌ایم؟ «جهاد تبیین» همین است که امروز بعد از گذشت بالغ بر 30 سال از پایان جنگ، برای شما مطالبی بگویم که مطمئن هستم تا حالا نشنیده بودید. این یکی از حرکت‌هایی است که حتما باید انجام شود.
وی تأکید کرد: اگر هفت هشت روز اول جنگ اف‌پنج‌های پایگاه امیدیه و پایگاه دزفول نبود که نیروها و تانک‌های 12 لشکر و 45 تیپ پیاده عراق را در پشت کرخه زمین‌گیر کند، سرنوشت جنگ و امروز ایران ما طور دیگری بود. گفتند هواپیماهای اف چهارده و موشک هاگ را پس بدهیم؛ اگر پس می‌دادیم، سرنوشت جنگ به طریق دیگری رقم می‌خورد. رهبری که دغدغه جهان تبیین دارند، برای این است که اینها روشن شود. امروز به واسطه قدرت پدافند هوایی نیروهای مسلح در صیانت از آسمان به جایی رسیده‌ایم که خوشبختانه داریم سیادت می‌کنیم.