بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - ورود اتحادیه اروپا به حمایت از امارات در قضیه جزایر سه گانه دشمنی آشکار این اتحادیه با ایران به بهانه واهی حمایت ایران از روسیه در جنگ اوکراین است و این در حالی است که آمریکا و اروپا هیچکدام تایید نکرده‌اند که ایران موشک بالستیک به روسیه داده باشد و از طرفی ایران مخالفت خود را بارها با اشغال اراضی اوکراین اعلام کرده، خواستار برقراری آتش بس، مذاکره و رفع اشغال شده است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
دلیل مواضع دشمنانه اروپا را، چه در تحریم شرکت‌های هواپیمایی و چه در صدور بیانیه اخیر آن‌ها، باید در حمایت ایران از مقاومت فلسطین و حمایت اروپا از رژیم اشغالگر فلسطین و متجاوز به مال و جان فلسطینیان دانست که با ارسال سلاح‌های کشتار جمعی و کمک مالی به آن رژیم خونخوار، در برابر ایران قرار گرفته‌اند و بدین ترتیب، در حمایت از یک طرف در یک مقوله تمامیت ارضی، منافقانه تیر زهرآلود خود را به دلیل اختلاف با ایران بر سر قضیه فلسطین، به سمت ایران نشانه می‌روند.
موضع دشمنانه اتحادیه اروپا در مورد جزایر سه گانه فاقد هرگونه ارزش حقوقی است و صرفا موضعی سیاسی برای جذب کمک‌ها و منابع مالی کشورهای ثروتمند خلیح فارس، به خصوص امارات متحده عربی، برای جبران هزینه‌های سنگین مشارکت آن‌ها در جنگ اوکراین است و الا حقوقدانان آن‌ها بخوبی می‌دانند که وقتی استعمار انگلیس در سال 1971 دست از اشغال منطقه، از جمله جزایر سه‌گانه برداشت و کشورهای جدید التاسیسی چون امارات و بحرین پدیدار شدند، جزایر سه‌گانه را نیز به صاحب اصلی آن یعنی ایران سپرد، زیرا همه نقشه‌های تاریخی حکایت از تعلق این جزایر به ایران داشت و انگلیس نمی‌توانست کاری جز آن کند. البته، در این میان محمد رضا پهلوی نیز دست به خیانتی نابخشودنی زد و با جداشدن بحرین از سرزمین مادر خود، یعنی ایران، براساس یک همه‌پرسی صوری موافقت کرد.
بنابراین، اسناد و مدارک مربوط به تعلق جزایر سه‌گانه به ایران به قدری محکم و گویاست که چنین بیانیه‌هایی که با انگیزه جذب منابع مالی دیگران صادر می ‌شود، هیچ خللی در موضع قاطع ایران مبنی بر تعلق آن جزایر به ایران و مصمم بودن نیروهای مسلح ایران در دفاع از تمامیت ارضی خود ایجاد نمی‌کند. البته، گفتنی است که اینجانب در دوران وزارت خود، گفتگوهایی دوستانه را با مسئولین کشور امارات برقرار کردم و برای رفع سوء تفاهمی که بر سر جزیره ابو موسی و حضور اتباع اماراتی در بخش جنوبی آن پدید آمده بود، تلاش کردم براساس قرارداد 1971 که امنیت جزیره و از جمله امنیت اتباع اماراتی ساکن در بخش جنوبی آن را به ایران سپرده است، اقدام گردد و بدین ترتیب، مساله بین دو کشور حل و فصل شود که متاسفانه با زیاده خواهی و بدعهدی طرف اماراتی بی نتیجه ماند.
امروز هم توصیه اینجانب براساس تجارب سیاسی طولانی خود، به مقامات جوان کشور امارات که برخلاف دیدگاه پدر خردمند و صاحب تجربه خود، به جای گفتگو با شتاب به سمت دشمنان ایران برای اثبات ادعای خود می‌روند، این است که دشمنی با ایران بر سر تمامیت ارضی آن را کنار بگذارند و به جای توسل به این و آن که در حمایت خود از ادعای امارات، انگیزه های اقتصادی دارند، به گفتگو بازگردند تا براساس حقایق تاریخی و اسناد موجود آنچه موجب رفع اختلاف و توسعه صلح و آرامش در منطقه است دنبال شود و الا راهی را که دیگران جلوی پای آنها می‌گشایند، جز ویرانی و جنگ نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت.