بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
دونالد ترامپ تنها یک بازگشت سیاسی غیرمحتمل را صورت نداد بلکه به‌رغم اتهامات قانونی که به او وارد شد و ضربه‌ای به جمهوری‌خواهان در خصوص قانون سقط جنین وارد شد، باز هم به پیروزی چشمگیر دست یافت. کامالا هریس به شیوه‌ای خیره‌کننده از ترامپ شکست خورد؛ درست همانطور که هیلاری کلینتون، اولین زنی که نامزد ریاست‌جمهوری حزبش شد، در سال 2016 شکست خورد. 
برای سیاستمداری که اولین پیروزی‌اش تقریباً منحصراً توسط رأی‌دهندگان سفیدپوست حاصل شد، ترامپ در انتخابات امسال ائتلاف بسیار متنوعی را تشکیل داد که به دلیل جذابیت منحصربه‌فرد او - یا شاید آسیب‌پذیری‌های منحصربه‌فرد هریس – توجه‌اش به مردان بود.
براساس نظرسنجی‌ها، تقریباً از هر پنج رأی‌دهنده ترامپ در روز سه‌شنبه، یک نفر رنگین‌پوست بود. در اولین انتخابات او در سال 2016، حدود 13 درصد از رای‌دهندگان ترامپ رنگین‌پوست بودند. رای‌دهندگان لاتین‌تبار که زمانی سنگر قابل اعتماد دموکرات‌ها بودند نیز به راست چرخش کردند.
دو نظرسنجی اصلی رای‌دهندگان در مورد اینکه هریس رای لاتینی‌ها را برنده شده نظرات متفاوتی دارند. اولی عدد 8 را نمایش داده و دومی عدد 15. اما در هر صورت، این یک شکست بزرگ نسبت به پیروزی تقریباً 30 امتیازی بایدن در میان رأی‌دهندگان اسپانیایی‌تبار در چهار سال پیش بود. ترامپ همچنین در میان رای‌دهندگان سیاهپوست نیز نفوذ کرد و پس از اینکه در دو انتخابات قبلی کمی کمتر از 10 درصد رای به دست آورد، امسال آمار رای او دورقمی شد.
ترامپ در این دو نظرسنجی به ترتیب 12 و 15 درصد رای‌دهندگان سیاه پوست را به دست آورد. دستاوردهای جمهوری‌خواه به ویژه در مردانی متمرکز بود که کمپین ترامپ آنها را با جدیت هدف قرار داده بود. این دو نظرسنجی در مورد اینکه آیا ترامپ واقعاً رای مردان لاتین‌تبار را برنده شد یا خیر، توافق ندارند؛ یکی می‌گوید او با اندکی پیروزی به پیش رفته و دیگری می‌گوید هریس با اختلاف اندکی برنده شده است.
اما ترامپ بین 20 تا 25 درصد از رای سیاه‌پوستان را نیز به دست آورد. این دستاوردها ترامپ را به پیروزی در ایالت‌های چرخشی سوق داد. 
برای دومین‌بار در سه دوره انتخاباتی، مردم آمریکا به یک نامزد زن دموکرات رای ندادند. هرچند این نامزد در مقابل دونالد ترامپِ ضدزن قرار گرفته بود. هریس، در مقایسه با هیلاری کلینتون در سال 2016، عملکردش به مراتب بدتر بود.
هریس برخلاف سنت‌شکنی‌های کلینتون از پاسخ دادن به سوالات جنسیتی چشم‌پوشی می‌کرد. هیچ‌کدام از این استراتژی‌ها جواب ندادند. به طور کلی، زنان تمایل بیشتری به هریس داشتند، اما زنان سفیدپوست از ترامپ حمایت کردند.
بر اساس نظرسنجی‌های خروجی شبکه‌های تلویزیونی، 54درصد از زنان از هریس حمایت کردند. تنها 26 درصد از زنان رنگین‌پوست از ترامپ حمایت کردند، اما 52 درصد از زنان سفیدپوست از ترامپ حمایت کردند. دموکرات‌ها معتقد بودند که قانون سقط جنین به زنان انگیزه می‌دهد تا پای صندوق‌های رای بیایند.
اما این اتفاق رخ نداد. هریس مسائل سقط جنین و آزادی باروری را به ستون اصلی کمپین خود تبدیل کرد و در صحنه کنوانسیون ملی دموکرات‌ها و در تبلیغاتش داستان‌های دلخراش زنانی را که انتخاب‌های مراقبت‌های بهداشتی آنها به دلیل ممنوعیت‌های جدید سقط جنین در ایالت محدود شده بود، برجسته کرد. اما هیچ‌کدام از این تاکتیک‌ها جواب ندادند.
بایدن در روزهای پایانی کمپین هیچ جا پیدا نمی‌شد زیرا حضور او به کمپین هریس ضربه وارد می‌کرد. تصمیم جو بایدن برای کناره‌گیری در ماه جولای به دموکرات‌ها فرصتی داد، اما برداشت نادرست اولیه او از موفقیت‌های میان‌دوره‌ای دموکرات‌ها در سال 2022 به‌عنوان تایید ریاست‌جمهوری‌اش و تلاش برای دور دوم، حزبش را در یک نقطه ضعف بزرگ قرار داد.
به‌نظر می‌رسید که هریس نمی‌تواند بر ناامیدی مردم از وضعیت اقتصاد و احساسات اکثریت مبنی بر اینکه کشور در مسیر اشتباه است، غلبه کند. او خودش در تلاش بود تا پاسخی به سوال تفاوت او با بایدن بدهد. این سوالی بود که برای رای‌دهندگان مردد بسیار اهمیت داشت.
اما بایدن، که عملکرد مناظره‌های پراکنده‌اش در ماه ژوئن در 90 دقیقه عملاً به فعالیت سیاسی چندین‌دهه‌اش پایان داد، مدت‌ها تلاش کرد تا یک دلیل واضح و قانع‌کننده برای عملکرد موفق‌اش ارائه کند. ناتوانی هریس در کسب مجموع آرای بایدن در سال 2020، جذابیت منحصربه‌فرد و گسترده بایدن را تأیید می‌کند.
اما باخت هریس، میراث ریاست‌جمهوری بایدن را نیز در خطر قرار می‌دهد. او همچنان سیاستمداری است که ترامپ را پس از اولین دوره ریاست‌جمهوری‌اش شکست داد، اما اکنون نقش مهمی در شکست آشکار در جلوگیری از بازگشت او به قدرت داشته است.
هریس روزهای مهمی را در مسیر مبارزات انتخاباتی با جمهوری‌خواهان گذراند، حتی با لیز چنی، نماینده سابق مجلس نمایندگان در ریپون، ویسکانسین، زادگاه احساساتی جمهوری‌خواهان، سخنرانی کرد. این استراتژی هم جواب نداد. در برخی از سنگرهای جمهوری‌خواهان، هریس از دستاوردهای سال 2020 بایدن هم بدتر عمل کرد.
به‌عنوان مثال، در نواحی حاشیه‌ای جمهوری‌خواه‌نشین میلواکی، هریس از عملکرد سال 2020 بایدن در شهرستان‌های واشنگتن و اوزاکی عقب افتاد، اما در شهرستان واوکشا، دو امتیاز بهتر عمل کرد.
در حومه شهرستان همیلتون، ایندیانا، جایی که نیکی هیلی آرای 33/8 درصد رای‌دهندگان را در جریان مبارزات مقدماتی جمهوری‌خواهان در ماه مه، به دست آورد، هریس با 6 امتیاز از ترامپ عقب‌ افتاد. 
در سال 2016، انتخاب دونالد ترامپ بسیار غیرمنتظره و عجیب بود. اما پس از هشت سال گذشته، هیچ چیز در مورد بازگرداندن او به کاخ سفید فرضی یا انتزاعی نیست. او تاکنون دو بار استیضاح شده است، یک جنایتکار محکوم است. قضات دادگاه عالی را برای سرنگونی قانون سقط جنین منصوب کرد و بدون حمایت معاون رئیس‌جمهور سابق یا ده‌ها دستیار ارشد سابق و اعضای کابینه در انتخابات شرکت کرد. 
ترامپ بار دیگر خلاف انتظار ظاهر شد و این تأییدی دوباره بر عدم آسیب‌پذیری‌اش در برابر پیامدهای انتخاباتی و توانایی عجیب او است که شاید در کل تاریخ سیاست آمریکا منحصربه‌فرد باشد. ترامپ به راحتی خلاف نیروی گرانش سیاست در آمریکا شنا می‌کند و غرق نیز نمی‌شود. بازگشت به کاخ سفید پس از همه این اتفاقات، بار دیگر این ضرب‌المثل را به ذهن تداعی می‌کند که اگر ستاره باشید، اجازه انجام هر کاری را دارید.
کابینه احتمالی ترامپ
دونالد ترامپ در گفت‌وگوهای رسمی خود پیش از انتخابات درباره اعضای کابینه احتمالی صحبتی نکرده بود اما این موضوع باعث نشد تا در سفرهای هوایی به همایش‌های انتخاباتی‌اش یا زمانی که یکی از متحدانش او را در برنامه تلویزیونی تحت‌فشار قرار می‌داد، نام یکی دو نفر از اعضای احتمالی را بر زبان نیاورد. 
به‌گفته یکی از افراد آشنا به اظهارات ترامپ به‌شرط ناشناخته ماندن، ترامپ اخیراً زمانی که جانشینانی را در برنامه‌های تلویزیونی می‌دید، می‌گفت: «این (مرد) برای این کار خوبه» یا «این (زن) برای این کار خوبه». و مثل زمانی که برای پیدا کردن یار انتخاباتی خود ماه‌ها جست‌وجو کرد، تلویزیون به جایگاه مهمی برای فریبندگی شدید متحدانی تبدیل شد که مشتاق بودند پستی در کابینه ترامپ به‌دست آورند. برخی از نامزدهای کابینه حتی تیم روابط عمومی خود را هم استخدام کرده‌اند. 
اولین کابینه ترامپ با سرعت بسیار کندی تایید شد. دموکرات‌ها روند را کش دادند تا در چهار سال ریاست‌جمهوری‌اش شاهد تغییرات بسیاری در سمت‌های رده‌بالای دولتی باشند. در ادامه گزینه‌های پیشرو مجله پلیتیکو برای پست‌های بالای دولت ترامپ را می‌خوانیم: 
وزیر امور خارجه
اولین دوره ریاست‌جمهوری ترامپ نشان داد که وزرای خارجه به‌عنوان بالاترین مقام سیاست خارجی کشور می‌توانند یا دچار فروپاشی شوند یا رشد کنند.
ترامپ رابطه سردی با اولین وزیر امور خارجه خود، رکس تیلرسون داشت، که پیش از آنکه در شبکه‌های اجتماعی جلوی چشمان جهان اخراجش کند، آرام‌آرام او را از دایره سیاستگذاری آمریکا خارج کرد. اما مایک پمپئو، جانشین تیلرسون یه یکی از مشاوران مورد اعتماد ترامپ تبدیل شد. او کسی است که می‌تواند در دولت دوم ترامپ نیز برای خود شغلی داشته باشد. 
پس از سال‌ها لفاظی درباره فاصله گرفتن آمریکا از ناتو و اشتیاق او برای قطع حمایت نظامی از اوکراین، اروپا از نزدیک گزینه ترامپ برای وزارت امور خارجه را تماشا خواهد کرد. انتخاب وزیر خارجه همچنین می‌تواند به‌عنوان معیاری برای سنجش این باشد که جنگ‌طلبان روسیه چقدر در حزب جمهوری‌خواه قدرت دارند. ریک گرنل، سفیر آمریکا در آلمان و سرپرست سابق اداره اطلاعات ملی آمریکا و مدافع سرسخت شعار «آمریکا را دوباره باعظمت می‌کنیم». 
-بیل هگرتی، سناتور ایالت تنسی، عضو کابینه جورج دبلیو بوش و از حامیان جب بوش و سفیر ترامپ در ژاپن. 
-رابرت اوبراین، یکی از چهار مشاور امنیت ملی ترامپ، فرستاده ویژه ترامپ در امور گروگان‌ها از سال 2018 تا 2019. او کسی بود که در آزادی خواننده رپ آمریکایی ASAP Rocky تاثیر داشت. 
-مارکو روبیو، منتقد پیشین و حامی کنونی ترامپ در بسیاری از مسائل سیاست خارجی به‌ویژه درباره کوبا و ایران. 
-مایک والتس، کهنه‌کار ارتش آمریکا و یکی از جنجالی‌ترین جنگ‌طلبان علیه چین در کنگره و از حامیان کمک‌های آمریکا به اوکراین.
وزارت دفاع
وزارت دفاع دولت ترامپ باید زمان بیشتری را برای دفاع از اکثر جهان‌بینی عمدتاً انزواطلبانه او در برابر نهاد‌ امنیت ملی و بیش از دو میلیون کارمند این وزارتخانه کند. 
مایک والتس، کلنل بازنشسته نیروهای ویژه گارد ملی در پنتاگون و کاخ سفید و مشاور ترامپ در مسائل مربوط به امنیت ملی. 
تام کتان، سناتور آرکانزاس که پیش از متیس گزینه ترامپ برای وزارت دفاع بود. کاتن یکی از حامیان ترامپ است که در دور اول ریاست‌جمهوری او مشاوره می‌داد. 
 مایک پمپئو، فارغ‌التحصیل وست پویتن، عضو پیشین مجلس نمایندگان، مقامی شناخته‌شده در سیاست امنیت ملی به‌عنوان رئیس سازمان سیا در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ و بعدها به‌عنوان وزیر امور خارجه. 
وزیر امنیت داخلی
مهاجرت بازوی محرک هر سه کمپین ترامپ برای کاخ سفید بوده است و هیچ نهادی بیش از وزارت امنیت داخلی با آن تداخل ندارد. 
مارک مورگان، رئیس گمرک و محافظت از مرز در پایان دولت ترامپ که در نتیجه سال‌ها فعالیت در اف‌بی‌آی، تجربه بسیاری در زمینه اعمال قوانین مهاجرتی دارد. 
 توماس هومان، یکی از مقامات باتجربه در زمینه مهاجرت در دوران اوباما و ترامپ. او در دوران ترامپ، از سیاست جداسازی خانواده‌ها حمایت کرد.
چد ولف، در پایان دوران ترامپ به‌عنوان وزیر موقت در وزارت امنیت داخلی معرفی شد. او از زمان شکست ترامپ در سال 2020 از رئیس‌جمهور پیشین حمایت کرده و منتقد سیاست‌های مهاجرتی بایدن بوده است. 
وزارت خزانه‌داری
رای‌دهندگان آمریکایی علاوه بر اقتصاد به چند موضوع دیگر هم اهمیت می‌دهند و انتخاب ترامپ برای وزارت خزانه‌داری برای پیشبرد اهدافی است که مسئله اصلی در میراث او را شکل می‌دهد. استیون منوچین، وزیر خزانه‌داری ثابت کرده که یکی از وزرای ماندگار کابینه ترامپ در دولتی است که ورود و خروج افراد رده‌بالای بسیاری را دیده است.
انتخاب بعدی ترامپ برای وزارت خزانه‌داری و دیگر پست‌های کلیدی اقتصادی از نزدیک دنبال خواهد شد، چه او بتواند در راستای هر کدام از ایده‌های پوپولیستی مطرح‌شده خود پیش از انتخابات پیش رود یا به سبک جمهوری‌خواهی سنتی‌تر و مورد پسند کسب و کارها عمل کند.
رهبران کسب و کارها، مدیران اجرایی وال‌استریت و جمهوری‌خواهان کنگره از درخواست‌های ترامپ برای تغییر قوانین و کاهش مالیات شرکت‌ها استقبال کرده‌اند؛ حتی زمانی که با سیاست‌های محافظه‌کارانه‌اش در تجارت مخالف بودند. هاوارد لوتنیک، رابطه نزدیکی با ترامپ دارد و بیش از 10 میلیون دلار به کمپین او کمک کرده و بیش از 75 میلیون دلار جمع‌آوری کرده است.
رابرت لایتازر، بالاترین مقام تجاری در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ.
جی کلیتون، وکیل شرکت‌ها با سابقه کار در وال استریت، رئیس کمیسیون بورس و اوراق بهادار در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ. 
لری کودلا، تحلیل‌گر اقتصادی تلویزیون که مدیر شورای اقتصادی ترامپ و یکی از چهره‌های اصلی قوانین اقتصادی کاخ سفید در دوران همه‌گیری کرونا بود. 
جان پالسون، میلیاردر حامی ترامپ از سال 2016. بلومبرگ اوایل امسال گزارش داد که ترامپ در مکالمات خصوصی درباره احتمال انتصاب او به وزارت خزانه‌داری در دور دوم ریاست‌جمهوری‌اش صحبت کرده است. 
اسکات بسنت، مشاور غیررسمی کمپین ترامپ که به‌طور گسترده‌ای در گروه افرادی که جایگاهی در کابینه پیدا می‌کنند، دیده می‌شود. 
رئیس دفتر کاخ سفید
زمانی که رئیس‌جمهور بخواهد کار غیرممکنی را انجام دهد، رئیس دفتر کاخ سفید آن را اجرایی می‌کند. ترامپ اولویت خود را بر این گذاشته تا اطراف خود را با حامیان وفادارش پر کند و می‌خواهد کسی را در سمت رئیس دفتر قرار دهد که به او اعتماد دارد و به او کمک می‌کند تا اهداف قانونی و نظارتی را به ثمر برساند. 
بروک رولینز، رئیس سازمان «نوآوری آمریکایی» و بعدها مدیر موقت شورای سیاست داخلی در کاخ سفید ترامپ، جایی که نقش کلیدی را در تصویب قانون «گام اول»، لایحه عدالت کیفری ترامپ بازی کرد. 
کوین مک‌کارتی، زمانی که ترامپ رئیس‌جمهور بود، مک‌کارتی را «کوین من» خطاب می‌کرد. این نماینده کالیفرنیا ماهرانه روابط خود با ترامپ و فرد شماره دو جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ را حفظ کرد. 
سوزی وایلز، پیروزی ترامپ در انتخابات 2024 برای وایلز ارتقای مقامی را در پی خواهد داشت. فردی بامهارت که شروع خود در سیاست‌های جمهوری‌خواهی را به‌عنوان برنامه‌ریز کاخ سفید رونالد ریگان آغاز کرد. وایلز واحد عملیاتی کمپین سال‌های 2016 و 2020 ترامپ در فلوریدا بود. 
دادستان کل
انتخابات دادستان کل بعدی آمریکا یکی از بزرگترین جایزه‌های ترامپ در بازگشت به کاخ سفید است. دادستان کل این قدرت را خواهد داشت به ترامپ کمک کند تابه دو هدف اصلی خود برسد:‌ از بین بردن پرونده‌های فدرال کیفری و دادگاهی کردن دشمنانش. 
جف کلارک، که در کمپین فشار در تلاش برای تشویق وزارت دادگستری برای جلوگیری از تحویل قدرت پس از شکست ترامپ در انتخابات سال 2020 نقش داشت. به‌همین ترتیب یک هیئت انضباطی پیشنهاد تعلیق مجوز کلارک به مدت دو سال داد و او به‌همراه ترامپ برای تلاش در تغییر نتیجه انتخابات متهم شده است. در هر صورت، وفاداری کلارک او را به نامزد احتمالی برای بالاترین سمت وزارت دادگستری تبدیل کرده است. 
مایک لی، قانون‌گذار ایالت یوتا و یکی از متحدان ترامپ در مجلس سنا. 
 جان رتکلیف، که محبوبیت خود را نزد ترامپ در ماجرای تحقیقات درباره دخالت روسیه در انتخابات 2016 به‌دست آورد.