بمب افکن Amerikabomber برای بمباران آمریکا در جنگ جهانی دوم
ایالات متحده آمریکا
بزرگنمايي:
ایرانیان جهان - در طول جنگ جهانی دوم، متحدان غربی به شدت و بیرحمانه شهرهای آلمان و ژاپن را بمباران و ویران کردند. با این حال، ژاپن و آلمان می خواستند شرایط را برابر کرده و بمب افکن های دوربرد را برای حمله به ایالات متحده توسعه دهند. ژاپنی ها پروژه Z را برای بمباران آمریکا راه اندازی کردند (که برای آن بمب افکنی به نام Nakajima G10N Fugaku طراحی شد).
آلمانی ها نسبت به همتایان ژاپنی خود پیشرفته تر بودند و تعدادی نمونه اولیه برای برنامه جاه طلبانه خود موسوم به Amerikabomber ساختند.
تلاش شدید آلمان برای بمباران ایالات متحده در حالی که حملات هوایی آلمان برای مدتی به شدت بر فراز لندن و بریتانیا انجام شد، هرگز آلمان نتوانست به نیویوریک – یا مابقی سرزمین اصلی ایالات متحده – حمله هوایی کند، غیر از یک زیردریایی که تلاش کرد جنگل های اورگان را به آتش بکشد و بالون های ژاپنی که با استفاده از جریان جت استریم به سمت ایالات متحده فرستاده شدند.
بمب افکن های آلمانی Amerkabomber (“بمب افکن های آمریکا”) را می توان به عنوان یکی از سلاح های wunderwaffen (سلاح های شگفت انگیز یا معجزه گر) آلمانی در نظر گرفت. تعداد اندکی از این واندر وافن ها وارد خدمت شده، و زمانی که به کار گرفته شدند، بسیار پرهزینه و گرانقیمت بودند و مقدار زیادی از منابع محدود آلمان را برای بهره استراتژیک اندکی مصرف می کردند (به عنوان مثال، راکت V-2 به اندازه پروژه منهتن آمریکا (توسعه و تولید اولین بمب اتمی) هزینه داشت).
در حالی که بمب افکن های انگلیسی-آمریکایی شهرهای آلمان را در هم می کوبیدند، آدولف هیتلر رویای این را داشت که بتواند این موضوع را با بمباران شهر نیویورک – که دور از دسترس هواپیماهای آلمان (و موشک های V-2) بودـ جبران کند. این بمب افکن دوربرد برای رسیدن به آسمان نیویورک یک سفر بسیار طولانی و دایره ای به طول 11,600 کیلومتر را طی می کرد.
نامزدهای Amerikabomber نمونه های اولیه بمب افکن Amerikabomber از طراحی معمولی بمب افکن های دوربرد آن دوران (مانند B-29 Stratofortress آمریکایی) پیروی می کردند.
چهار نامزد بمب افکن Amerikabomber:
Messerschmitt Me 264 Focke-Wulf Ta 400 Junkers Ju 390 Heinkel He 277 از این موارد، سه نمونه اولیه از Messerschmitt Me 264 ساخته شد و تنها قطعاتی برای Heinkel He 277 و یک Focke-Wulf Ta-400 ناقص ساخته شد. در نهایت Junkers Ju 390 برای این پروژه انتخاب و دو نمونه اولیه از آن ساخته شد (نمونه اولیه هرگز پرواز نکرد). این بمب افکن یک نسخه دوربرد از Junkers Ju 290 بود. اولین نمونه اولیه در سال 1943 به پرواز درآمد و چنان عملکرد خوبی داشت که منجر به سفارش نمونه های اولیه بیشتر و 20 نمونه از نسخه تولید انبوه مورد نظر آلمان شد.
بمب افکن های دوربرد در دوران جنگ جهانی دوم
| Junkers Ju 290 | Messerschmitt Me 264 | B-29 Superfortress | Convair B-36 Peacemaker |
اولین پرواز | اکتبر 1943 | دسامبر 1942 | سپتامبر 1942 | آگوست 1946 |
تعداد ساخته شده | 2 فروند | 3 فروند | 3,970 فروند | 384 فروند |
برد | 7,952 کیلومتر (با محموله رزمی) | 14,880 کیلومتر | 5,200 کیلومتر | برد رزمی 6,376 کیلومتر برد فرابری 16,000 کیلومتر |
قدرت حمل محموله | تقریباً 10 تن | 6 تن (محدود کننده برد) | 10 تن (برای مسافت های کوتاه) | 39 تن (با یک سری محدودیت ها) |
حداکثر وزن برخاست | 75.5 تن | 56 تن | 60.5 تن | 186 تن |
حداکثر سرعت | 502 کیلومتر بر ساعت | 542 کیلومتر بر ساعت | 571 کیلومتر بر ساعت | 696 کیلومتر بر ساعت |
وزن خالی Junkers Ju 290 کمی کمتر از 37 تن بود، در حالی که وزن بمب افکن بسیار کوچکتر Messerschmitt Me 264 تنها 21.1 تن بود. این بدان معنی بود که هواپیمای معروف B-29 Superfortress ساخت بوئینگ در وسط بین این دو نوع قرار داشت – اما با وزن 33.8 تن به Ju 290 نزدیک تر بود. بمب افکن B-36 Peacemaker ساخت ایالات متحده پس از پایان جنگ جهانی دوم وارد خدمت شد و بسیار بزرگ تر از هر بمب افکنی بود که قبل از آن ساخته شده بود.
بمب افکن Nakajima G10N Fugaku بر اساس برنامه ریزی ها برد بسیار زیادی داشت که به آنها اجازه می داد ایالات متحده را بمباران کنند. با این حال، شاید محدودیت منابع ژاپنی ها حتی از آلمانی ها هم بدتر بود. ژاپن نیز در اواخر جنگ از این طرح ها دست کشید زیرا با فروپاشی سیستم دفاعی اش در اقیانوس آرام، دوباره بر دفاع از جزایر اصلی خود متمرکز شد.
بمب افکن انگلی Huckepack Projekt به ادعای The Atlantic، یکی دیگر از طرح های آلمان برای تحقق بمب افکن آمریکایی «پروژه A» بود. پروژه A خواستار هواپیمای غول پیکری بود که بتواند در طول اقیانوس اطلس پرواز کند، جایی که بمب افکن کوچکتری را رها می کرد که ماموریت را ادامه داده و به یک هدف تعیین شده در امتداد ساحل شرقی حمله می کرد. طرح های اولیه نشان میداد که هواپیمای کوچکتر فاقد ابزارهای فرود بوده و میتوانست با سرعت صوت نیز پرواز کند.
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
لینک کوتاه:
https://www.iranianejahan.ir/Fa/News/1267198/