بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - شرق / «بیکاری شورای نظارت بر صداوسیما» عنوان یادداشت روز در روزنامه شرق به قلم کامبیز نوروزی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
قانون نحوه اجرای اصل 175 قانون اساسی در سال 70، یک شورا برای نظارت بر صداوسیما تأسیس کرد. سابقه شورا حاکی از انفعال و انجام‌ندادن صحیح تکالیف است. شورا مانند بسیاری از دیگر نهادها به سنت پنهان‌کاری وابسته است و خبری از آن نیست و گزارشی به ملت نمی‌دهد. اعضای شورای نظارت بر صداوسیما شش نفر هستند که از هر قوه دو نماینده در آن است. در‌حال‌حاضر اعضای شورا عبارت‌اند از: عباس صالحی و الیاس حضرتی (قوه مجریه)، محمد میرزایی و بیژن نوباوه (قوه مقننه)، حمزه خلیلی و امیر قطبی (قوه قضائیه). وظایف این شورا که در ماده 3 قانون تصریح شده است، نشان‌دهنده اهمیت این شورا و مسئولیت آن در کیفیت کاری صداوسیماست. این وظایف شامل موارد ذیل است:
1- نظارت بر حسن انجام همه امور سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران و تذکرات لازم درباره تخلفات و انحرافات برای اصلاح‌ امور یادشده.

2- نظارت بر سیاست‌های اجرائی که در نظر است در سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی
ایران به مرحله اجرا دربیاید و اعلام نظر اصلاحی‌ شورا به رئیس سازمان.
3- نظارت بر حسن اجرای قوانین مربوطه در سازمان صداوسیما.
4- نظارت بر ایجاد یا انحلال هر بخش، واحد، شعبه و دفاتر و نمایندگی در سازمان.
5- نظارت بر انعقاد قراردادها و خریدهای داخلی و خارجی سازمان.
6- نظارت بر دیگر اموری که سازمان طبق قانون بر‌عهده دارد و انجام می‌دهد.
7- گزارش منظم و مستمر از جریان امور در سازمان به مقام معظم رهبری و قوای سه‌گانه جمهوری اسلامی ایران.
اما روندهای صداوسیما حاکی از آن است که این شورا به تکالیف خود عمل نمی‌کند. پایگاه خبری این شورا از دسترس خارج شده است. در سال‌های دورتر گه‌گاه اخبار مختصری از کارهای شورا منتشر می‌شد، اما سال‌هاست از همان اخبار مختصر هم خبری نیست. سازمان صداوسیما ملی بوده و با پول مردم فعالیت می‌کند و ملت حق دارد بداند در این سازمان چه می‌گذرد. شورا مکلف است بر سیاست‌های اجرائی، حسن اجرای قوانین، انعقاد قراردادهای داخلی و خارجی و اجرای دیگر قوانین نظارت کند. رئیس و مدیران صداوسیما هم باید اطلاعات مورد درخواست شورا را تسلیم کنند.وظیفه نظارتی شورا محدود به گزارش‌های اداری و رسمی صداوسیما نیست، بلکه گزارش‌های هر منبع موثق دیگر می‌تواند مورد توجه شورا قرار گیرد. طبق آخرین نظر‌سنجی ایسپا از ایرانیان بالای 15 سال که در 9 دی‌ماه منتشر شده است، 29.5 درصد ایرانیان ویژه برنامه‌های شب یلدای ‌صداوسیما را دیده‌اند. از بین بینندگان ویژه برنامه‌های شب یلدا؛ 59.2 درصد ویژه ‌برنامه «یلدای مادرانه» شبکه سوم سیما را دیده‌اند، 24 درصد از شبکه‌های استانی، ‌‌8.1 درصد از شبکه یک سیما و 7.6 درصد از شبکه دو تماشاگر این برنامه‌ها بوده‌اند. ‌به عبارت دیگر از کل جمعیت بالای 15 سال کشور، 18 درصد برنامه شبکه 3، حدود هشت درصد شبکه‌های استانی، کمتر از سه درصد شبکه یک و کمتر از سه درصد شبکه 2 را دیده‌اند. این آمار مربوط به برنامه‌ای سرگرم‌کننده است که قرار است جذاب و مخاطب‌پسند باشد. حالا حسابش را بکنید که برنامه‌های خبری و تحلیلی و فکری چه میزان مخاطب ناچیزی دارند که در حکم هیچ است. شورای نظارت بر صداوسیما کجاست و چه می‌گوید در برابر این سقوط مستمر که ناشی از ساختار غیر‌حرفه‌ای و غیرکارشناسی و عمیقا گروهی مدیریت این سازمان است.در چند روز گذشته پخش یک مداحی از تلویزیون ایران دردسرهای بزرگ درست کرد. مداح به رهبران دو همسایه مهم شمالی توهین می‌کند که عوارض آن بر روابط خارجی ایران معلوم است. تلویزیون ایران مدتی طولانی است که در تصرف یک طرز فکر غیرحرفه‌ای و گروهی است که مخاطب خود را صرفا از بین دوستان و هواداران خود تعریف کرده است. این نقض آشکار اصل 175 است. آنها بودجه عمومی را صرف اهداف یک گروه خاص می‌کنند. اگر شورای نظارت بر صداوسیما تکالیفش را درباره این رسانه مهم و حیاتی به‌درستی انجام می‌داد، کار این سازمان به اینجا نمی‌کشید. شاید هم شورا، حتی در دوره جدید با حضور نمایندگان آقای پزشکیان، شامل آقایان صالحی و حضرتی با آنچه صداوسیما می‌کند، موافق است و نیازی به نظارت نمی‌بیند. شورای نظارت بر صداوسیما باید در نخستین اقدام از پنهان‌کاری خارج شود. اخبار و گزارش‌های این شورا نمی‌تواند ماهیت محرمانگی داشته باشد. رسانه‌ها به شکل حرفه‌ای اعضای این شورا را به پرسش بگیرند. دیوار پنهان‌کاری در ساخت قدرت با کار حرفه‌ای و مسئولانه روزنامه‌نگاران مستقل ممکن است ترک بردارد.