بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - دو کشور اسپانیا و اروپا موفق شدند که طی 20 سال حفاظت، جمعیت لینکس ایبری را از کمتر از 100 فرد به 2 هزار فرد برسانند. - اخبار اجتماعی -
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در اوایل دهه 2000، لینکس ایبری؛ گربه‌سان کوچک مقیم اروپا در آستانه انقراض از طبیعت بود. گروه‌های حفاظتی و نهادهای دولتی می‌دانستند که حفظ این گونه حیوانی بسیار حیاتی است، چرا که دنیای بدون این گربه‌سان خالدار، به معنای از دست دادن نماد زنده‌ای از جنگل‌های مدیترانه‌ای بود.
اکنون نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که با وجود تلاش‌های فراوان و سال‌ها کار سخت، جمعیت لینکس ایبری اکنون به آرامی در حال بازگشت است.
لینکس ایبری در نواحی جنوب غربی اروپا زندگی می‌کند. طول بدن آن حدود 100 سانتی‌متر و ارتفاع شانه‌ها حدود 46 سانتی‌متر است. در اوایل دهه 2000، کمتر از 100 فرد از این گونه در طبیعت زندگی می‌کردند که از این تعداد تنها 25 ماده قادر به تولید مثل بودند. این وضعیت بسیار ناامیدکننده بود تا اینکه یک برنامه تکثیر در سراسر شبه‌جزیره ایبری آغاز شد.
"تجربه‌های آفریقایی‌ها در نجات یوزپلنگ‌"؛ الگویی برای ایران این تلاش‌ها، به طور ویژه توسط رودریگو سِرا؛ زیست‌شناس و مدیر برنامه حفاظت از لینکس در مرکز ملی تکثیر لینکس ایبری در سیلوس(شهری در اسپانیا) رهبری می‌شود.
وی، وضعیت این گربه‌سان را با وضعیت ببر دندان‌چنگی مقایسه کرده و می‌گوید: تنها گونه گربه‌سانی که در این سطح تهدید می‌شد، ببر دندان‌چنگی بود که هزاران سال پیش منقرض شد.
این زیست‌شناس درباره دلایلی که لینکس را در پرتگاه انقراض قرار دادند، گفت: از دست دادن زیستگاه‌ها به دلیل کشاورزی، افزایش ترافیک جاده‌ای و کاهش فاجعه‌بار تعداد خرگوش‌های وحشی، لینکس را به آستانه انقراض کشاند.
این مطالعه می‌افزاید؛ تا اواسط دهه 2000، پرتغال دیگر هیچ لینکس بومی نداشت. در همین حال، تلاش‌های تکثیر در اسارت در اسپانیا نویدبخش بود و پرتغال نیز به زودی برنامه ملی حفاظتی خود را به کار گرفت.
کارکنان حفاظت از لینکس در مرکز تکثیر سیلوس دو هدف اصلی دارند: تبدیل این گربه‌ها به شکارچیان ماهر و آماده‌سازی آن‌ها برای زندگی در طبیعت. در مرکز پروش لینکس توجه زیادی به این نکته می‌شود که لینکس‌ها به انسان‌ها عادت نکنند.
سِرا در این باره توضیح می‌دهد: وقتی متوجه می‌شویم که بچه‌ها کمی اعتماد به نفس پیدا کرده‌اند، وارد می‌شویم و آن‌ها را می‌ترسانیم تا دوباره محتاط شوند.
وی ادامه داد: هنگامی که لینکس‌ها به سن و رفتار مناسب رسیدند، آن‌ها را به طبیعت بازمی‌گردانیم. ترکیب ژنتیکی آن‌ها معمولاً تعیین می‌کند که آیا به اسپانیا منتقل شوند یا در پرتغال بمانند، این تصمیم به کاهش احتمال ازدواج درون‌خانوادگی کمک می‌کند. زمین‌داران خصوصی معمولاً اجازه می‌دهند این گربه‌ها در زمین‌هایشان آزاد شوند و توافق‌هایی بین تیم‌های حفاظتی و زمین‌داران ایجاد می‌شود که از طرفین حمایت می‌کند.
صعود مستمر به سوی آینده‌ای امن‌تر در سال‌های اخیر، لینکس ایبری از وضعیت "در خطر انقراض بحرانی" به "در خطر انقراض" در فهرست قرمز IUCN منتقل شده است. محافظت‌کنندگان امیدوارند جمعیت این گونه تا سال 2035 به حدود 5 تا 6 هزار برسد.
با وجود چالش‌های جدید، افزایش تعداد لینکس‌ها از تنها چند گربه در طبیعت به بیش از 2 هزار فرد نشان‌دهنده این است که حفاظت عملی و صبورانه می‌تواند زمانی که افراد بسیاری سال‌ها به یک هدف اختصاص یابند، نتایج مثبتی به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/