بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - آرمان ملی / «چو ایران نباشد تن من مباد» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم سید حسن موسوی‌چلک است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
یکی از ویژگی‌های مهم زندگی اجتماعی احساس تعلق افراد به وطن‌شان هست.
که اشتراکات در ارزش‌ها ‌و هنجارهای اجتماعی و اینکه افراد احساس می‌کنند عضوی از جامعه‌ای هستند که در آن جامعه رشد کردند، جامعه پذیر شدند، خاطرات تلخ و شیرین دارند و سرنوشت مشترک و اشتراکات زیادی هم دارند و در سایه همین اشتراکات است که خود را در آن جامعه به عنوان فردی یا عضوی ‌می‌دانند که دیده می‌شوند و همین اشتراکات می‌تواند عاملی برای تقویت همبستگی اجتماعی و همبستگی ملی باشد. افراد در چنین جامعه‌ای تلاش می‌کنند تا هم مروج فرهنگ باشند و هم نسبت به حقوق دیگران احساس مسئولیت بیشتری داشته باشد. حب وطن فقط به زبان نیست بلکه معتقدم که برای نشان دادن این وطن دوستی باید هر نقشی را که می‌پذیریم آن نقش را به بهترین نحو ممکن، انجام دهیم. بر این باور هستم که برای ساختن ایرانی آباد از همه ظرفیت‌های بالفعل و بالقوه و علاقه‌مندان به ایران با پذیرش تنوع اجتماعی باید استفاده شود. در سایه چنین نگاهی است که ایران آبادتر ساخته می‌شود بدون تلاش هر یک از ما، ایران هرگز ساخته نخواهد شد؛ چون ایران را ما ایرانیان باید بسازیم و نباید منتظر باشیم کشور دیگری در این راه پیشگام ما باشد. البته بر این باور هستم که باید از دانش و تجارب موفق دیگر کشور‌ها با رعایت شرایط فرهنگی و زیست بوم ایران هم باید بتوانیم استفاده کنیم ولی هر یک از ما در ساختن ایران آباد سهیم هستیم. توضیح این نکته را هم ضروری می‌دانم که نقش حکمرانان در هر جامعه‌ای در تقویت یا تضعیف این نوع نگاه به وطن تاثیرگذار است. نگاه مبتنی بر پذیرش تنوع اجتماعی که در مددکاری اجتماعی اهمیت زیادی دارد و در قرآن هم تاکید خاصی بر آن شده است فرصتی ایجاد می‌کند تا افراد هر جامعه‌ای از جمله ایرانیان برای ساختن کشور‌شان از هیچ کوششی دریغ نکنند و این خود فرصت‌های زیادی در حوزه‌های اقتصادی سیاسی فرهنگی و اجتماعی فراهم می‌کند که می‌تواند پویایی و سرزندگی بیشتری در جامعه ایجاد شود. در پایان این یادداشت شعری از علی هاشمی چلاوی را به گویش مازندرانی به همه کسانی که دل در گرو این سرزمین کهن دارند تقدیم می‌کنم. ابتدا معنای شعر و سپس متن آن را می‌نویسم: وطن، خاک تو را سرمه چشمم می‌کنم، برای تو مثل مرغ فاخته‌ای هستم (که عشقم را عیان می‌کنم)، آرزو می‌کنم بدون تو خاک به چشمان من نیاید و تو را ‌ای وطن از میان همه چیزهای خوب دنیا انتخاب می‌کنم و نوازش‌ات می‌کنم؛ وطن ته خاک سرمه کمه شه چش/ ته ویسه ککی واریز دارمه نالش/ بی‌تو خو ره نوینه مه د تا چش/ ته ره دست چین کمه دیمه نواجش.