بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - صبح نو /متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
مهدی نصیری، روزنامه‌نگار و مدیرمسئول پیشین روزنامه کیهان، روز یکشنبه 14 بهمن در مشهد بازداشت شد. فرشته مزینانی، همسر نصیری، این خبر را در کانال تلگرامی «ایران آزاد و آباد» منتشر کرد و نوشت که او هنگام خروج از آرامگاه فردوسی توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به پاسگاه منتقل شده است. هنوز جزئیات این بازداشت مشخص نیست؛ اما دستگیری او نشان‌دهنده مسیر پرتناقضی است که نصیری در سال‌های اخیر طی کرده است.
سوپرانقلابی دیروز، منتقد امروز
مهدی نصیری در دهه 70 از پرچمداران جریان اصول‌گرایی بود. او که سردبیری کیهان را در سال‌های حساس 1370 تا 1373 بر عهده داشت، به ‌شدت از ارزش‌های انقلابی دفاع می‌کرد و با تمام توان علیه روشنفکری، لیبرالیسم و حتی برخی جریان‌های داخلی که اندکی زاویه با خط رسمی نظام داشتند، موضع می‌گرفت. او رسانه‌ای را هدایت می‌کرد که تندترین حملات را علیه اصلاح‌طلبان، تکنوکرات‌ها و حتی طیفی از اصول‌گرایان وارد می‌کرد.
اما همان نصیری که روزگاری رسانه را به ابزاری برای حذف و تخریب منتقدان تبدیل کرده بود، در سال‌های اخیر تغییر مسیر داد و به منتقدی تبدیل شد که با زبان تند و گزنده علیه همان ساختاری سخن می‌گفت که خود زمانی از مدافعان سرسخت آن بود.
تناقض‌های آشکار یک مدعی
تغییر مواضع نصیری به ‌قدری شدید بود که بسیاری از ناظران سیاسی آن را نوعی تناقض آشکار می‌دانند. او که روزگاری تریبون اصلی جریان اصول‌گرا بود، ناگهان تبدیل به منتقد سیاست‌های اقتصادی و فرهنگی کشور شد؛ اما نکته اینجاست که بسیاری از مشکلاتی که او به آن‌ها معترض بود، دقیقا محصول همان سیاست‌هایی بود که خودش زمانی مبلغ و مروج آن‌ها بود.
او در یک دوره با تمام توان از محدودیت‌های فرهنگی دفاع می‌کرد و حالا درباره بحران‌های اجتماعی و فرهنگی هشدار می‌داد. روزگاری مدافع برخورد سخت با جریان‌های فکری مخالف بود؛ اما بعدها از مخالف‌خوانی‌های رادیکال و مواضع به قول نصیری سابق «غربی» سخن گفت. این چرخش ناگهانی باعث شد که حتی منتقدان نیز او را چندان جدی نگیرند.
نصیری، قربانی توهمات خودش
مهدی نصیری نمونه‌ای از چهره‌هایی است که در دهه‌های گذشته با توهم انقلابی‌گری، مسیرهای تند و افراطی را پیش گرفتند و زمانی که نتایج سیاست‌هایی که خودشان در ترویج آن‌ها نقش داشتند، آشکار شد، مسیر مخالف را در پیش گرفتند؛ اما تغییر موضع از یک سو و عدم پذیرش مسئولیت گذشته از سوی دیگر، او را در موقعیتی قرار داد که نه در میان انقلابیون جایی دارد و نه میان منتقدان جدی نظام پذیرفته شده است.
سرنوشت محتوم چرخش‌های بی‌پشتوانه
بازداشت مهدی نصیری، چه موقت باشد و چه دائمی، نشان‌دهنده سرنوشت محتومی است که بسیاری از چهره‌های سیاسی با تغییرات پرتناقض تجربه کرده‌اند. او که زمانی مدعی سوپرانقلابی‌گری بود، حالا نه در اردوگاه حاکمیت جایگاهی دارد و نه میان منتقدان به چهره‌ای قابل اعتماد تبدیل شده است.
اعزه مراقب مهدی نصیری درونتان باشید
نصیری نه اولین فردی است که چنین سرنوشتی پیدا می‌کند و نه آخرین نفر. تاریخ معاصر ایران نشان داده است که چهره‌هایی که بر موج تغییرات فکری بدون پشتوانه منطقی سوار می‌شوند، دیر یا زود در حاشیه قرار می‌گیرند و یا به سرنوشتی مشابه او دچار خواهند شد. رونوشت به رادیکال‌هایی که با شوآف رسانه‌های سوپرانقلابی امروز هر چه می‌شود به خیابان‌ها می آیند و از استفاده از ابزارهای فحاشی و اهانت هم ابایی ندارند؛ اعزه مراقب مهدی نصیری درونتان باشید!