بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - مقامات آمریکایی معتقد هستند که ترامپ خواهان مذاکره با ایران نیست و خواهان حل و فصل موضوع هسته‌ای ایران از طریق مذاکره است.
، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا شامگاه سه‌شنبه یک «یادداشت ریاست‌جمهوری» را درباره «احیای سیاست فشار حداکثری» علیه ایران امضا کرد.
ترامپ به‌منظور آنچه جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای و کاهش صادرات نفت آن خوانده، این یادداشت را امضا کرده است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
او گفت که درباره امضای این سند «مردد» بوده، با این حال این یادداشت «بسیار سختگیرانه» است. ترامپ گفت: «امیدوارم از این (فشار حداکثری) زیاد استفاده نکنیم. باید ببینیم آیا می‌توانیم با ایران به توافق برسیم یا خیر.»
ترامپ در ادامه، آمادگی خود برای گفت‌و‌گو با «مسعود پزشکیان» همتای ایرانی خود را ابراز کرد و به سوال یک خبرنگار درباره آمادگی برای گفت‌و‌گو با همتای ایرانی خود، پاسخ مثبت داد.
خبرنگار تابناک در گفت‌و‌گو با پروفسور «رابرت هانتر» سفیر پیشین آمریکا در ناتو؛ پروفسور «فرانک فن هیپل» مدیر اسبق اداره علم و تکنولوژی کاخ سفید و پروفسور «پل پیلار» عضو پیشین شورای اطلاعات ملی آمریکا به بررسی رویکرد ترامپ در خصوص ایران پرداخته که در ادامه آمده است.
«رابرت ادواردز هانتر» عضو ارشد مرکز «روابط ترانس آتلانتیک» در دانشگاه «جانز هاپکینز» است. وی در کارنامه خود سوابقی، چون مدیریت مرکز «مطالعات استراتژیک ترانس آتلانتیک» در دانشگاه دفاع ملی آمریکا و سمت مشاور ارشد اندیشکده «رند» را دارد.
از سمت‌ها و مسئولیت‌های دیگر وی در دوه‌های مختلف می‌توان به این موارد اشاره کرد: مشاور سیاست خارجی سناتور ادوارد‌ام. کندی (از سال 1973 تا 1977)، محقق ارشد شورای روابط خارجی (از سال 1970 تا 1973)، محقق مؤسسه بین المللی مطالعات استراتژی (IISS) از سال 1967 تا 1969، همکاری در پروژه پولاریس (Polaris) نیروی دریایی، عضو هیأت سیاست دفاعی «ویلیام کوهن» وزیر دفاع بیل کلینتون (رئیس جمهور سابق آمریکا)، معاون انجمن پیمان آتلانتیک (از سال 1998 تا 2001)، محقق مرکز علوم و امور بین الملل بلفر در دانشگاه هاروارد، سفیر پیشین آمریکا در سازمان ناتو، عضو شورای روابط خارجی و عضو انجمن کنترل تسلیحات و انجمن علوم سیاسی آمریکا.
«فرانک فن هیپل» مدیر اسبق اداره علم و تکنولوژی کاخ سفید و استاد دانشگاه پرینستون است.
«پل پیلار» یکی از سردبیران نشریه نشنال اینترست و عضو ارشد مرکز تحقیقات امنیتی دانشگاه جورج تاون و نیز مرکز سیاست‌های امنیتی ژنو است. وی در سال 2005 پس از 28 سال فعالیت در جامعه اطلاعاتی ایالات متحده از سازمان اطلاعات مرکزی (DCI) بازنشسته شد و پس از آن به عنوان استاد مهمان در برنامه مطالعات امنیتی در دانشگاه جورج تاون حضور یافت.
مناصب ارشد دولتی پیلار، شامل افسر اطلاعات ملی خاورنزدیک و آسیای جنوبی، رئیس واحد‌های تحلیلی در CIA در حوزه‌های خاورنزدیک، خلیج فارس و آسیای جنوبی، معاون رئیس مرکز ضد تروریستی DCI و دستیار اجرایی مدیر اطلاعات مرکزی بوده است. پروفسور پیلار همچنین در شورای اطلاعات ملی به عنوان یکی از اعضای اصلی گروه تحلیلی آن فعالیت می‌کرد. وی کهنه‌سرباز جنگ ویتنام و افسر بازنشسته ارتش ایالات متحده نیز هست.
پل پپلار دارای مدرک افتخاری از کالج دارتموث، لیسانس فلسفه از دانشگاه آکسفورد و کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه پرینستون است. کتاب‌های پل پیلار عبارتند از: «مذاکره برای صلح: خاتمه جنگ بعنوان یک روند چانه‌زنی (1983)»؛ «تروریسم و سیاست خارجی ایالات متحده (2001)»؛ «اطلاعات و سیاست خارجی ایالات متحده: عراق، 11 سپتامبر و اصلاح اشتباهات (2011)» و «چرا آمریکا جهان را اشتباه می‌فهمد: تجربه ملی و ریشه‌های سوءبرداشت (2016)».
*در مواضع خود درباره برنامه هسته‌ای ایران، ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا تأکید کرده است که مایل به مذاکره با ایران است. از سوی دیگر، تهدید کرده که در صورت شکست مذاکرات، به اقدام نظامی متوسل خواهد شد. آیا به‌زودی شاهد آغاز مذاکرات خواهیم بود؟
هانتر: ترامپ تقریباً به‌طور قطع ترجیح می‌دهد مذاکراتی، هرچند محدود، انجام شود؛ او تاکنون نشان داده است که تمایلی به ورود به جنگ‌های جدیدی که ایالات متحده مستقیماً درگیر آنها شود، ندارد، مگر اینکه حمله‌ای به خاک آمریکا صورت گیرد. همچنین، او تمایلی ندارد که اسرائیل، آمریکا را به جنگ با ایران بکشاند.
فن هیپل: امیدوارم دیپلماسی باشد نه جنگ. من می‌دانم که رئیس جمهور پزشکیان دیپلماسی را می‌خواهد. پرزیدنت ترامپ کمتر قابل پیش بینی است.
پیلار: اگرچه تمایل ابراز شده ترامپ برای گفت‌و‌گو با ایران احتمالاً واقعی است، اما در حال حاضر بسیاری از مسائل دیگر، چه خارجی و چه داخلی، در دستور کار او قرار دارد که من انتظار ندارم مذاکرات به زودی آغاز شود. بسیاری از این مسائل که تمرکز را از بین می‌برند، مانند جنگ‌های تجاری، ساخته خود ترامپ هستند. پهنای باند سیاست گذاری محدود است و تنها موارد زیادی وجود دارد که هر رئیس جمهور می‌تواند به یکباره به آنها توجه کند.
*به نظر می‌رسد که رئیس‌جمهور ترامپ می‌خواهد مسئله هسته‌ای ایران را از طریق مذاکره حل‌وفصل کند تا بتواند بر مهار چین تمرکز کند. ارزیابی شما چیست؟
هانتر: موافقم.
فن هیپل: من فکر می‌کنم شما در حال توصیف سیاست رئیس جمهور بایدن هستید. در حال حاضر پرزیدنت ترامپ به طور بی رویه به متحدان و همچنین دشمنان حمله می‌کند.
پیلار: انگیزه اصلی ترامپ در تلاش برای هر نوع توافقی این است که نشان دهد او معامله‌گری است که می‌تواند معاملات ظاهراً بهتری در مقایسه با مخالفان سیاسی‌اش را انجام دهد. این راهی است که او هرگونه توافق هسته‌ای جدید در ایران را به تصویر می‌کشد. قطعاً مقاماتی در دولت او وجود دارند که معتقدند ایالات متحده باید توجه کمتر و منابع کمتری را به خاورمیانه اختصاص دهد تا توجه بیشتری برای مقابله با چالش چین معطوف شود. اما خود ترامپ احتمالاً از نظر استراتژیک چنین فکر نمی‌کند. در هر صورت، تکمیل توافق هسته‌ای با ایران به معنای توجه بیشتر و نه کمتر در کوتاه مدت به مسائل خاورمیانه است.
*آیا فکر می‌کنید اگر ترامپ با ایران به توافق برسد، کنگره آمریکا که مخالفان او در آن حضور دارند، از این توافق حمایت خواهد کرد و مانع‌تراشی نخواهد کرد؟
هانتر: اعضای اصلی کنگره با هرگونه توافق با ایران مخالفت خواهند کرد. چالش این خواهد بود که آیا ترامپ می‌تواند توافقی انجام دهد که نیاز به تأیید کنگره نداشته باشد (یعنی یک معاهده نباشد). البته ترامپ در مقابل، تسلیحات بیشتری به نتانیاهو ارائه خواهد کرد و کنگره نیز بودجه آن را تأمین خواهد کرد.
فن هیپل: بله. جمهوریخواهان از ترامپ پیروی خواهند کرد. اکثریت دموکرات‌ها دیپلماسی را به جنگ ترجیح می‌دهند.
پیلار: حزب جمهوری خواه در هر دو مجلس کنگره دارای اکثریت است و اعضای جمهوری خواه در آنجا تاکنون نشان داده‌اند که تقریباً از هر چیزی که ترامپ بخواهد حمایت خواهند کرد. بعید است با توافقی که برنامه هسته‌ای ایران را محدود می‌کند، این تغییر کند. دموکرات‌ها در کنگره کمتر از جمهوری‌خواهان با چیزی مخالفت می‌کنند، فقط به این دلیل که طرف مقابل طرفدار آن است و بیشتر دموکرات‌ها احتمالاً از توافق هسته‌ای جدید با ایران حمایت می‌کنند. وضعیت متفاوت از زمان مذاکره بر سر برنامه جامع اقدام مشترک است، زمانی که جمهوری خواهان به طور خودکار با برجام مخالفت کردند، زیرا یک رئیس جمهور دموکرات از آن حمایت کرد.
*نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، پیش از سفر به ایالات متحده اعلام کرده است که رویکرد «صلح از طریق قدرت» را برای ایجاد ثبات در منطقه دنبال خواهد کرد. این استراتژی از سوی ترامپ و تیم او (وزیر خارجه و وزیر دفاع) مطرح شده است. این سیاست چگونه در منطقه، به‌ویژه در قبال ایران، دنبال خواهد شد؟
هانتر: گمان می‌کنم مسئله اصلی این خواهد بود که آیا ایران به اسرائیل حمله خواهد کرد یا خیر.
فن هیپل: در حال حاضر، به نظر می‌رسد دولت ترامپ بر اساس انگیزه عمل می‌کند، نه سیاست. پیش بینی اینکه چه خواهد کرد دشوار است.
پیلار: برای نتانیاهو، «صلح از طریق قدرت» به هیچ وجه صلح نیست، از نظر او صلح یعنی تداوم استفاده سنگین از نیروی نظامی در فلسطین، لبنان، سوریه و جا‌های دیگر است. نتانیاهو به دلایل متعدد، از جمله همان دلایل (از جمله موقعیت سیاسی داخلی‌اش) که او جنگ‌های دیگر خود را ادامه داده، ترجیحاً با حمایت و مشارکت ایالات متحده، از حمله نظامی به ایران حمایت می‌کند. آنچه او را تا کنون محدود کرده است این چشم انداز است که بدون کمک مستقیم لجستیکی یا کمک‌های دیگر ایالات متحده، اسرائیل احتمالاً نمی‌تواند آسیب قاطعی به برنامه هسته‌ای ایران وارد کند.