بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - مذاکرات ایران و آمریکا از رم، ایتالیا نیز عبور کرده و اکنون در انتظار نشست‌ها و دیدارهای بعدی است.
نخست - باید از افتادن در دام بازی مکان و زمان پرهیز کرد. این بازی پیش‌تر توسط سعید جلیلی در مذاکرات هسته‌ای تجربه شده و به یک سریال طنزآمیز از جابجایی‌ها تبدیل شد. تیم جلیلی در آن زمان تلاش می‌کرد با استفاده از کارت میزبانی، امتیازاتی به کشورهای همسایه ایران بدهد.
یک بار در بغداد، بار دیگر در مسکو و سپس در آلماتی قزاقستان. از آنجا که تیم جلیلی در مذاکرات به نتیجه‌ای نمی‌رسید، از پذیرش پیشنهادات ایران برای محل برگزاری مذاکرات به عنوان یک موفقیت یاد می‌کرد. از سوی دیگر، بخشی از انرژی، زمان و توان مذاکرات به جای بحث و تبادل نظر، صرف رایزنی درباره محل برگزاری می‌شد و به جای دستیابی به نتایج ملموس، جابجایی از یک شهر به شهر دیگر به منظور نشان دادن "تحمیل محل مذاکره به طرف مقابل" (!)، در دستور کار قرار می‌گرفت.
وقتی روحانی در سال 92 به پیروزی رسید و ظریف رهبری مذاکرات را به دست گرفت به این بازی بیهوده پایان داد و با تعیین یک محل ثابت برای مذاکرات در هر دوره ( قبل و بعد از توافق موقت) تمرکز به اصل مذاکرات منتقل شد.
دوم - چرا محل مذاکرات، تهران نباشد؟
می توان مذاکرات ایران و امریکا با میانجیگیری عمان را تهران تعیین کرد. این کار چند حسن دارد.
1- تعیین تهران، اقدامی به نشانه حسن نیت از سوی ایران برای دست یابی به مذاکرات است.
2- اعضای هیات امریکایی به ریاست ویتکاف (نماینده ترامپ) به تهران می آیند و با واقعیت های ایران و جامعه ایرانی فراتر از دروغ پردازی ها و اغراق ها و بزرگنمایی ها آشنا خواهند شد. این خود یکی از بزرگترین اقدامات برای مقابله با ایران هراسی است.
3- اگر یک طرف مذاکره، همزمان میزبان هم باشد قطعا به صورت طبیعی، از توانایی و ابزارهای بیشتری در مذاکرات برخوردار خواهد شد.
4- ویتکاف قبل از این برای سفر به تهران در صورت دعوت، ابراز تمایل کرده بود. چه بهانه ای بهتر از میزبانی از مذاکرات؟ ویتکاف فعال اقتصادی موفق امریکایی است و در سفر به تهران می توان درباره پیشنهاد همکاری ها و معاملات اقتصادی آینده بیشتر با او مذاکرات داشت. رئیس اتاق بازرگانی ایران می تواند میزبان او باشد و وی را با توانمندی ها و امکانات اقتصادی ایران بیشتر آشنا کند.
5- با میزبانی تهران، احتمال کسب نتیجه مذاکرات بیشتر می شود. چون نشانه ای جدی از انگیزه و قصد مثبت ایران برای موفقیت مذاکرات است.
6- در صورت میزبانی تهران، طرف ایرانی، راه های بیشتر و بهتری برای مذاکره غیرمستقیم و شبه مستقیم با طرف امریکایی خواهد داشت.
7- تلاش ها و اتهام زنی ها برای انزوای سیاسی ایران، تضعیف خواهد شد.