بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش اقتصادآنلاین، ریچارد نفیو در چند سال گذشته عضو تیم مذاکره‌کننده آمریکا در خصوص پرونده هسته‌ای ایران بوده است. وی اخیراً در مقاله‌ای در مجله فارن افرز مدعی شده است قبل از آنکه حمله نظامی علیه تاسیسات هسته‌ای ایران را آغاز کنیم، امکان متوقف کردن برنامه‌ی هسته‌ای ایران از طریق دیپلماسی و مذاکره وجود دارد.
در نظر وی برطرف کردن چالش‌ها میان دولت‌ها از طریق دیپلماسی بسیار کم هزینه‌تر و پایدارتر خواهد بود. او با توجه به تجربیات اوایل دهه 2000 که برنامه هسته‌ای ایران از طریق دیپلماسی مهار شد، بسیار به این شیوه خوش‌بین و امیدوار است. در ادامه این یادداشت تلاش خواهیم کرد به مهم‌ترین ابعاد مقاله موجود از جمله ویژگی‌های برنامه هسته‌ای ایران در شرایط کنونی، دلایل مهم بودن مذاکره در این برهه از زمان و جایگزین کردن راهی دیگر از سوی آمریکا بر اقدامات هسته‌ای ایران بپردازیم. 
ریچارد نفیو سیاستمدار، پژوهشگر و نویسنده کتاب هنر تحریم‌ها است. او فارغ‌التحصیل از دانشگاه جرج واشنگتن در سال 2004 می‌باشد و در حال حاضر به عنوان مدیر مرکز سیاست جهانی انرژی در دانشگاه کلمبیا مشغول به فعالیت است. نفیو در طول سال‌های فعالیت خود، مشاور ویژه آمریکا در خصوص منع گسترش سلاح هسته‌ای در نقاط مختلف جهان بوده است. همچنین درطی سال‌های 2011 تا 2013 پرونده ایران در شورای امنیت را بر عهده داشته و به عبارتی دیگر برنامه‌ریزی و اجرایی کردن تحریم‌های آمریکا در خصوص ایران را عهده‌دار بوده است. با توجه به عرصه فعالیت نفیو در وزارت امور خارجه و وزارت انرژی آمریکا، جوایزی از مقامات آمریکایی به او داده شده است.
در ابتدای مقاله نفیو معتقد است نوع برخورد با برنامه هسته‌ای ایران به عوامل مختلفی از جمله عملکرد برنامه هسته‌‌ای ایران، پشتیبانی قدرت‌های بزرگ جهانی و موقعیت آمریکا بستگی دارد. در این صورت تشخیص و نوع برخورد جامعه‌ بین‌الملل در موقعیت‌های زمانی گوناگون درباره پرونده هسته‌ای ایران متفاوت بوده است. به عنوان مثال در زمانی که ثابت شد برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز نیست، تحریم‌های بیشتری علیه ایران وضع شد. با همین پیش فرض نفیو در شرایط کنونی حمله به تأسیسات ایران را مناسب ندانسته و استدلال خود را این گونه مطرح می‌کند: «حمله به ایران در شرایط کنونی، منجر به هرج ومرج در خاورمیانه می‌شود و امکان تمرکز آمریکا بر روی مناطق دیگر را کاهش می‌دهد. همچنین اگر حمله از سوی آمریکا شکست بخورد، اعتبار آمریکا در جهان زیر سوال می‌رود.»
در قسمتی از مقاله، نفیو به دلایل خود بر اهمیت جلوه دادن برقراری مذاکره با ایران اشاره می‌کند. نخست آنکه ساخت سلاح هسته‌ای در ایران بومی شده است و در صورت حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران، هم ممکن است تمام تجهیزات هسته‌ای ایران از بین نرود و هم آنکه در صورت نابودی آن، ایران توانایی بازتولید این فناوری را دارد. در مرحله دوم اگر حمله‌ای گسترده به سوی اهداف ایران رخ دهد، هزینه آن به مراتب بسیار بیشتر از راه‌های دیگر مهار ایران خواهد بود. حمله نظامی به دلیل پیش‌بینی ناپذیر بودن نتیجه آن، در حال حاضر برای منافع بلند مدت آمریکا در خاورمیانه سودآور نخواهد بود. در مرحله سوم اگر آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله کند، ایران طبیعتاً به دنبال اقدامی متقابل بر می‌آید و به میزان تسلیحات هسته‌ای خود می‌افزاید. در این صورت علاوه بر ناپایدار شدن وضعیت، مسابقه تسلیحاتی و معمای امنیت در منطقه خاورمیانه به راه می‌افتد. 
در پایان نیز ریچارد نفیو در صورت شکست خوردن توافق میان دو کشور، اقدام نظامی از سوی آمریکا را پیشنهاد می‌دهد. او بیان می‌کند در صورت حمله به ایران، احتمالا طبقه متوسط ایرانی خواهان تغییر رژیم خواهند بود (!) زیرا معمولاً در کشورهای خاورمیانه‌ای، شهروندان یکی از دلایل رخ دادن حمله نظامی به کشورشان را ضعف در درون نظام سیاسی خود می‌دانند. همچنین آشوب داخلی مقامات ایرانی را در وضعیتی قرار خواهد داد که توانایی تصمیم‌گیری آن‌ها در برابر بازیگر خارجی کاهش می‌یابد. از سویی دیگر احتمالاً حملات برنامه‌ریزی شده از سوی آمریکا به صورتی خواهد بود که به دارایی‌های نظام سیاسی ایران ضربه جدی خواهد زد.
انتشار این نوع مقاله در این برهه زمانی از سوی فردی تأثیرگذار در پرونده هسته‌ای ایران دارای چندین نکته حایز اهمیت است. در راس هرم، روی کار آمدن دونالد ترامپ در کاخ سفید، یادآور فشار حداکثری بر روی ایران و تهدید به حملات نظامی از سوی آمریکایی‌‌ها است. موضوع کاهش توان هسته‌ای ایران از سوی آمریکا هم در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ دنبال شد و هم با ردیابی اهداف کابینه ترامپ در حال حاضر نیز این موضوع دارای اولویت است. علاوه براین دلیلی که احتمالاً موضوع هسته‌ای ایران را پیچیده‌تر از گذشته می‌کند آن است که شرایط یکساله خاورمیانه بسیار پیچده‌تر شده است و دشمنی ایران و رژیم صهیونیستی به نوعی نظم خاورمیانه را دچار تحول کرده است. برخی تحلیلگران معتقدند در شرایط کنونی رژیم صهیونیستی امیدوار است پس از ضربه به اعضای محور مقاومت، با کمک آمریکا بتواند حمله موثری علیه سایت‌های اتمی ایران ترتیب داده و تهران را مجبور به عقب نشینی کند.