بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - تین نیوز |
خط ریلی شلمچه-بصره یکی از پروژه هایی است که بخشی از پازل راهگذر (کریدور) شرق به غرب را تکمیل کرده و منافع اقتصادی و سیاسی فراوانی برای دو کشور ایران و عراق را به همراه دارد. این در حالی است که این پروژه دارای رقیبانی در منطقه غرب آسیا است که به دنبال ایجاد مانع در مسیر بهره برداری از آن هستند.
به گزارش تین نیوز به نقل از خبرگزاری دانشجو، چهارراه شرق به غرب و شمال به جنوب بودن منطقه غرب آسیا، سبب شده است که در سالیان اخیر موضوع راهگذر های بین المللی (کریدور ها) در میان قدرت های جهانی و بازیگران منطقه ای اهمیت فوق العاده ای پیدا کند. همچنین این موضوع تمام کشور ها را برای بهره برداری هر چه بیشتر از این راهگذر ها به تکاپو انداخته است؛ به طوری که بعضی از اندیشمندان عرصه سیاست و اقتصاد جهان برای بیان این کشمکش ها از واژه «جنگ کریدورها» استفاده می کنند. ابرپروژه هایی که هر کدام ذی نفعان خاص خود را دارد و لازم است که ایران نیز به عنوان یکی از بازیگران کلیدی این عرصه، به دنبال تأمین حداکثری منافع خود در رقابت با سایر بازیگران باشد.
یکی از پروژه های دارای اهمیت برای جمهوری اسلامی ایران که بخشی از پازل راهگذر بین المللی شرق به غرب را تکمیل کرده و ما را در این رقابت دارای امتیاز می کند، پروژه خط ریلی شلمچه- بصره است. پروژه ریلی ای که می تواند توسعه روابط اقتصادی و فرهنگی دو طرف را در پی داشته باشد. به عنوان مثال این پروژه سبب تسهیل جابه جایی مسافران دو کشور شده، به جابه جایی 20 میلیون تن کالا کمک می کند و زیرساختی لازم برای تحقق هدفِ تجارت 30 میلیارد دلاری ایران و عراق است. از سوی دیگر، این پروژه به واسطه حضور در میان راهگذر راهبردی شرق به غرب، دشمنان و رقبای جدی خود را دارد.
آمریکا، ترکیه، عربستان و امارات که با استفاده از ابزار های اثرگذاری خود از جمله رسانه درصدد آن هستند تا از این پروژه جلوگیری کرده یا منافع آن را به کمترین حد برسانند. آمریکا به عنوان شریک راهبردی عراق به دنبال آن است تا هر چه بیشتر نفوذ اقتصادی و سیاسی خود را در عراق تقویت کرده و همچنان این کشور را تحت سلطه خود نگه دارد و از نفوذ ایران در عراق جلوگیری کند. ترکیه به عنوان یکی از رقیبان جدی ایران و عراق در راهگذر شرقی-غربی، به دنبال آن است تا از پیشرفت ایران در این رقابت جلوگیری کند و به همین دلیل منافع خود را در هزینه تراشی برای این پروژه می داند تا آن را متوقف کند.
عربستان و امارات هم بازیگران منطقه ای هستند که نزدیکی ایران و عراق، منافع آن ها در منطقه را به خطر می اندازد و از طرفی این پروژه، موقعیت ترانزیتی امارات متحده عربی را نیز تضعیف می کند. همه این ها و دیگر دلایل سبب شده که دشمنان و رقبای کشور از این پروژه خط ریلی احساس خطر کنند و ظرفیت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و رسانه ای خود را به کار گیرند تا از اتمام این پروژه جلوگیری کنند یا هزینه های انجام آن را بالا ببرند. به همین دلیل می توان گفت که تأخیر و تعلل ما در انجام و پیشرفت این پروژه تنها سبب می شود تا فرصت بیشتری در اختیار دشمنان و رقبای ما قرار گیرد تا هزینه های این پروژه راهبردی را برای ما بیشتر کرده و حتی با انجام پروژه های جایگزین، آن را برای ما بدون آورده کنند.
حال ما باید تصمیم بگیریم که آیا می خواهیم با پیش دستی و انجام هر چه سریع تر این پروژه از رقیبان جلو بیفتیم؟ یا می خواهیم منتظر هزینه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بیشتر این پروژه باشیم؟