بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش دفاع‌پرس از رشت، شهید «یوسف نصیری آبانگاه» در تاریخ اول مهرماه 1346 در روستای چهارده از توابع شهرستان لاهیجان چشم به جهان گشود؛ او در خانواده‌ای ساده و متدین رشد یافت. پدرش، محمدعلی، آرایشگری پرتلاش و دلسوز بود که با زحمت فراوان، معاش خانواده را تأمین می‌کرد و مادرش، شهربانو، با تربیت فرزندانی پاک و متعهد، نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت یوسف ایفا نمود.
یوسف دوران کودکی و نوجوانی خود را در محیطی آمیخته با ارزش‌های دینی و اخلاقی سپری کرد؛ او پس از پایان تحصیلاتش، به عنوان سرباز ارتش جمهوری اسلامی ایران راهی میدان نبرد شد؛ با آغاز مأموریت‌های نظامی در مناطق عملیاتی به مرز‌های قصرشیرین اعزام شد تا در برابر تهدیدات دشمنان از تمامیت ارضی کشور دفاع کند.
در تاریخ هفتم مهرماه 1366، هنگامی که یوسف نصیری در حال انجام وظیفه نگهبانی در یکی از مواضع مرزی قصرشیرین بود، با گروهی از اشرار درگیر شد. در این درگیری تن‌به‌تن، او با شجاعت در برابر دشمن ایستادگی کرد، اما در نهایت بر اثر اصابت خنجر به پهلویش به شهادت رسید؛ روایت‌ها حاکی از آن است که این جوان شجاع، لحظه‌ای پیش از شهادت، خاک وطن را در مشت خود فشرده بود و با همین عشق به میهن، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
پیکر مطهر این شهید بزرگوار به زادگاهش در روستای چهارده بازگردانده شد و در گلزار شهدای این منطقه به خاک سپرده شد.
در بخشی از نامه شهید یوسف نصیری آبانگاه آمده است: «خدمت پدر، مادر، خواهر و برادران عزیزم سلام عرض می‌کنم؛ پس از عرض سلام، سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواهانم. اگر حال این‌جانب را خواسته باشید، به لطف خداوند متعال در صحت و سلامتی کامل به سر می‌برم و مشغول دعاگویی برای شما هستم.
ما اکنون در نقطه عملیاتی میمک عراق مستقر هستیم و با مرز عراق حدود 150 کیلومتر فاصله داریم؛ تاکنون یک‌بار حمله کرده‌ایم و الحمدلله، صحیح و سالم هستیم. قرار است تا چند روز دیگر حمله دوم آغاز شود؛ شب‌ها در دیدگاه نگهبانی می‌دهم و با دوربینی که در اختیار دارم، شهر‌های عراق را به خوبی می‌بینم؛ هدف از نوشتن این نامه این بود که احوالی از شما بپرسم و بگویم هیچ‌گونه نگرانی بابت من نداشته باشید؛ حال من خوب است و به لطف خداوند در مسیر تکلیف الهی و میهنی‌ام ثابت‌قدم هستم.»
انتهای پیام/