بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش خبرورزشی، در آستانه دیدار دو تیم اسپارتاپراگ و اینتر در چارچوب بازی های لیگ قهرمانان اروپا، روزنامه گاتزتا دلو اسپورت گفتگوی مفصلی با یورگن کلینزمن، اسطوره باشگاه اینتر ترتیب داده که این گزارش و مصاحبه را در ادامه به طور کامل می خوانید:
در میان هواداران اینتر، کسی هست که تا اینجا، تا پل چارلز و اطراف آن در پراگ، با لبخند و حمایت خود همراهشان آمده است.
پراگ، شهری پر از جادو و افسانه‌ها، شاید امشب نیز به شهری برای کسب امتیاز و گل‌ها تبدیل شود. بهتر است این سؤال را از یورگن کلینزمن، که یکشنبه در سن سیرو در آغوش گرم هواداران نراتزوری قرار گرفت، بپرسیم:
«برای من فوق‌العاده بود. احساساتی شدم و حس کردم یکی از آن‌ها هستم. اینتر در قلب من جای دارد، همان‌طور که پسرم جاناتان نیز در قلب من است.»
پسرت در چزنا بازی می‌کند و دروازه‌بان است. آیا ممکن است او را به ماروتا و آوزیلو پیشنهاد کند؟
«نه، فکر نمی‌کنم آن‌ها به یک دروازه‌بان نیاز داشته باشند. حداقل حالا نه. اما خب، هیچ‌وقت نمی‌دانید… (با خنده).»
این دیداری است که اینتر باید آن را ببرد تا به جمع هشت تیم برتر برسد. آماده‌سازی چنین مسابقه‌ای که جای هیچ اشتباهی ندارد، دشوار است؟
«بله، چنین بازی‌هایی شروع ساده‌ای ندارند. از نظر فنی فاصله آشکاری میان دو تیم وجود دارد، اما اسپارتا پراگ با 4 امتیاز در این رقابت‌ها می‌داند که شانسی برای صعود ندارد و همین باعث می‌شود با خیالی آسوده بازی کند. در عین حال، می‌تواند یک بازی بسیار تدافعی را برنامه‌ریزی کند. انتظار دارم این دیدار شبیه مسابقه مقابل امپولی باشد. اما یکشنبه اینتر را بسیار دوست داشتم. تیم با صبر و حوصله بازی کرد و با خونسردی برنده شد. دقیقاً همان عناصر در این بازی نیز موردنیاز هستند.»
اینتر در چه وضعیتی قرار دارد؟ ناکامی در سوپرجام، فشار ناپولی…
«فکر می‌کنم اینتر در میانه یک فصل بسیار جذاب قرار دارد. چرا که آن‌ها میل دارند در تمام رقابت‌ها عملکرد خوبی داشته باشند. از همان ابتدای سال این هدف را برای خود تعیین کردند و اکنون در همه عرصه‌ها در رقابت هستند. وقتی این‌گونه فکر می‌کنی، ذهنیتی ایجاد می‌کنی که تو را وادار می‌کند فقط بر بازی بعدی تمرکز کنی. این یک شعار نیست، بلکه راز تیم‌های بزرگ است و اینزاگی توانسته این طرز فکر را به تیمش منتقل کند. این مسئله در لیگ قهرمانان حتی بیشتر هم به چشم می‌آید. با فرمول جدید رقابت‌ها، دیگر هیچ محاسبه‌ای وجود ندارد: امروز هیچ‌کس نمی‌تواند با اطمینان بگوید چند امتیاز برای اینتر کافی است تا به جمع هشت تیم برتر برسد.»
و درباره محاسبات: تیمی که در لیگ 51 گل در 20 بازی زده است، حالا که لائوتارو را دوباره در فرم خود دارد، تا کجا می‌تواند پیش برود؟
«من همیشه یک چیز گفته‌ام و به آن باور دارم: حتی لائوتارو هم حق دارد یک وقفه برای خود قائل شود. باید این حق به او داده شود. وقتی به سه سال گذشته او نگاه می‌کنی، می‌گویی: این دیوانه‌کننده است. او چند بازی انجام داده؟ چند جام برده؟ چند گل زده؟ طبیعی است که در یک دوره کوتاه کمی افت کند. اما حالا دارد دوباره به لائوتاروی واقعی تبدیل می‌شود: او را هوشیار و از نظر ذهنی سبک دیده‌ام. اگر این‌گونه نبود، حتی آن ضربه برگردان را امتحان نمی‌کرد. او برای اینزاگی عالی است، چرا که در ماه‌های مارس و آوریل، زمانی که بازی‌های حساس فرا می‌رسند، در بهترین فرم خود خواهد بود.»
تورامدر مصاحبه قبلی گفته بود «ما تیمی هستیم که در اروپا ترس ایجاد می‌کنیم، تیمی بهتر از ما نمی‌بینم.» موافقید؟
«بله، اینتر در حد و اندازه‌های قوی‌ترین تیم‌های لیگ قهرمانان است و همه چیز دارد تا دوباره به فینال برسد. و می‌خواهید چیزی بگویم؟ صحبت‌های تورام نشان می‌دهد که او از نظر شخصیتی چقدر رشد کرده است، او از بیان چنین جملاتی ترسی ندارد. در واقع، لیگ قهرمانان تورنمنتی است که باعث افزایش اعتماد به نفس می‌شود.»
مارکوس تورام در سری آ 13 گل زده است: در کمی بیش از یک دور از رقابت‌ها، رکورد گل‌زنی‌اش در یک فصل کامل را تکرار کرده است. آیا این شما را شگفت‌زده می‌کند؟
«بله، تورام من را شگفت‌زده کرده است. حتی در روند تکاملش: اینزاگی فهمید که او می‌تواند به یک شماره 9 بزرگ تبدیل شود و تورام نیز کاملاً به او اعتماد کرد.»
آیا فکر می‌کنید اینکه اینزاگی خودش یک مهاجم بوده، در این موضوع کمک کرده است؟
«قطعاً تأثیر دارد، این برای من هم پیش آمده است. چون کاملاً می‌دانی بازیکنت در ذهن خود چه می‌گذرد. تو همان کاری را انجام داده‌ای که او می‌کند، و این یک امتیاز مثبت است: این رویکرد روان‌شناختی به‌صورت طبیعی به وجود می‌آید. اما اینزاگی تأثیر بزرگی روی دیگر بازیکنان نیز گذاشته است، بدون شک.»
چالهان‌اوغلو؟
«او قطعاً یکی از آن‌هاست. همچنین به گروه بازیکنان ایتالیایی فکر می‌کنم: بارلا، باستونی، دی‌مارکو، که در 3-4 سال اخیر به مهره‌های قابل‌اعتماد در سطح بین‌المللی تبدیل شده‌اند.
مربی عالی عمل کرده و باشگاه هم همین‌طور: اینتر همه‌چیز دارد که به‌عنوان یک تیم برتر شناخته شود.»
اما گل‌هایی که از نیمکت می‌آیند کم هستند. مثل گل‌های طارمی.
«او به یک شب بزرگ نیاز دارد تا اعتمادبه‌نفس و جسارت بیشتری پیدا کند. پاس گلی که مقابل امپولی به لائوتارو داد برای آن شوت از پشت محوطه را به یاد دارید؟ بله، پاس زیبایی بود. اما یک مهاجم در آن موقعیت باید خودش تلاش کند تا شوت بزند و گل بزند. به‌عنوان مثال… من هیچ‌وقت آن توپ را به آلدو سرنا پاس نمی‌دادم، هرگز! (با خنده). طارمی هنوز این سبکبالی و جسارت را ندارد. شاید هم حالا این ایده را پذیرفته که پشت سر آن دو نفر قرار دارد.»
حرف پایانی خارج از زمین. شما، وقتی در چزنا پیش پسرتان نیستید، در کالیفرنیا زندگی می‌کنید. آیا با مشکل آتش‌سوزی‌ها روبرو شده‌اید؟
«من خوش‌شانس هستم. یک ساعت از جنوب لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و آشوب بیشتر در شمال بود. اتفاقاً باید بگویم که منتظر حضور اینتر در تابستان در نزدیکی خودم برای جام جهانی باشگاه‌ها هستم: به مدیران باشگاه گفته‌ام که اگر به توصیه نیاز داشتند، من در خدمتشان هستم.»