ایرانیان جهان - در حالی که غزه همچنان از پیامدهای جنگ ویرانگر اخیر رژیم اسرائیل رنج می‌برد، رئیس‌جمهور آمریکا، «دونالد ترامپ»، بار دیگر با طرحی جنجالی، خشم گسترده‌ای را در خاورمیانه و فراتر از آن برانگیخته است. او پیشنهاد داده که فلسطینی‌های غزه باید این منطقه را ترک کنند و در کشورهای همسایه مانند «مصر» و «اردن» اسکان داده شوند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
این پیشنهاد، که از سوی بسیاری به‌عنوان یک طرح «پاک‌سازی قومی» و نابودی هویت ملی فلسطین تعبیر شده، با مخالفت کشورهای عربی و جامعه بین‌المللی روبه‌رو شده است.
آنچه ترامپ امروز به‌عنوان یک پیشنهاد تازه مطرح می‌کند، در واقع ادامه پروژه‌ای شکست‌خورده‌ای است که بیش از هفت دهه قبل آغاز شد. اخراج ساکنان غزه، از نخستین سال‌های اشغال فلسطین، یکی از اهداف کلیدی آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده است.
اولین تلاش جدی در این زمینه به سال 1953 بازمی‌گردد؛ زمانی که آمریکا، مصر و آژانس سازمان ملل متحد برای بی‌خانمان فلسطینی تلاش کردند تا 12 هزار خانواده فلسطینی را از غزه به «شبه‌جزیره سینا» منتقل کنند. این طرح، مانند بسیاری از طرح‌های مشابه، تنها روی کاغذ باقی ماند و هرگز عملی نشد. امروز هم، پیشنهاد ترامپ چیزی جز تکرار همان نقشه‌ای نیست که 70 سال گذشته بارها مطرح شده و هر بار با شکست مواجه شده است.
اگر قرار بود بروند، تا حالا رفته بودند!
دونالد ترامپ استاد نمایش دادن است. او با لبخندهای دروغین و سخنان به‌ظاهر دلسوزانه، می‌خواهد خود را ناجی فلسطینیان نشان دهد، اما در واقع، هدفی مشخص را دنبال می‌کند: اجرای برنامه اسرائیل برای حذف فلسطینیان از غزه. ترامپ، همان سیاست دیرینه آمریکا و اسرائیل را ادامه می‌دهد؛ سیاستی که هدف آن تغییر ترکیب جمعیتی منطقه و تسلط کامل بر آن است.
او در صحبت‌های اخیرش، بدون اشاره به نسل‌کشی و محاصره غزه، مدعی شد که «می‌خواهد فلسطینی‌ها در جایی آرام و بدون خشونت زندگی کنند.» اما آیا این همان ترامپی نیست که در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش، با انتقال سفارت آمریکا به قدس و به رسمیت شناختن حاکمیت رژیم اسرائیل بر جولان، یکی از سنگین‌ترین ضربات تاریخی را به فلسطینیان زد؟ همان ترامپی که «معامله قرن» او، تلاشی آشکار برای نابودی آرمان فلسطین بود؟
ترامپ، سیاستمداری فرصت‌طلب است. او همیشه بحران‌های منطقه‌ای را به نفع خود تغییر می‌دهد. او خوب می‌داند که اگر غزه از ساکنانش خالی شود، اسرائیل بدون می‌تواند سلطه خود را بر این منطقه تحمیل کند. این همان ترفند قدیمی «اول بمباران، بعد اشغال» است که آمریکا و رژیم اسرائیل بارها از آن استفاده کرده‌اند. او در تلاش است این طرح را تحت عنوان «کمک بشردوستانه» جلوه دهد.
اما واقعیت غزه با تصورات آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها کاملاً متفاوت است. مردم این منطقه، 70 سال تحت محاصره، قحطی، تهاجم نظامی و فجایع انسانی بی‌سابقه‌ای بوده‌اند اما نه‌تنها تسلیم نشده‌اند، بلکه مقاوم‌تر از همیشه ایستاده‌اند. اگر فلسطینی‌ها قرار بود غزه را ترک کنند، چرا در جنگ اخیر که در بدترین شرایط ممکن قرار داشتند و حتی به آب آشامیدنی هم دسترسی نداشتند، از شهرشان بیرون نرفتند؟ چرا وقتی بمباران‌ها، محاصره و گرسنگی، زندگی را غیرممکن کرده بود، همچنان ماندند؟ مردمی که حاضر نشدند حتی در داخل غزه، از شمال به جنوب جابه‌جا شوند، چگونه ممکن است سرزمین خود را برای همیشه ترک کنند؟

معامله‌ای که رد شد!
ترامپ برای عملی کردن نقشه خود، مستقیماً دست به کار شد. او با «عبدالفتاح السیسی»، رئیس‌جمهور مصر، تماس گرفت و تلاش کرد او را تحت فشار بگذارد تا فلسطینیان آواره را در خاک مصر بپذیرد. با لحنی صمیمانه، السیسی را «دوست» خطاب کرد و با یادآوری کمک‌هایی که به مصر ارائه داده، خواستار همکاری او در این پروژه شد. ترامپ حتی پا را فراتر گذاشت و مدعی شد که پادشاه اردن نیز در اجرای این طرح مشارکت خواهد کرد.
اما همه چیز آن‌طور که ترامپ تصور می‌کرد، پیش نرفت. مصر و اردن، در بیانیه‌ای رسمی این پیشنهاد را رد کردند. آن‌ها این طرح را نه یک راه‌حل، بلکه تلاشی آشکار برای کوچاندن اجباری فلسطینیان و نابودی هویت ملی آن‌ها دانستند. السیسی در جواب گفت: «کوچاندن اجباری مردم فلسطین ظلمی است که مصر هرگز در آن مشارکت نخواهد کرد.» اردن، که در حال حاضر میزبان بیش از 2 میلیون مردم فلسطینی است، هشدار داد که پذیرش این طرح نه‌تنها غیرممکن، بلکه تهدیدی برای ثبات کل منطقه خواهد بود.
در واکنش به این توطئه، کشورهای مصر، اردن، عربستان سعودی، امارات، قطر، تشکیلات خودگردان فلسطین و اتحادیه عرب، نشستی اضطراری در قاهره برگزار کردند و در بیانیه‌ای مشترک، قاطعانه این طرح را محکوم کردند. در این بیانیه آمده است: «این طرح، نه‌تنها بحران فلسطین را حل نمی‌کند، بلکه درگیری‌ها را تشدید کرده و چشم‌انداز صلح را نابود خواهد کرد.»
سران عرب در این نشست بار دیگر بر راه‌حل دو دولتی تأکید کردند و اعلام کردند که به دنبال همکاری با آمریکا برای دستیابی به صلحی عادلانه بر اساس این راه‌حل هستند. آن‌ها همچنین از جامعه جهانی خواستند که روند بازسازی غزه را با مشارکت مستقیم فلسطینیان تسریع کند.

نقض قوانین بین‌المللی؛ اخراج دسته‌جمعی ممنوع
پیشنهاد ترامپ نه‌تنها با موجی از مخالفت‌های منطقه‌ای روبه‌رو شده، بلکه به‌طور مستقیم قوانین بین‌المللی را هم زیر پا می‌گذارد. کنوانسیون چهارم ژنو، ماده 49، بند 1، به‌صراحت اعلام می‌کند: «اخراج دسته‌جمعی یا انفرادی از سرزمین‌های اشغالی به سرزمین قدرت اشغال‌گر یا کشور دیگر، ممنوع است.»
این تنها یک بند حقوقی ساده نیست؛ بلکه یکی از اصول اساسی حقوق بین‌الملل است که اخراج اجباری غیرنظامیان را یک جنایت جنگی می‌داند. دادگاه نورنبرگ در سال 1945 و اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری هم تأکید کرده که کوچ اجباری، در شرایط خاص، جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود. به بیان ساده، طرح ترامپ چیزی کمتر از یک تخلف فاحش بین‌المللی نیست و می‌تواند در دادگاه‌های بین‌المللی پیگرد قانونی داشته باشد.
جالب اینجاست که این ایده حتی در داخل آمریکا هم حامیان چندانی ندارد. «لیندسی گراهام»، سناتور جمهوری‌خواه و از سرسخت‌ترین حامیان رژیم صهیونیستی اسرائیل، که به افراط‌گرایی و جنگ‌طلبی معروف است، هم این طرح را «غیرعملی» خوانده و بسیاری از جمهوری‌خواهان نیز این طرح را چیزی جز یک نمایش تبلیغاتی برای جلب رضایت راست‌گرایان افراطی نمی‌دانند.
پایان یک توهم!
با اینکه ترامپ همچنان بر کوچاندن فلسطینیان پافشاری می‌کند، موج مخالفت‌ها از سوی کشورهای عربی، جامعه بین‌المللی و حتی برخی تحلیلگران اسرائیلی نشان می‌دهد که این پروژه بیش از آنکه یک «راه‌حل» باشد، یک توهم غیرقابل اجراست. بسیاری این طرح را نسخه‌ای مدرن از اخراج اجباری فلسطینیان در سال 1948 می‌دانند، در نهایت سرنوشت مردم فلسطین را نه در کاخ سفید، بلکه در خیابان‌های غزه، رام‌الله و اردوگاه‌های فلسطینی رقم خواهند زد. تاریخی که با خون و مقاومت نوشته شده، اجازه نخواهد داد که کوچ اجباری، به سرنوشت محتوم فلسطینیان تبدیل شود.
کد خبر 6368264