بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - - در دنیای معاصر، نظم بین‌المللی تحت تأثیر بازیگران قدرت‌های بزرگ است. ایالات متحده آمریکا به‌عنوان بزرگ‌ترین قدرت جهانی پس از جنگ سرد، همواره تلاش کرده تا هژمونی خود را در سطح جهانی حفظ کند. با این حال، ظهور ائتلاف‌های استراتژیک جدید، به‌ویژه اتحاد سه‌جانبه ایران، روسیه و چین، تهدیدی جدی برای نظم جهانی مبتنی بر هژمونی ایالات متحده به شمار می‌آید.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
این اتحاد به‌طور فزاینده‌ای در حال گسترش است و به‌طور عمده می‌تواند تأثیرات عمیقی بر موازنه قدرت جهانی بگذارد و چالش‌های جدیدی برای هژمونی آمریکا ایجاد کند.
شکل‌گیری اتحاد سه‌جانبه ایران، روسیه و چین اتحاد سه‌جانبه ایران، روسیه و چین در سال‌های اخیر، به‌ویژه پس از تشدید تحریم‌ها و فشارهای سیاسی و اقتصادی بر ایران و روسیه، به تدریج شکل گرفت. این سه کشور هرکدام دلایل خاص خود را برای تقویت روابط با یکدیگر دارند. ایران با توجه به فشارهای شدید اقتصادی و تحریم‌های غربی، به دنبال گسترش روابط با کشورهای غیرغربی و کاهش وابستگی به ایالات متحده است. روسیه، پس از بحران‌های ناشی از تحریم‌های غرب و جنگ در اوکراین، به دنبال یافتن شرکای استراتژیک جدید است تا از انزوا خارج شود. چین، به‌عنوان قدرت اقتصادی نوظهور، در تلاش است تا نفوذ خود را در سطح جهانی گسترش دهد و در این راستا به تقویت روابط با ایران و روسیه پرداخته است.
در این زمینه، سه کشور از جهات مختلف از این اتحاد بهره‌برداری می‌کنند. ایران از این اتحاد به‌عنوان یک اهرم در مقابل فشارهای غرب استفاده می‌کند، روسیه به دنبال تقویت موقعیت خود در برابر غرب و افزایش نفوذ اقتصادی و سیاسی در آسیا و خاورمیانه است، و چین نیز برای گسترش نفوذ خود در منطقه و جهان، از این اتحاد بهره می‌برد.
ابعاد اقتصادی و تجاری اتحاد یکی از مهم‌ترین ابعاد این اتحاد، همکاری‌های اقتصادی و تجاری است. ایران، روسیه و چین به‌ویژه در زمینه‌های انرژی، زیرساخت‌ها و فناوری‌های نوین به یکدیگر وابسته هستند. ایران با دارا بودن منابع انرژی گسترده، به‌ویژه نفت و گاز، می‌تواند برای روسیه و چین منابع انرژی مهمی فراهم کند. در همین حال، روسیه و چین به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکنندگان انرژی در جهان، می‌توانند به ایران کمک کنند تا از بحران‌های اقتصادی ناشی از تحریم‌های غرب عبور کند.
چین با ارائه فناوری‌های پیشرفته و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساختی، مانند جاده ابریشم جدید، می‌تواند نقش مهمی در توسعه اقتصادی ایران و روسیه ایفا کند. در این راستا، چین به‌ویژه در زمینه‌های حمل‌ونقل، انرژی و ارتباطات دیجیتال، پروژه‌های مشترک زیادی با ایران و روسیه به راه انداخته است. این همکاری‌های اقتصادی می‌تواند به تسهیل تجارت میان این سه کشور کمک کند و به‌طور بالقوه، جایگزینی برای نظام مالی جهانی تحت سلطه دلار آمریکایی باشد.
ابعاد نظامی و امنیتی اتحاد ایران، روسیه و چین همچنین در ابعاد نظامی و امنیتی به شدت گسترش یافته است. این سه کشور به‌ویژه در زمینه مقابله با تهدیدات مشترک، مانند تروریسم و تحرکات نظامی ایالات متحده و ناتو، همکاری‌های نزدیکی دارند. روسیه و چین به‌طور فزاینده‌ای در زمینه‌های نظامی و فناوری‌های پیشرفته با ایران همکاری می‌کنند. این همکاری‌ها شامل تبادل اطلاعات نظامی، آموزش‌های مشترک و فروش تجهیزات نظامی پیشرفته است.
ایران نیز از این اتحاد به‌عنوان یک راهکار برای مقابله با تهدیدات نظامی غرب استفاده می‌کند. همکاری‌های نظامی با روسیه و چین به ایران این امکان را می‌دهد که قدرت بازدارندگی خود را در مقابل تهدیدات احتمالی از سوی ایالات متحده و متحدانش افزایش دهد. این امر به‌ویژه در زمینه‌هایی همچون سیستم‌های دفاعی پیشرفته، فناوری‌های موشکی، و زیرساخت‌های نظامی اهمیت دارد.
چین، به‌ویژه از نظر تکنولوژی‌های نظامی، در حال همکاری با ایران و روسیه است. در این راستا، به نظر می‌رسد که این اتحاد در حال ارتقای توانمندی‌های نظامی خود برای مقابله با تهدیدات جهانی، به‌ویژه از سوی ایالات متحده و ناتو، باشد. در زمینه فناوری‌های موشکی و سایبری، سه کشور همکاری‌های مشترک خود را توسعه داده‌اند، که این امر می‌تواند به ایجاد یک شبکه دفاعی پیچیده و هماهنگ منجر شود.
امنیت انرژی و تأمین منابع یکی از ابعاد امنیتی کلیدی این اتحاد، مسئله امنیت انرژی است. ایران و روسیه به‌عنوان تولیدکنندگان عمده انرژی، و چین به‌عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده انرژی، در تلاش هستند تا از این اتحاد برای تأمین نیازهای انرژی خود بهره‌برداری کنند. این سه کشور همکاری‌های خود را در زمینه پروژه‌های انرژی، از جمله صادرات گاز و نفت، توسعه می‌دهند تا از هرگونه تهدیدات خارجی جلوگیری کنند. در این راستا، چین به‌ویژه در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر و منابع زیرزمینی در ایران و روسیه سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی انجام داده است.
این همکاری‌ها باعث تقویت امنیت انرژی در سطح جهانی و به‌ویژه در مناطقی همچون آسیای مرکزی و خاورمیانه می‌شود، که به‌شدت تحت تأثیر تحولات جهانی قرار دارند. روابط امنیتی بین این سه کشور در زمینه انرژی، به‌ویژه در زمینه ذخایر گاز طبیعی و نفت خام، به‌عنوان یک نقطه کلیدی برای مقابله با تحریم‌ها و فشارهای جهانی از سوی ایالات متحده و دیگر قدرت‌های غربی مطرح است.
چالش برای نظم مبتنی بر هژمونی آمریکا اتحاد سه‌جانبه ایران، روسیه و چین به‌طور جدی نظم جهانی مبتنی بر هژمونی آمریکا را به چالش می‌کشد. ایالات متحده آمریکا و متحدانش همواره سعی کرده‌اند تا این سه کشور را در سطح بین‌المللی منزوی کنند. اما این اتحاد به‌ویژه در زمینه اقتصادی، سیاسی و نظامی در حال شکستن این انزوا است. به‌ویژه در زمینه‌های تجاری، ایران، روسیه و چین در تلاش‌اند تا از دلار آمریکا برای تسویه‌حساب‌های خود دوری کنند و از ارزهای ملی خود استفاده کنند.
این اقدامات می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر سلطه مالی و ارزی دلار داشته باشد و به‌شکل‌گیری یک سیستم مالی جدید که تحت کنترل این سه کشور باشد، منجر شود. این امر می‌تواند به کاهش تسلط آمریکا بر اقتصاد جهانی و تقویت موقعیت کشورهای غیرغربی در سطح بین‌المللی بیانجامد.
همچنین، در سطح سیاسی، این اتحاد می‌تواند به یک الگوی جدید در روابط بین‌الملل تبدیل شود که در آن قدرت‌های غیرغربی به‌ویژه در برابر فشارهای غربی، به یکدیگر تکیه می‌کنند. این الگو می‌تواند به یک تهدید جدی برای هژمونی آمریکا تبدیل شود و موجب تضعیف موقعیت این کشور در مناطق مختلف جهان، به‌ویژه در خاورمیانه و آسیای مرکزی، شود.
نتیجه‌گیری اتحاد سه‌جانبه ایران، روسیه و چین یک روند تحول‌آفرین در روابط بین‌الملل است که می‌تواند به تغییرات عمده‌ای در نظم جهانی منجر شود. این اتحاد، با همکاری‌های اقتصادی، نظامی و سیاسی خود، به‌ویژه در برابر فشارهای آمریکا، توانسته است جایگاه ویژه‌ای در عرصه جهانی پیدا کند. به‌ویژه در زمینه‌های امنیتی، این اتحاد با تقویت روابط نظامی و دفاعی می‌تواند به یک چالش جدی برای سیاست‌های نظامی و امنیتی ایالات متحده و ناتو تبدیل شود.
در نتیجه، این اتحاد به‌عنوان یک چالش جدی برای هژمونی آمریکا به شمار می‌آید و می‌تواند به تغییرات اساسی در موازنه قدرت جهانی منجر شود. این روند، بدون شک بر سیاست‌های جهانی در آینده تأثیرگذار خواهد بود و می‌تواند نقشی مهم در شکل‌گیری نظم نوین بین‌المللی ایفا کند.