بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش سلامت نیوز به نقل از تجارت نیوز، وقتی در دی‌ماه 1403 وزیر بهداشت از افزایش قیمت 10 درصد داروها به دلیل زیان‌ده بودن خبر داد، این مساله را هم عنوان کرد که قرار نیست این افزایش قیمت از جیب بیماران تامین شود و بیمه‌ها آن را تحت پوشش قرار می‌دهند. مانند همان وعده‌ای که وزیر بهداشت وقت در نوروز 1401 با حذف ارز ترجیحی دارو به بیماران داد؛ وعده‌ای که هیچ‌گاه عملی نشد و در نهایت این بیماران بودند که مجبور شدند بار این مساله را با پرداخت از جیب خود بر دوش بکشند.
همان‌طور که سال‌هاست مسئولان در مورد بهره‌مندی کارگران و بازنشستگان از درمان رایگان شعار می‌دهند اما این شعارها هیچ‌وقت به واقعیت تبدیل نشده و نمی‌شود. بنا بر اخبار رسمی، وقتی که ارز ترجیحی دارو حذف شد در واقع نرخ ارز دارویی به‌ناگاه از چهار هزار و 200 تومان به 28 هزار و 500 تومان رسید؛ همان زمان هم این افزایش قیمت نه‌تنها تحت پوشش بیمه‌ها قرار نگرفت که باعث شد بسیاری از بیماران خاص به دلیل ناتوانی در تامین هزینه‌های دارویی و درمانی قید معالجات را بزنند و خودخواسته از گردونه درمان خارج شوند.
اما امسال نرخ ارز دارویی به 38 هزار و 500 تومان رسیده است. در روز های پایانی سال 1403 که برخی داروسازان لیست قیمت داروهای تولیدی خود را منتشر کردند، مشخص شد برخی از داروها تا 400 درصد افزایش قیمت پیدا کرده‌اند و البته برخلاف آنچه وزیر بهداشت و درمان وعده داده بود، سازمان‌های بیمه‌گر هیچ مسئولیتی در قبال این افزایش قیمت نپذیرفتند.
کمبود دارو واقعیتی انکارناپذیر است/ درمان در شرایط بحران از سوی دیگر برخلاف وعده‌های داده‌شده و بر اساس گفته نایب‌رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس که روز گذشته با خانه ملت گفت‌وگو کرده، میزان داروی تولیدی در کشور پاسخگوی نیاز بازار داخلی نیست.
فاطمه محمدبیگی، با اشاره به افزایش هزینه‌های درمان در کشور، سال گذشته را یکی از سخت‌ترین سال‌ها در حوزه سلامت به شمار آورد و افزود: متاسفانه با حذف ارز ترجیحی در حوزه دارو و درمان و بی‌توجهی به ماهیت اساسی و حیاتی کالاهای درمانی، شاهد بروز مشکلات متعددی در این زمینه بودیم.
افزایش قیمت دارو باعث افزایش هزینه‌های درمان می‌شود مهرداد نیرزاده، داروساز، دراین‌باره به تجارت‌نیوز می‌گوید: «آنچه باعث می‌شود تعداد زیادی از افراد جامعه توانایی پرداخت هزینه‌های درمانی و دارویی را نداشته باشند کوتاهی سازمان‌های بیمه‌گر و البته دولت است. داروسازان برای اینکه بتوانند به همین تولید اندک هم ادامه دهند و از ورشکستگی و توقف تولید رهایی یابند، مجبورند قیمت داروها را با توجه به نرخ ارز و هزینه‌های تولید بالا ببرند اما از ابتدا هم قرار نبود این افزایش از جیب مردم پرداخت شود.»
او می‌افزاید: «طی سال‌های متمادی دولت‌ها با بدهی انباشته‌شده‌ای به سازمان‌های بیمه‌گر مواجه بوده‌اند، پرداخت نشدن این بدهی سبب شده این سازمان‌ها توانایی تسویه‌حساب با مراکز درمانی، شرکت‌های تولید و پخش دارو و… را نداشته باشند و زنجیره این بدهی‌ها هر روز گسترده‌تر شده است؛ از همین روست که سازمان‌های بیمه‌گر از قبول پوشش دادن افزایش قیمت دارو و درمان شانه خالی می‌کنند.»
ترک درمان به جای درمان رایگان سال‌هاست مسئولان در مورد فراهم کردن شرایط درمان رایگان بازنشستگان به‌خصوص و امکان این مهم برای جامعه کارگری وعده‌ها داده‌اند، اما در وضعیت کنونی آنچه اتفاق افتاده خارج شدن بازنشستگان و کارگران از گردونه درمان به دلیل ناتوانی در تامین هزینه‌های آن است.
اشکان طیبی، کارشناس بیمه، دراین‌باره می‌گوید: «قطعاً در این شرایط سازمان‌های بیمه‌گر توانایی پوشش افزایش هزینه‌های درمانی و دارویی را ندارند. همین الان هم مساله میلیاردها تومان بدهی دولت به این سازمان‌ها و بدهی این سازمان‌ها به مراکز درمانی و داروخانه‌ها و… در میان است.»
او ادامه می‌دهد: «متاسفانه مشکلات اقتصادی به بخش درمان هم نفوذ کرده و از پیش پا افتاده‌ترین داروها تا تجهیزات پزشکی و… همگی مشمول افزایش قیمت چشمگیری بوده‌اند. حداقل افزایش قیمت در این حوزه 50 درصد بوده در حالی که برخی از داروها حتی با اینکه تولید داخل هستند به دلیل بالا رفتن هزینه‌های تولید، دچار افزایش قیمت بی‌سابقه‌ای شده‌اند.»
این کارشناس بیمه توضیح می‌دهد: «قطعاً سازمان‌های بیمه‌گر که برخی از آنها در آستانه ورشکستگی هستند نمی‌توانند این افزایش قیمت‌ها را پوشش دهند و بیماران باید هزینه‌ها را از جیب پرداخت کنند.»
تامین شرایط درمان افراد بر عهده دولت است او اضافه می‌کند: «متاسفانه الان مساله تامین هزینه‌های درمان بیش از معیشت مردم در خطر است، چراکه نیاز به درمان یک امر حیاتی است و افرادی که مجبور به خروج از چرخه درمان می‌شوند در واقع با جان خود معامله می کنند. فراهم کردن شرایط درمان برای افراد جامعه بر عهده دولت است و نمی‌توان این موضوع حیاتی را نادیده گرفت.»
طیبی با اشاره به وضعیت معیشتی و درآمدی بازنشستگان و کارگران توضیح می‌دهد: «متاسفانه بسیاری از این افراد به دلیل اینکه دیگر توانایی تامین هزینه‌های درمانی خود را ندارند ترجیح می‌دهند ادامه درمان را متوقف کنند. وقتی دریافتی بازنشستگان و کارگران در طول سال یک رقم ثابت است اما قیمت‌ها روزانه، هفتگی و ماهانه رشد می‌کند و سازمان‌های بیمه‌گر هم به بهانه‌های مختلف از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند، دیگر چاره‌ای جز خارج شدن از چرخه درمان برای این افراد باقی نمی‌ماند.»
او در پایان می‌گوید: «مساله جان و سلامت افراد جامعه است و نمی‌توان این مساله مهم را با وعده و وعید به تعویق انداخت. خیلی از افراد، دارو برایشان امری حیاتی است و تامین نشدن آن می‌تواند به قیمت جان‌شان تمام شود. این شرایط باید به هر شکلی سامان یابد و امکان ادامه درمان برای تمامی افراد نیازمند به درمان فراهم شود.»