بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - برنا - گروه فرهنگ و هنر: پانزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم پکن، 120 سالگی سینمای چین را با برنامه‌ای ویژه در بخش «چشم‌انداز پکن» گرامی می‌دارد.
همه‌چیز با یک دوربین چوبی دستی، یک ستاره اپرای پکن و مردی به نام «رن چینگ‌تای» که رؤیایی در سر داشت، آغاز شد.
ما نمی‌دانیم که آیا رن چینگ‌تای در پاییز سال 1905 که یک دوربین دستی ساخت فرانسه را به کار انداخت، از میراثی که قرار بود برجای بگذارد آگاه بود یا نه؟ اما به احتمال زیاد، چنین آگاهی داشت.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
تاریخ نشان می‌دهد که رن مردی بسیار باهوش و چندوجهی بود، آن‌هم یک قرن پیش از آنکه چنین واژه‌ای ابداع شود. مهم‌تر از همه، او کسی بود که نخستین فیلم تاریخ سینمای چین یعنی «کوه دینگ‌جون» را کارگردانی کرد. ساخت این فیلم نقطه عطفی نمادین است که پایان دوره‌ای بدون سینمای چینی و بدون تولیدات بومی را رقم زد. هالیوودریپورتر نوشت، حالا به چیزی که رن آغاز کرد نگاه کنید؛ 120 سال بعد، چین دومین صنعت بزرگ فیلم جهان را دارد، با آثار پرفروشی، چون «نژا 2» که جشنواره فیلم پکن نیز آن را گرامی می‌دارد.
شا دان؛ مسئول انتخاب فیلم‌ها، دایره انتخاب وسیعی را در نظر گرفته است؛ از نمایش‌های نادر فیلم‌های صامت بازسازی‌شده مانند «عنکبوت‌ها» (1927) و «الهه» (1934) همراه با اجرای زنده موسیقی، تا نخستین روز‌های پویانمایی و نخستین انیمیشن بلند چین و آسیا، یعنی «شاهزاده بادآهنی» (1941).
تماشاگران در این مرور تاریخی می‌توانند شاهکار پرحسرت «بهار در شهری کوچک» ساخته فی مو که در سال 2025 به عنوان بهترین فیلم چینی تاریخ انتخاب شد را ببینند و سپس به سراغ آثاری، چون فیلم «رزمی محبوب معبد شائولین» (1982) و آثار معاصر مانند «کوه‌ها ممکن است جدا شوند» (2015) از جیا ژانگ‌که بروند.
شا دان درباره انتخاب فیلم‌ها گفت: «این برنامه ویژه ادای احترام به پیشگامان و هنرمندان نوآور سینمای چین است. همچنین فرصتی را برای درک روند رشد سینمای چین در 120 سال گذشته فراهم می‌کند.»
مراسم 120 سالگی با نشست‌هایی درباره تاریخ سینما نیز همراه است که به میزبانی فیلمسازان مشهوری، چون جیا ژانگ‌که و هو جیان‌چی برگزار می‌شود؛ فرصتی برای علاقه‌مندان جدی سینما تا درباره افرادی که سینما را به چین آوردند تأمل کنند و این ما را دوباره به داستان رن چینگ‌تای بازمی‌گرداند.
نخستین بار سینما در سال 1896 با نمایش فیلم‌های کوتاه برادران لومیر فرانسوی در شانگهای به چین راه یافت. لی روایت می‌کند که رن در سال 1850 در فاکو، استان لیائونینگ، در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او ابتدا به نجاری روی آورد تا شاید راهی برای کسب درآمد بیابد.
کار‌های هنرمندانه‌اش توجه‌ها را جلب کرد و درست هم‌زمان با ورود عکاسی به چین، به دنبال فرصت‌های جدیدی رفت.
تا سال 1892، رن استودیوی عکاسی نفنگتای» را در پکن افتتاح کرده بود و به‌زودی مشتریان برجسته‌ای از جمله امپراتریس بیوه سی‌شی از سلسله چینگ (1835–1908) را در میان مشتریان خود می‌دید، کسی که بعد‌ها در صحنه‌ای از فیلم برنده اسکار آخرین امپراتور (1987) نیز به تصویر کشیده شد. به پاس آن خدمات، به او «کلاه مقام درجه چهارم با پر طاووس» اعطا شد که به قول لی، شهرت بسیاری برایش آورد.
انتهای پیام/