ایرانیان جهان - فیلم‌های با موضوع ممنوعیت مشروبات الکلی در آمریکا، مخاطبان را به زمانی در تاریخ می‌برد که یک قرن بعدتر نیز همچنان مخاطبان را شیفته خود می‌کند. از سال 1920، منعی در قانون اساسی توسط دولت ایالات متحده وضع شد که بر مبنای آن، فروش یا مصرف الکل را در این کشور غیرقانونی می‌دانست. این ممنوعیت به عنوان یک جنبش تا حدودی مذهبی آغاز شد که الکل را عامل بسیاری از معضلات مدرن جامعه می‌دانست.
همانطور که قابل انتظار است، ممنوعیت الکل منجر به مشکلاتی در آمریکا شد که کسی فکرش را نمی‌کرد، که همان افزایش جنایات سازمان یافته در کشور بود. 15 سریال گانگستری کمتر شناخته شده ای که باید ببینید؛ از Brotherhood تا Tulsa King
در حالی که ممنوعیت الکل در آمریکا در سال 1933 به پایان رسید، تأثیر آن بر فرهنگ عامه سال ها بعدتر نیز همچنان قوی است. حتی زمانی که این قانون در جریان بود، هالیوود فیلم‌هایی درباره عملیات تبهکارانه مرتبط با مشروبات الکلی غیرقانونی می‌ساخت و این فیلم‌ها تا به امروز همچنان ساخته می‌شوند. همانند ژانر بزرگ‌ترش- فیلم‌های گانگستری– فیلم‌های زیادی وجود دارند که تصاویری سینمایی از آن دنیای تبهکاری را بدون دقت تاریخی قابل توجهی ارائه می‌دهند. با این حال، برخی از بهترین فیلم‌های با موضوع ممنوعیت مشروبات الکلی در آمریکا، تصاویر عمیق و دقیقی از جنبه‌های مختلف آن دوران، شخصیت‌های واقعی آن روزها و تأثیرات ماندگاری که بر جای گذاشته است، ارائه می‌دهند. در ادامه شما را با 6 مورد از این فیلم‌ها آشنا خواهیم کرد.
بهترین فیلم‌ها در مورد دوران ممنوعیت مشروبات الکلی در آمریکا 6- The Untouchables (1987) 5- Road To Perdition (2002) 4- Miller’s Crossing (1990) 3- Live By Night (2016) 2- Lawless (2012) 1- Public Enemies (2009) 6- The Untouchables (1987)
فیلم The Untouchables ساخته برایان دی پالما یکی از فیلم های گانگستری است که به دلیل عدم دقت در داستانش مورد انتقاد قرار گرفته است. در واقع، قطعاً این فیلم حال و هوایی سینمایی به جنبه هایی از داستان خود می دهد، اما جزئیات زیادی نیز در این فیلم وجود دارد که برای دوران ممنوعیت صدق می‌کند. در تسخیرناپذیران کوین کاستنر در نقش الیوت نس، مامور اف‌بی‌آی بازی می‌کند، که تیم کوچکی از نیروهای پلیس را برای سرنگونی رئیس خطرناک و قدرتمند تبهکاران، آل کاپون (رابرت دنیرو)، تشکیل می‌دهد.
در واقعیت، نس یک گروه ضربت بسیار کوچک را گرد هم آورده تا کاپون و قانون شکنی های او در دوران ممنوعیت را هدف قرار دهد و این گروه با نام تسخیرناپذیران شناخته می شدند. همانطور که در فیلم دیده می شود، در آن دوران، فساد در نیروهای پلیس بسیار زیاد بود و تیم کوچک نس از مامورانی تشکیل شده بود که کاپون نمی توانست آنها را بخرد، به خاطر ماهیت «تسخیرناپذیر» بودنشان. این فیلم همچنین نگاهی به عملیات‌های تهیه و فروش غیرقانونی مشروبات الکلی در آن زمان دارد، از جمله این واقعیت که بخش عمده ای از ویسکی که در اختیار سندیکاهای تبهکاری سازمان‌یافته قرار می‌گرفت از کانادا می‌آمد.
The Untouchables به شخصیت بدنام آل کاپون نیز می پردازد. همانطور که در فیلم نشان داده شده است، کاپون واقعاً بخش اعظم تجارت خود را از هتل لکزینگتون در شیکاگو، جایی که خزانه های معروف او نیز در آن قرار داشت، اداره می کرد. دنیرو در نقش اصلی بازی بسیار قوی و ترسناکی ارائه می‌کند، و در حالی که تصویری سینمایی از این شخصیت ارائه می شود، این شخصیت بیشتر از آن چیزی که فکر می‌کنید مبتنی بر واقعیت است. کاپون واقعاً با فراغ بال با مطبوعات صحبت می کرد و در حالی که به عنوان یک گانگستر شرور نیز شناخته می شد، به یک چهره مشهور و محبوب در انظار عمومی تبدیل شد.
حتی صحنه مشهوری که در آن کاپون مردی را با چوب بیسبال تا سر حد مرگ کتک می‌زند، از اتفاقات واقعی الهام گرفته شده است. بر اساس روایت ها، کاپون دو مرد را که به او خیانت کرده بودند به یک ضیافت دعوت کرد و در برابر چشمان همگان، آن ها را آنقدر کتک زد تا جان دادند. وقتی صحبت از چگونگی سقوط امپراطوری کاپون به میان می‌آید، فیلم دقت متفاوتی دارد. در واقع تخلف مالیاتی بود که در نهایت کاپون را پشت میله های زندان انداخت، اما گروه تسخیرناپذیران ارتباط چندانی با این جنبه از عملیات نداشتند.

به کارگردانی سام مندز، راهی به تباهی ، تام هنکس را در نقش ماکیل سالیوان دارد، مردی متاهل و پدر دو پسر که اتفاقاً به عنوان شرخر برای تبهکار مشهور ایرلندی، جان رونی (پل نیومن) نیز کار می کند. وقتی پسر ترسو و در عین حال تندخو رونی، کانر (با بازی ترسناک دنیل کریگ)، از روی حسادت تلاش می‌کند مایکل را بکشد، تنها باعث مرگ همسر و کوچک‌ترین پسر وی می شود. سپس مایکل با تنها پسر بازمانده اش به سفری جاده ای می رود، و پول های مافیا را می دزدد و سعی می کند آنها را مجبور کند که کانر را به خاطر جنایاتش تسلیم پلیس کنند.
در حالی که داستان انتقام و روایت سفر جاده ای پدر و پسری تماماً تخیلی است، Road to Perdition برخی از جنبه های واقعی دوران ممنوعیت مشروبات الکلی را پوشش می دهد. جان رونی بر اساس یک گانگستر واقعی به نام جان لونی ساخته شده است که در حوالی زمان روایت داستان این فیلم، در شیکاگو فعالیت تبهکارانه داشت. به همین ترتیب، فرانک نیتی، دست راست آل کاپون نیز در این فیلم حضور دارد که نقشش را استنلی توچی بازی می کند، در حالی که نام خود کاپون چندین بار در فیلم می آید.
با این حال، جایی که راهی به تباهی معتبرتر به نظر می رسد در نحوه بازسازی آن دوران است. کانال یوتیوبی Reel History «فرهنگ مادی» فیلم را تحسین کرده است- استفاده از نام‌های تجاری و مواد شناخته‌شده‌ای که از دهه 1930 و با هدف غرق کردن مخاطب در این دوره زمانی، گرفته شده بودند. در حالی که هنکس اولین بازیگری نیست که بیشتر مردم بعد از فکر کردن به یک فیلم گانگستری به یاد او می افتند، بازی آرام و کشمکش درونی تاریک او واقعی تر از گانگسترهای پرسروصدا و شلوغی است که در دهه 1930 دیده می شد.

Miller’s Crossing یکی از بهترین فیلم‌های برادران کوئن است که حضور این نوابغ فیلمسازی در ژانر گانگستری را با تاثیری قابل توجه همراه می سازد. گابریل بایرن نقش شخصیت اصلی فیلم به نام تامی را بازی می کند، دست راست لئو اوبنون، رئیس یک دسته تبهکار ایرلندی در نیواورلئان در دوران ممنوعیت مشروبات الکلی. در حالی که جنگ با سندیکای جنایتکار ایتالیایی-آمریکایی رقیب در شهر به اوج می رسد، تامی خود را در میانه میدان گرفتار می بیند و به این خاطر که ثابت شود در این دنیای سرد و بی احساس چگونه شخصیتی است، تنبیه می شود.
تقاطع میلر یکی از بهترین فیلم های گانگستری تمام دوران است، اما نمی توان به آن به عنوان یک روایت تاریخی دقیق از دوران ممنوعیت مشروبات الکلی در آمریکا نگاه کرد. مانند صحنه نمادین حمله با سلاح گرم به تامی، این فیلم حس و حال بسیار خوشایند و باکیفیتی دارد. با این حال، با نگاهی به داستان و چگونگی تناسب آن با تاریخ آن دوره، تقاطع میلر دقیق‌تر از آن چیزی است که فکر می کنید. علیرغم این واقعیت که این یک داستان کاملاً تخیلی در مورد تبهکاران ساختگی است (که عمدتاً از رمان کلید شیشه ای نوشته داشیل همت الهام گرفته شده است)، این دوران را به شیوه ای واقع گرایانه به تصویر می کشد.
در ابتدای فیلم، لئو اوبانن در صدر دنیای جرایم سازمان یافته نیواورلئان قرار دارد و سندیکای ایتالیایی که توسط جانی کاسپار اداره می شود باید به او گزارش و باج بدهد. با این حال، فرصت‌های ممنوعیت مشروبات الکلی به کاسپار اجازه می‌دهد تا قد علم کرده و حتی جایگاه قدرت اوبانن را به چالش بکشد. این نشان‌دهنده درگیری های واقعی آن دوران برای دستیابی به قدرت بود که طی آن مافیای ایتالیایی خود را در جایگاهی بالاتر از نظر قدرت نسبت به ایرلندی ها قرار داد، در حالی که تا پیش از آن این مافیای ایرلندی بود که بیشترین قدرت را در دنیای جرایم سازمان یافته ایالات متحده در اختیار داشت.
یورش پلیس به مراکز تولید و فروش مشروبات الکلی در فیلم تقاطع میلر نیز برای مقاصد کمدی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به طوری که پلیس یک لحظه به انبار ایتالیایی ها حمله می‌کند، سپس دور زده و به تاسیسات تولید مشروبات ایرلندی ها یورش می‌برد. این، همراه با این واقعیت که آنها نام همه افراد دخیل در این اعمال غیرقانونی را می دانستند، میزان فساد را در میان نیروهای پلیس آن زمان که حقوق کافی نیز نداشتند، نشان می دهد. پلیس تا حد زیادی از مراکزی که به طور غیرقانونی مشروبات الکلی سرو می‌کردند آگاه بود، اما پول دریافت می‌کردند تا این قانون شکنی را نادیده گرفته و به جای آن ها، به اماکن متعلق به گروه های رقیب هجوم ببرند.

تا شب زنده بمان چهارمین فیلمی بود که بن افلک کارگردانی می کرد، فیلمی که اولین تجربه کارگردانی او پس از برنده شدن اسکار بهترین فیلم برای آرگو بود. شوربختانه، Live by Night تا حد زیادی مورد انتقاد منتقدان قرار گرفت و به عنوان اولین شکست واقعی دوران حرفه ای افلک پشت دوربین بود. با این حال، در حالی که فیلم قطعاً دارای نقص هایی در داستان سرایی است، یک روایت دقیق از دوران ممنوعیت مشروبات الکلی در آمریکا را ارائه داده و به برخی از عناصری که معمولاً در این ژانر دیده نمی شوند می پردازد. بر اساس رمانی از دنیس لیهان، تا شب زنده بمان، افلک را در نقش یک تولید کننده جاه طلب مشروبات الکلی غیرقانونی نشان می دهد که از فلوریدا کنترل امور را در اختیار داشته و آنقدر قدرت می گیرد که به یک گانگستر قدرتمند تبدیل می شود.
در حالی که شخصیت جو کافلین با بازی افلک یک شخصیت ساختگی برای داستان است، او در دنیایی زندگی می کند که دقیقاً از کتاب های تاریخ بیرون آمده است. فیلم در شرایطی آغاز می شود که جو یک تبهکار خرده پاست که در میانه درگیری مشهور “جنگ آبجو” بین تبهکاران ایرلندی و ایتالیایی گرفتار شده است. این فیلم نشان می دهد که چگونه در آن دوران، تبهکاران دست به ترورهای گاه و بیگاه می زدند و بدین ترتیب ترس از شخصیت های گانگستری را نهادینه کردند که ظاهراً با مصونیت تمام بر شهرها حکمرانی می کردند.
این فیلم همچنین به نقش مهاجران کوبایی در جنایات سازمان یافته آمریکا در آن دوره می پردازد. در حالی که معمولاً کانادا به عنوان منبع بیشتر مشروبات قاچاق در فیلم‌های با موضوع ممنوعیت مشروبات الکلی در آمریکا دیده می‌شود، Live by Night اولین فیلمی بود که کوبا را به‌عنوان تامین‌کننده عرق نیشکر معرفی می کرد. با توجه به فضای فیلم، این موضوع کاملاً منطقی است، زیرا عرق نیشکر کوبایی، در آن دوران نقش مهمی در تامین نیازهای ایالت های جنوبی داشت.
عنصر جالب دیگری که در فیلم افلک گنجانده شده این است که چگونه جرایم مرتبط با ممنوعیت تجارت مشروبات الکلی در آمریکا، منجر به تجارت مواد مخدر در این کشور شد. چهره های واقعی که تولید و فروش غیرقانونی مشروبات الکلی در این دوره را در اختیار داشتند اغلب چهره های جذاب و هیجان انگیزی به نظر می رسند زیرا در قالب شورشی هایی دیده می شدند که در برابر قانون ایستادگی می کنند، اما با نگاهی گذشته نگرانه، این ایده احمقانه و غیرمنطقی به نظر می رسد. اما وقتی ممنوعیت تجارت الکل به پایان رسید، آن تبهکاران به سراغ تجارت سودآور دیگری رفتند که همان مواد مخدر بود.

در حالی که بسیاری از فیلم‌های با موضوع دوران ممنوعیت تجارت الکل در ایالات متحده به گانگسترهای رأس هرم جرام سازمان یافته نگاه می کنند، Lawless نگاهی جذاب و دقیق به مجرمان خرده پاتر و کوچک‌تر می اندازد که نقش مهمی در تداوم عملیات های تولید و فروش غیرقانونی الکل داشتند. فیلم بی قانون داستان برادران بوندورانت را روایت می کند که عملیات غیرقانونی مشروبات الکلی را در فرانکلین کانتی، ویرجینیا انجام می دادند. در حالی که این دو برادر، عملیات خود را بدون مشکل و با موفقیت انجام می دهند، خود را تحت فشار تأثیرات خارجی از جمله پلیس های فاسد و گانگسترهای شهرهای بزرگ می بینند.
Lawless بر اساس رمان مرطوب ترین شهرستان جهان نوشته مت بوندورانت ساخته شده است، که کاوش نویسنده در مورد نقشی بود که خانواده اش در واقع در دوران ممنوعیت تجارت الکل در آمریکا بازی کردند. این عنوان به شهر فرانکلین کانتی اشاره دارد که به دلیل تعدد عملیات های تولید غیرقانونی مشروبات الکلی در این منطقه، این لقب را دریافت کرد. در حالی که مشروبات الکلی به طور غیرقانونی از کانادا و کوبا به ایالات متحده وارد می شد، بخش زیادی از مشروبات الکلی غیرقانونی در داخل کشور و توسط کارگاه های کوچک در مناطق روستایی تولید می گردید.
این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که چگونه این عملیات‌ها با تولید قوی ترین مشروبات توسط باندورانت ها به خوبی پیش می رفت، تولیداتی که در ادامه برای تأمین نیازهای سندیکای جنایت سازمان‌یافته در شهرهای بزرگ استفاده می‌شد. این فیلم همچنین حس اجتماعی را نشان می دهد که حول باندورانت ها و این فعالیت های غیرقانونی می چرخد، و این موضوع به مخفی کردن جنایتات مقامات دولتی کمک می کند. مستند تلویزیونی America: The Story of Us به جزئیات جامعه تولید مشروبات الکلی غیرقانونی در فرانکلین کانتی می پردازد و مورخان تخمین می زنند که از هر 100 نفر محلی 99 نفر آن ها در این کسب و کار فعالیت داشته اند.
همچنین این داستان خود باندورانت ها نیز بود که فیلمسازان را به این داستان جذب کرد زیرا این ماجرا در آن چیزی که از زیرژانر ممنوعیت مشروبات الکلی انتظار می رفت نمی گنجید. کارگردان فیلم، جان هیلکوت، چگونگی مشارکت سه برادر باندورانت در این دنیای تبهکارانه خطرناک را برجسته کرده است. با این حال، برخلاف بسیاری از داستان‌های این نوع که از دوره ممنوعیت تجارت الکل در ایالات متحده الهام می گیرند، آنها نه کشته شدند و نه به زندان رفتند، بلکه پس از ماجراهای فیلم، زندگی موفقی را تجربه کردند:
«[تولید غیرقانونی مشروبات الکلی] به شکلی [باندورانت ها] را به شکلی خنده داری به این نوع دیوانه وار از دنیای فساد و بی قانونی کشاند، اما پس از آن، عمدتاً جان سالم به در برده، سختی های آن دوران را از سر گذراندند و در واقع کسب و کارهای زیادی داشته و صاحب فرزند شدند. و به طور سنتی، فیلم گانگستری به ما می آموزد که باید تاوان گناهانمان را بپردازیم. معمولاً گانگستر در یک درگیری مسلحانه، با شکوه تمام به زمین می افتد و دیگر بلند نمی شود».

دوران ممنوعیت تجارت الکل در آمریکا به ظهور برخی از بدنام ترین گانگسترها و چهره های تبهکار در تاریخ این کشور کمک کرد، موضوعی که در فیلم دشمنان ملت برجسته شده است. در فیلم Public Enemies به کارگردانی مایکل مان، جانی دپ در نقش جان دیلینجر، سارق بانک و گانگستر مشهور بازی می کند که در دوران ممنوعیت تجارت الکل فعالیت می کرد، تبهکار خطرناکی که در کنار برخی از بزرگ ترین گانگسترهای آن دوران فعالیت می کرد و در عین حال توسط یکی از معروف ترین ماموران اف بی آی، ملوین پورویس (کریستین بیل) تحت تعقیب قرار گرفته و شکار شد.
فیلمبرداری دیجیتال و دستی فیلم احساسی متفاوت از دیگر فیلم های گانگستری ایجاد می کند و در این دوره زمانی احساس کهنگی دارد. با این حال، جزئیات دیگر فیلم در به تصویر کشیدن عناصر دنیای جنایت در دوران ممنوعیت تجارت الکل و اندکی پس از پایان این ممنوعیت، کار فوق العاده ای انجام داده است. یکی از جزئیات جالب توجه داستان این فیلم این است که چگونه سندیکای آل کاپون در شیکاگو حتی پس از دستگیری خود او، همچنان به فعالیت ادامه می داد. این فیلم نشان می‌دهد که چگونه دست راست کاپون، فرانک نیتی، عملیات را ادامه داد، که شامل تامین مالی و تهیه خانه‌های امن برای سارقان بانکی مانند دیلینجر بود.
این فیلم همچنین به تصویر می‌کشد که چگونه مبارزه مجریان قانون با جرایم سازمان‌یافته در دوران منجر به قدرت بیشتر برای جی. ادگار هوور، رییس اف بی آی شد که در این فیلم نقش مکمل و کوتاهی دارد، در حالی که پورویس به‌عنوان یک قهرمان اف‌بی‌آی در آن دوران خطرناک به تصویر کشیده می‌شود، کسی که در کشتن دیلینجر مشارکت داشت و شخصاً دیگر سارق بانک، پرتی بوی فلوید ( با بازی چینینگ تیتم در نقشی کوتاه) را به قتل رساند.
بسیاری از جنبه های مربوط به شخصیت دیلینجر نیز مستقیماً از تاریخ گرفته شده است. سرقت های واقعی او از بانک، فرارها از زندان، شرکای تبهکار و روابط عاشقانه او همه به تفصیل در طول فیلم نشان داده شده است. حتی برخی از لحظات به ظاهر عجیب و غریب داستان بر اساس واقعیت ساخته شده است، از جمله اینکه چگونه دیلینجر توانست با تکه چوبی که شبیه اسلحه تراشیده بود از زندان فرار کند. به همین ترتیب، مرگ دیلینجر نیز به دقت به تصویر کشیده شده است، جایی که توسط اف بی آی مورد هدف گلوله قرار گرفت و یکی از گلوله ها از کاسه چشمش بیرون آمد.
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
«دبلنا» بازی مبتنی بر شانس، قمار با چاشنی توهین به شعور مخاطب! طرح دریا در فقدان ساز و کار باید ها و نبایدها سریال «پایتخت»: سرگرمی ملی یا پروژه تخریب فرهنگی؟ صداوسیما؛ همراه یا مخالف پویش‌های ملی؟ تلفات جاده‌ای؛ ضرورت آموزش و رعایت قوانین برای حفظ جمعیت فعال