بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه اعتماد نوشت: نخست آنکه این سفر نشانه‌ای از یک اصل ثابت در دیپلماسی ایران است؛ مشورت و هماهنگی با شرکای راهبردی درباره موضوعات حساس و استراتژیک. در دنیای امروز، به‌ویژه زمانی که موضوعی مانند گفت‌وگوهای ایران و امریکا در دستور کار قرار می‌گیرد، طبیعی است که شرکای استراتژیک ایران از جمله چین انتظار داشته باشند در جریان روند مذاکرات و تحولات مرتبط با روابط تهران و واشنگتن قرار بگیرند.
این تبادل نظر نه تنها بخشی از ادبیات روابط راهبردی است، بلکه به طرف مقابل نیز کمک می‌کند تا تصویری دقیق‌تر از شرایط محیط بین‌الملل و معادلات منطقه‌ای ترسیم کند. دومین نکته این است که ایران در جریان این مذاکرات، نیازمند القای این پیام به امریکا و دیگر طرف‌هاست که تنها نیست و از حمایت متحدان خود برخوردار است. یکی از عوامل موثر در محاسبات واشنگتن هنگام ورود به مذاکره با تهران، ارزیابی از میزان حمایت شرکای استراتژیک ایران است. اگر ایالات متحده به این جمع‌بندی برسد که چین، روسیه و دیگر بازیگران مهم جهانی در کنار ایران ایستاده‌اند، بی‌تردید در اتخاذ مواضع خود تجدیدنظر خواهد کرد و رویکرد منعطف‌تری در پیش می‌گیرد. در مقابل، اگر احساس کند ایران در این مسیر تنها مانده، احتمالا با رویکردی سختگیرانه‌تر و حتی گستاخانه‌تر رفتار خواهد کرد. بنابراین، این سفر بخشی از سیاست تقویت موقعیت ایران پشت میز مذاکره است. 
نکته سوم به مرحله پس از دستیابی به توافق احتمالی با امریکا بازمی‌گردد؛ در صورتی که مذاکرات به نتیجه برسد، ایران به دنبال دریافت تضمین‌های عینی از ایالات متحده خواهد بود تا از تکرار تجربه خروج یک‌جانبه امریکا از توافق پیشین جلوگیری کند. این تضمین‌ها می‌توانند اشکال گوناگونی داشته باشند: تصویب توافق در کنگره امریکا، تبدیل آن به قطعنامه‌ای در شورای امنیت سازمان ملل، یا تعیین نقش‌آفرینی رسمی قدرت‌های بزرگ مانند روسیه و چین به عنوان ضامن اجرایی توافق. در این سناریو، چین و روسیه نقشی کلیدی در ایجاد و حفظ این چارچوب تضمین‌شده ایفا خواهند کرد؛ نقشی که در صورت خروج مجدد امریکا، دست این کشورها را برای همکاری با ایران باز نگه می‌دارد .
درنهایت، چهارمین معنا به احتمال شکست مذاکرات مربوط است. در صورتی که گفت‌وگوهای ایران و امریکا به نتیجه نرسد و واشنگتن تصمیم بگیرد از مسیر فشار یا گزینه‌های جایگزین استفاده کند، تهران نیازمند آن خواهد بود که شرکای استراتژیکش، ازجمله چین و روسیه، به این جمع‌بندی رسیده باشند که شکست مذاکرات نه به دلیل عدم تمایل ایران، بلکه ناشی از سخت‌گیری و زیاده‌خواهی طرف امریکایی بوده است. این درک، پیش‌نیاز حمایت سیاسی و اقتصادی این کشورها از ایران در مرحله پس از مذاکرات خواهد بود.