ایرانیان جهان - مهر / با درگذشت پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان، گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای در خصوص جانشین احتمالی وی به 5 نام مهم ختم می‌شود.
‌ به گزارش الجزیره، مجمع کاردینال‌ها در کلیسای کاتولیک که از سال 315 میلادی کار خود را در کلیسای کاتولیک آغاز کرده، بالاترین جایگاه را در میان مسیحیان بعد از پاپ دارند. این مجمع شامل اسقف‌هایی است که جزو نزدیک‌ترین مشاوران و معاونان پاپ به شمار می‌روند.
کاردینال‌هایی که بیشترین شانس را برای تصدی پست رهبری کلیسای کاتولیک دارند، در اصطلاحی ایتالیایی «بابابیلی» نامیده می‌شوند که به معنی «داشتن شایستگی پاپ شدن» است، اما این عنوان جایگاهی رسمی در واتیکان به شمار نمی‌رود.
پاپ جدید معمولاً بعد از رحلت پاپ در مجمع کاردینال‌ها تعیین می‌شود که نشستی محرمانه و سری را برگزار می‌کنند. این نشست ممکن است چند روز ادامه پیدا کند و در این مدت هیچکس از کاردینال‌ها تا زمان انتخاب پاپ نمی‌توانند این جلسه را ترک کنند. اعلام انتخاب پاپ از طریق متصاعد شدن دود سفید از کلیسای سیستین برای عموم مردم منتظر در بیرون کلیسا صورت می‌گیرد.
بر اساس سنت قدیمی کلیسای کاتولیک، پاپ بین روزهای چهارم تا ششم بعد از مرگ به خاک سپرده می‌شود و عزای عمومی رسمی تا 9 روز ادامه پیدا می‌کند. مجمع کاردینال‌ها، پاپ جدید را بعد از 15 تا 20 روز انتخاب می‌کند. پاپ باید رأی موافق دو سوم حاضران در مجمع را کسب کند. در حال حاضر 5 شخصیت اصلی جانشینی پاپ فرانسیس شامل افراد زیر است:
1- پیترو بارولین
وی دبیر واتیکان و یکی از مهمترین کاردینال‌های کلیسای کاتولیک است. او در روز 17 ژانویه 1955 در شهر شیافون در استان ویچنزا در شمال ایتالیا متولد شد. او در خانواده‌ای ساده و متدین زندگی کرده و پدرش فروشنده محصولات کشاورزی بود و مادرش نیز معلم مدارس ابتدایی بود. کارولین پدرش را در سن 10 سالگی از دست داد و دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشت. او در کنار برادر و خواهرش مسئولیت خانواده را بر عهده داشت.

وی از همان ابتدای کودکی به مبانی دینی علاقمند شد و بعد از گذراندن دوران دبیرستان در رشته ادبیات، تحصیلات دینی خود را در رشته فلسفه و الهیات سپری کرد. آرنولدو اونیستو روز 27 آوریل 1980 او را کاهن کلیسایی در منطقه ویچنزا کرد و به این ترتیب روند فعالیت‌های بارولین در واتیکان آغاز شد. او سپس به رم رفت تا تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته تخصصی دانشگاه گریگوری ادامه دهد و در نهایت، مدرک فوق لیسانس حقوق کلیسا را در سال 1986 دریافت کرد.
او در نیجریه و مکزیک خدمت کرده و مأموریت‌های بین‌المللی مهمی نظیر کاردینال اعزامی به رواندا در سال 1993 و همچنین عضویت در هیئت واتیکان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1997 را عهده دار بوده است. وی در سال 2002 به عنوان دبیر بخش روابط عمومی واتیکان آغاز به کار کرد و به دنبال تقویت مناسبات واتیکان با ویتنام و استمرار گفتگو بین طرف‌های صهیونیستی و فلسطینی بوده است.
پاپ بندیکت شانزدهم او را به عنوان اسقف مشاور و نماینده خود در ونزوئلا انتخاب کرد و او تلاش زیادی برای تقویت مناسبات کلیسا با دولت ونزوئلا و تحقق عدالت اجتماعی در این کشور انجام داد. پاپ فرانسیس در سال 2013 او را به عنوان دبیر واتیکان انتخاب کرد. بارولین در مسائلی در خصوص صلح و حقوق بشر وارد شده و تلاش زیادی برای تقویت همکاری بین دولت‌های مختلف به ویژه در خاورمیانه انجام داده است. بارولین در فوریه سال 2014 کاردینال شد و در سال 2018 به عنوان کاردینال اسقف عام انتخاب شد. پاپ فرانسیس در سال 2023 عضویت وی در مجمع کاردینال‌های واتیکان را تمدید کرد.
2- پیتر اِردو
پیتر اِردو کاردینال اهل مجارستان و رئیس اسقف‌های مجارستان است. وی در روز 25 ژوئن 1952 در بوداپست پایتخت مجارستان در یک خانواده کاتولیک به دنیا آمد. وی در سال 1975 در بوداپست کاهن شد و بین سال‌های 1975 تا 1977 در منطقه دوروگ به کلیسا خدمت کرد. او در سال 1976 مدرک دکتری خود را در رشته الهیات دریافت کرد و در سال 1980 نیز دکترای خود را در رشته حقوق کلیسا دریافت کرد.

إردو بین سال‌های 198 تا 2003 به عنوان استاد دانشگاه‌های کاتولیک و رئیس دانشکده مطالعات عالی حقوق کلیسا فعالیت داشته است. پاپ یوحنا پولس دوم در سال 1999 او را به عنوان اسقف افتخاری کلیسای کاتولیک در شهر بوبی ایتالیا انتخاب کرد. وی بعداً رئیس اسقف‌های مجارستان شد و یک سال بعد نیز به رتبه کاردینالی رسید.
وی در سال 2005 و 2010 به مدت 5 سال به عنوان رئیس کنفرانس اسقف‌های مجارستان و در سال 2006 و 2011 به عنوان رئیس شورای اسقف‌های اروپا انتخاب شد. او میزبان گفتگوهای کاتولیک- ارتدوکس اروپا در سال 2008 بود.
اِردو جوایز و مدارک افتخاری زیادی را دریافت کرده است که از جمله آنها دکترای افتخاری آکادمی کاتولیک در پاریس در سال 1996 و دکترای افتخاری دانشگاه کاتولیک در لوبلین سال 2000 و دکترای افتخاری دانشگاه مونیخ در سال 2007 بوده است. وی با اعطای عنوان کاهن بودن به کسانی که ازدواج می‌کنند، مخالف است و آن را بخشی اساسی از تبلیغ مسیحیت می‌داند. او حامی سازماندهی هرمی کلیسا است و به فعالیت‌های تبلیغی مسیحیت و خدمت به جوانان اهمیت ویژه ای می‌دهد.
او مهاجرت را حق هر انسانی می‌داند، اما نسبت به خطرات ناشی از ادغام آوارگان در جوامع مختلف هشدار داده است. وی از گفتگوهای مسیحیت با دیگر ادیان حمایت کرده و رویکرد مثبتی نسبت به اسلام دارد.
3- لوئیس آنتونیو تاگلی
لوئیس آنتونیو تاگلی یکی از برجسته‌ترین اسقف‌های فیلیپین است که به بالاترین مناصب در کلیسای کاتولیک دست پیدا کرده است. او از بالاترین روحانیون کاتولیک فیلیپین در دوره معاصر به شمار می‌رود و لقب فرانسیس آسیا را به خود گرفته است. وی در سال‌های 2022 و 2024 لقب تأثیرگذار ترین فرد در آسیا و فیلیپین را از آن خود کرده است.

وی در 21 ژوئن سال 1957 در شهر مانیل در فیلیپین متولد شد. او در خانواده‌ای متمول متولد شده و مادرش از یک خانواده ثروتمند چینی بود که به فیلیپین مهاجرت کرده بود. تاگلی می‌خواست پزشک شود، اما وارد مباحث فلسفه و الهیات شد و سپس برای تحصیل به دانشگاه آتینیو دی مانیل رفت و مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در این رشته در آنجا به دست آورد.
وی در سال 1982 کاهن شد و مدتی بعد به آمریکا سفر کرد و مدرک کارشناسی الهیات را در سال 1987 در آنجا دریافت کرد و سپس دکترای رشته اسقف جمعی در تعلیم و تربیت را دریافت کرد. تاگلی در سال 2011 رئیس اسقف‌های مانیل شد و پاپ بندیکت شانزدهم در نوامبر سال 2012 او را به درجه کاردینالی ارتقا داد.
وی در سال 2019 به واتیکان منتقل شده و رئیس مجمع تبلیغ ملت‌ها شد که یکی از مهم‌ترین بخش‌های اداری واتیکان به شمار می‌رود. پاپ فرانسیس در سال 2020 او را به عنوان اسقف انتخاب کرده تا اولین فرد آسیایی باشد که این سمت را در اختیار می‌گیرد. وی یک سال بعد به عضویت اداره دارایی‌های کلیسا درآمد که سرپرست بخش مالی واتیکان و مسئول اداره اموال و سرمایه گذاری‌های واتیکان است.
پاپ فرانسیس در سال 2024 او را به عنوان فرستاده ویژه خود به کنفرانس ایندیانا پلیس در آمریکا اعزام کرد. او همچنین ریاست مجمع تبلیغ ملت‌ها در رم و مسئولیت دفتر تبلیغ در واتیکان را عهده دار است. تاگلی در مبانی دینی و سیاسی فردی به ظاهر معتدل به شمار می‌رود و مخالف سخت‌گیری های واتیکان در قبال همجنس گرایان است.
4- ماتیو زوبی
ماتیو ماریا زوبی در 11 اکتبر 1955 به دنیا آمد. او فارغ التحصیل رشته ادبیات و فلسفه از دانشگاه سابینزا در رم در سال 1977 است و سپس مطالعات دینی خود را در دانشگاه پاپ پشت سر گذاشت. در سال 1981 به عنوان کاهن در کلیسای آغابیتوس انتخاب شد. وی در سال 2000 به عنوان کاهن اصلی این کلیسا انتخاب شد و یک دهه در این سمت باقی ماند. او در سال 1992 نقش اساسی در میانجگری برای پایان دادن به جنگ داخلی در موزامبیک داشت. پاپ بندیکت شانزدهم در سال 2006 لقب کاهن افتخاری را برای تکریم خدمات وی به کلیسا به او اعطا کرد.

زوبی از سال 2005 تا 2010 رئیس دایره کلیسا در منطقه سوم رم بود و در ژانویه سال 2012 از سوی پاپ بندیکت شانزدهم به عنوان اسقف افتخاری شهرفیلانوا و مشاور اسقف رم انتخاب شد. وی در دسامبر سال 2015 وارد کاتدرائیه سان پیترنیو شد و لقب کاردینالی را در روز 5 اکتبر سال 2019 دریافت کرد. وی در روز 22 می سال 2022 به عنوان رئیس کنگره اسقف‌های ایتالیایی انتخاب شد و در سال 2023 نیز قاضی دادگاه عالی دولت واتیکان شد.
زوبی تمرکز ویژه‌ای روی ارزش‌های انسانی از جمله همبستگی و تسامح دینی دارد و اولویت خاصی به گروه‌های منزوی از جمله مهاجران می‌دهد. این گرایش‌ها باعث شده در ایتالیا از او تحت عنوان جریان چپ نام ببرند؛ تا جایی که برخی رسانه‌های محلی ایتالیا در هنگام تعیین وی به عنوان کاردینال او را به تمسخر گرفتند.
البته مناسبات او با جویلی ماگالدی به عنوان یکی از بزرگترین اعضای فراماسونری در ایتالیا جنجال برانگیر شده و ماگالدی در سال 2020 به صراحت گفته است که زوبی یکی از مهم‌ترین کاردینال‌هایی است که او را تأیید و ستایش می‌کند. پذیرش همجنس گرایان در کلیسا بدون توبه یا تعهد به تغییر سبک زندگی از دیگر مواضع جنجالی زوبی است که انتقادات زیادی را از سوی جریان‌های محافظه کار در کلیسای واتیکان علیه وی مطرح کرده است.
5 - ریموند لیوبیرک
ریموند لیوبیرک کاردینال آمریکایی در روز 30 ژوئن سال 1948 در شهر ریچلند سنتر در ایالت ویسکانسن آمریکا متولد شد. وی آخرین فرزند از یک خانواده کاتولیک بود که تحصیلات خود را در آکادمی صلیب مقدس در شهر لاکروس پشت سر گذاشت. وی تحصیلات خود را در دانشگاه کاتولیک آمریکا ادامه داده و سپس به ایتالیا رفت و در دانشگاه گریگوری کلیسا در رشته الهیات تحصیل کرده و مدرک دکترای خود را در رشته حقوق کلیسا دریافت کرد.

پاپ پولس ششم در تاریخ 29 ژوئن 1975 او را به عنوان رئیس کاتدراییه یوسف العامل انتخاب کرد. بی رک در سال 2003 رئیس اسقف‌های سنت لوئیز شد و تا سال 2008 در این سمت باقی ماند. در این سال بود که پاپ بندیکت شانزدهم او را به عنوان رئیس دادگاه عالی کلیسای کاتولیک انتخاب کرد.
وی در سال 2010 کاردینال شد و در سال 2013 به انتخاب پاپ فرانسیس به عضویت مجمع کاردینال‌ها درآمد. پاپ فرانسیس در سال 2014 او را به عنوان نماینده شخصی خود در مؤسسه کاتولیک «فرسان مالت» انتخاب کرد اما در نتیجه اختلافات موجود بین وی و واتیکان در سال 2023 از این منصب برکنار شد. او یکی از مهم‌ترین مخالفان قانونی شدن سقط جنین بوده و با کاهن شدن زنان نیز مخالف است.