بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش نبض بازار، ویرجین آتلانتیک به عنوان شرکتی با سابقه چهار دهه رقابت جسورانه با خطوط هوایی سنتی مانند بریتیش ایرویز در پی بهره‌برداری از این فرصت است. اما موفقیت در این بازارِ به شدت رقابتی با حضور رقبایی مانند امارات و قطری نیازمند ترکیبی از استراتژی‌های قیمت‌گذاری، تطبیق فرهنگی و نوآوری در خدمات است.
در همین راستا زمینه‌های اقتصادی ورود به بازار عربستان در موارد زیر قابل تحلیل و بررسی است: 1. همسویی با چشم‌انداز 2030: عربستان قصد دارد تا سال 2030، سهم گردشگری را به 10 درصد از تولید ناخالص داخلی خود برساند و سالانه 100 میلیون گردشگر جذب کند. این هدف، نیازمند توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل هوایی و جذب خطوط بین‌المللی است؛ لذا ورود ویرجین آتلانتیک، نه تنها به افزایش ظرفیت پرواز‌های بین‌المللی کمک می‌کند، بلکه نشان دهنده اعتماد سرمایه‌گذاران خارجی به ثبات اقتصادی اصلاحات سعودی است.
2. رقابت در بازار انحصاری: اگرچه سعودیا (خطوط هوایی ملی عربستان) 60 درصد از بازار پرواز‌های داخلی و بین‌المللی عربستان را در اختیار دارد، اما سیاست‌های لیبرالیزه شدن اقتصادی، فضایی برای ورود رقبای خارجی فراهم کرده است. با این حال، ویرجین باید برای جذب مسافران، به ویژه گردشگران لوکس، راهکاری فراتر از قیمت‌های رقابتی ارائه دهد.
علاوه بر این به گفته کارشناسان چالش‌های اقتصادی پیش روی ویرجین آتلانتیک به بازار عربستان را نیز می‌توان در مواردی مانند سازگاری فرهنگی، هزینه‌های عملیاتی و رقابت با یارانه‌های دولتی عربستان دسته‌بندی کرد. در نتیجه ویرجین آتلانتیک می‌تواند با تمرکز بر مسافران تجاری و گردشگران بین‌المللی (غیرسعودی) که به دنبال استاندارد‌های خدمات غربی هستند، جایگاه خود را تثبیت کند.
به عنوان مثال همکاری با شرکت‌های محلی مانند «الخلیجیه هولدینگ» برای بازاریابی و مدیریت عملیات، ریسک‌های فرهنگی و قانونی را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، ادغام خدمات پروازی با برنامه‌های گردشگری لوکس عربستان (مانند اقامت در هتل‌های 7 ستاره) می‌تواند ارزش افزوده ایجاد کند. به همین دلیل در خصوص دورنمای آینده می‌توان گفت: اگر ویرجین آتلانتیک بتواند سهمی 5 تا 7 درصدی از بازار پرواز‌های بین‌المللی عربستان را به دست آورد، درآمد سالانه آن تا 300 میلیون دلار افزایش می‌یابد. این موفقیت، الگویی برای سایر خطوط هوایی خارجی جهت ورود به بازار‌های حاشیه‌ای، اما پرپتانسیل خاورمیانه خواهد بود.
با این حال، تحقق این هدف مستلزم سرمایه‌گذاری اولیه سنگین (حدود 50 میلیون دلار برای راه‌اندازی پایگاه‌های عملیاتی) و تحمل زیان‌های کوتاه مدت است. در بلندمدت، این حرکت می‌تواند به افزایش اشتغال‌زایی در بخش خدمات و تقویت جایگاه عربستان به عنوان «هاب گردشگری جهانی» کمک کند، اما شکست در آن، هزینه‌های اقتصادی و اعتباری قابل توجهی برای ویرجین به همراه خواهد داشت.