بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - یا برژنف در گزارشی به بیست و چهارمین کنگره حزب کمونیست آورده: تجدید حیات اسلام شاید مهم‌ترین واقعه سیاسی قرن بیستم باشد... و ممکن است شور و هیجان مذهبی انقلاب ایران از مرزها بگذرد.اکنون می‌بینیم که لرزه‌های این انقلاب نه تنها اسرائیل را زیر سؤال برده بلکه لرزه‌هایش آمریکا و اروپای به‌ظاهر طرفدار حقوق بشر را در برگرفته‌است.
از آ‌نجا که در دهه فجر، جشنواره‌های مختلفی برگزارمی‌شود،درباب هنرهفتم؛ سینما اشاره‌هایی به کارهای صورت گرفته وبرنامه‌هایی در این باره ضروری است. با توجه به این که از رهگذر هنر می‌توانیم هرچه رساتر و زیباتر به همه جهان، ندای مظلومیت و حقانیت کشورهای مسلمان را به جهانیان برسانیم.
هفته گذشته معاون محترم ریاست جمهوری آقای عارف، شورای عالی سینما را با افراد جدید تشکیل داد. در این خصوص ملاحظاتی به ذهن‌می‌رسد.
نخست؛ انواع فیلم‌های ساخته شده در این سال‌ها را که از نظر بگذرانیم و نیز اگر به فیلم‌های برگزیده جشنواره فیلم فجر امسال دقت‌کنیم که هیات انتخاب از میان حدود صدفیلم به گزینش آنها برای جشنواره دست زده، به این نتیجه می‌رسیم که ما یک استراتژی منسجم و راهبردی در تولیدات سینمایی نداریم.
شورای عالی سینما بایستی در نخستین گام به روشن‌کردنِ استراتژی بنیادین و راهبردی برای تولیدات سینمایی بپردازد. ما باید برپایه مخاطب‌سنجی و با آگاهی مشخص کنیم که اولویت تولید باید با چه ژانرهایی و با چه تعدادی باشد و این که مثلا در دفاع‌مقدس یا ملودرام یا خانواده یا... چه تعداد آثار سینمایی با چه رویکردهای کلی باید تولید و به مخاطبان ارائه شود. این استراتژی بسیار مهم و بنیادین است.همچنین باید در استراتژی تولیدات سینمایی به آرمان‌های بلند انقلاب، توجهی ویژه شود. بایستی به ترویج این آرمان‌ها در آثار هنری به‌ویژه سینمایی (بدون شعارزدگی و با وجه هنری) همت گماشته شود. مگر می‌شود به آرمان‌های یک کشور در تولیدات مخاطب‌گرای آنها هیچ توجهی نداشت. از رهگذرِ چنین تولیداتی باید آرمانگرایی و آرمان‌خواهی در نسل جوان ما بخصوص نهادینه‌شود.آرمان ما مثلا اگر آزادی فلسطین است باید اهمیت بسزای چنین آرمانی مشخص شود و در آثار به گونه‌ای بایسته منعکس شود. مسأله دیگر همان دشمنان قسم‌خورده این انقلاب و نظام و مردم و کشورند. در این 5 دهه دشمنان ما هرگز دمی از پا ننشستند و تا توانستند و می‌توانند برای ما مشکل‌آفرینی کردند و علی‌رغم برخی شعارهای ظاهری‌شان هرگز نخواسته‌اند مشکلی از مشکلات انقلاب و ایران حل و فصل شود. تولیدات سینمایی باید با شیوه‌ای قانع‌کننده به مخاطبان و به‌ویژه جوانان نشان دهند که با سازشکاری یا گرایش به دشمنان‌مان به‌ویژه در قالب مذاکرات هرگز به جایی نخواهیم رسید. مگر می‌شود با شخص توسعه‌طلبی مثل ترامپ که کانادا را جزو خاک آمریکا می‌شمارد و از ضمیمه‌کردن گرینلند به خاک آمریکا سخن می‌راند؛ مذاکره و سازش [عزتمندانه]کرد! صحبت از مذاکره با چنین طرف‌هایی و ادعای گذر از مشکلات با چنین مذاکراتی مانند آب در هاون کوبیدن است!
استراتژی امیدآفرینی جایگاه خاصی دارد و بفرمایش مقام معظم رهبری نباید به نام سینمای اجتماعی به سیاه‌نمایی و یاس‌آفرینی و نومیدی‌پراکنی پرداخت. همچنین آگاهی در این استراتژی باید نقشی بسزا داشته باشد. رده‌بندی سنی در جهان و آمریکا به روشنی رعایت می‌شود. باید به این مهم توجه کرد.در تولیدات سینمایی جدید، آثاری هست که در قالب آنها به خودکشی پرداخته شده؛ پس نباید ارائه این آثار به گونه‌ای باشد که کودک و نوجوان ما با آن‌ آثار مواجه شود و پخش آنها بدون رعایت رده‌بندی سنی نباید انجام شود زیرا چنین آثاری، امنیت روانی و ذهنی کودک و نوجوان را از بین می‌برد.