بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - محسن جلیلوند با روزنامه اعتماد گفت‌وگو کرده است. بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
به قول فرانکلین روزولت در سیاست هیچ چیزی تصادفی نیست. سقوط اسد برنامه‌ای بود که از سالهای گذشته طراحی شده و قرار بود اجرا شود. مجموعه‌ای هم که اینها اجرا میکردند مثلث امریکا، ترکیه و اسراییل است که با توجه به اینکه هر کدامشان چطور حرکت میکردند، به این قضیه ورود کردند.
در خاورمیانه – از نظر آنها- آنطور که اندیشکده اسراییل میگوید این است که یک ورودی آشوب‌ساز داریم به نام جمهوری اسلامی ایران که هر وقت وارد بازی میشویم، بازی را به هم میزند. یک خاورمیانه جدید در حال تشکیل شدن است با محوریت اسراییل، همراهی ترکیه و پشتیبانی امریکا. در عین حال روسها و چینیها هم سهم خودشان را میبرند منتها به اندازه. چون سوریه پل ارتباطی ما با محور مقاومت بود کلا تضعیف شد. نابود نمیشود اما تضعیف شده و تضعیف را عمیق‌تر میکنند تا به نظریه خودشان برسند. شاید موافق این باشم که بشار اسد هم در مقابل کاری که برای محور مقاومت کرد، حمایتش میکردند. اقلیت 13 درصدی این اجازه را نمی‌دهد چون نیروی نظامی، کلید زندان، کلید اسلحه‌خانه و کلید گاوصندوق دست اینهاست. هر جای دنیا دیدید کلید گاوصندوق، زندان و اسلحه دست اقلیتی باشد آن اقلیت بر اکثریت حکمفرمایی میکند. سه قدرت اصلی که عرض کردم امریکا، اسراییل و ترکیه باید در مورد سوریه توافق کنند. یک نظریه این است که ترکیه میخواهد بخشی از کردهای خودش در بخش پایینی‌اش را به آنجا بریزد. اسراییل خیلی سوریه باثبات را نمیپذیرد. سال 2012 هم به یکی از اندیشکده‌های اسراییل میگفتند چرا بشار اسد را برنمیدارید، میگفتند گرگی که دندانش را بکشیم از گرگ ناشناخته بهتر است. در سوریه هم فکر نمیکنم کسانی که سر کار میآیند به راحتی بخواهند بدهی ما را حساب کنند و بگویند حساب و کتاب چطور باشد. اینکه (آیت‌ا‌الله هاشمی‌رفسنجانی میگفتند) باید پشت مردم سوریه بایستیم کاملا حرف درستی است ولی الزاما در خاورمیانه همه حکومتها، برگزیده مردمشان نیستند. کدامشان را میبینید که برگزیده مردمشان باشند. بعد از فراعنه تنها حکومتی که با رای مردم سر کار آمد حکومت محمد مرسی بود که آن هم مشکلات خودش را داشت. همین آقای بشار اسد اینکه میفرمایید مردم، در آخرین انتخابات خودش گفت 95 درصد به من رای داده‌اند. یعنی این 4 درصد تو را سرنگون کرده‌اند؟ سوریه پر از نیروهای اطلاعاتی- امنیتی بود. یعنی از هر سه نفر، یک نفر اطلاعاتی- امنیتی بود. پلیسش هم که رشوه میگرفت. حتی در دستشویی هم که میرفتید عکس حافظ اسد را زده بودند، مجسمه ماهر اسد را در ادلب گذاشته بودند. یک جور توتالیتاریسم حکومت اقلیت بود. با مردم در سوریه اگر صحبت میکردید خیلی ناراضی بودند.