بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - خراسان / «نهادهای فرهنگی و پهلوان پنبه های عصر ما!» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم محمد بهبودی نیا است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
حالا می‌خواهید چه‌ کار کنید؟ بازهم همه با هم باید انگشت اتهام ضدفرهنگ بودن را به سمت خواننده‌ای بگیریم که همین چند روز پیش کلیپ جنجالی و زننده ای منتشر کرد ؟ آیا می‌خواهیم باز هم او و دیگرانی که این قبیل آثار را تولید می‌کنند، متهم کنیم و بعد وجدان دردمان آرام شود و برویم پی کارمان تا زمانی که اثری دیگر تولید شود و دوباره انگشت اتهام را به سمت آن‌ها بگیریم و بعدی‌ها و بعدی‌ها و بعدی‌ها؟
با این حرف‌ها و کارها، این خواننده و تعداد زیادی از خوانندگانی که از این مسیر درآمدهای میلیاردی کسب می‌کنند، توبه می‌کنند ؟ دست از کارشان برمی‌دارند؟ بیایید کمی تعارف ها را کنار بگذاریم. تا امروز چند کار فرهنگی جذاب و به‌روز تولید کرده‌ایم؟ بگذریم...
کار فرهنگی نمی‌کنیم چون بودجه نداریم
اگر بخواهیم یکه به قاضی نرویم، باید به این نکته اشاره‌کنیم که نمی‌توانیم از مسئولان و فعالان فرهنگی انتظار انجام کارهای محیرالعقول داشته باشیم. چرا؟ چون بودجه ندارند. همان‌طور که وزارت میراث فرهنگی ما برای محافظت از همه آثار تاریخی و فرهنگی کشور و حتی مرمت این آثار، بودجه کافی ندارد.وقتی بسیاری از نهادهای فرهنگی ما در اوج بی‌پولی دست‌وپا می‌زنند، سرپا ماندن در طول این سال‌ها را می‌توان شاهکار این نهادها و سازمان‌ها به شمار آورد، شاهکاری که واقعاً قابل‌تقدیر است.
بازار
در روز و روزگاری که خریدوفروش سکه و دلار و... که هر روز دارد سر به فلک می‌کشد، سود آن‎چنانی برای ما به همراه دارد، نسل جوان کجا به سراغ انجام کار فرهنگی بی‌مزد می‌رود؟ این سود زیاد و درآمدهای ناچیز فعالیت فرهنگی آن‎قدر چشمگیر بوده که شاید تعدادی از ما تا امروز چند بار تصمیم گرفته‌ایم برویم آن سمت بازار شما بگویید نه، من می‌گویم خودم و تعداد زیاد دیگری که می‌شناسم چند بار تا امروز این قصد را داشته‌ایم. حتی بعضی‌هایمان رفته‌اند....
نبود جذابیت و برنامه‌های گل‌درشت
البته از نبود بودجه هم که بگذریم، نبود جذابیت در اجرای برنامه‌های فرهنگی و به‌روز نشدن آن‌ها نقدی مهم است که می‌توان به نهادها و سازمان‌ها و فعالان فرهنگی وارد دانست. نسل جوان و نوجوانی که در دنیای امروز به هر طرف نگاه می‌کنند جذابیت‌های فراوانی می‌بینند (حالا ضدفرهنگی یا هرچه اسمش را بگذاریم) پای این برنامه‌ها خواهند نشست؟
عرصه تولید محتوای امروز عرصه رقابت‌هاست و رسیدن به قله یا نرسیدن به قله را ثانیه‌های طلایی و گام‌های دقیق مشخص می‌کنند. بی‌تردید این ‌یک حقیقت است که با حلوا حلوا گفتن دهان هیچ‌کس شیرین نشده و نمی‌شود.
دست پهلوان‌پنبه‌ها را رو کنیم
حرف به درازا کشید اما این چند سطر آخر را هم بخوانید و تمام. یادم می‌آید زمانی به‌ظاهر پهلوان‌هایی به محله‌های شهرها و ده‌کوره‌ها می‌رفتند و زنجیر دور بازوهایشان می‌بستند و زنجیر پاره می‌کردند و مار می‌گرفتند و... اما وقتی دستشان رو شد و مردم فهمیدند زنجیرهای دور بازوی پهلوان‌پنبه‌ها از اول پاره بوده و مار داخل جعبه بی‌نیش و دندان است، معرکه‌ها خلوت شد و معرکه‌گیرها بساطشان برای همیشه جمع شد. مسئولان فرهنگی باید قبول کنند که بعضی افراد که امروز کار فرهنگی می‌کنند شاید همان پهلوان‌پنبه‌های قدیمی هستند نه رستم دستان. بی‌تردید پهلوان‌پنبه‌هایی در گوشه و کنار فضاهای فرهنگی بوده و هستند که امروز فرهنگ و تمدن ما این‌قدر تنهاست که با یک باد گیج و گم ریشه‌هایش که روزگاری در عمق خاک بوده بیرون می‌زند.
حالا چند جمله آخر را بدون تعارف تر با هم بخوانیم. اگر می‌خواهید و می‌خواهیم همچنان انگشت اتهام را به سمت خواننده‌های فرهنگ ستیز و ... بگیریم باید آن سخن معروف را در ذهنمان مرور کنیم که:«وقتی انگشت اتهام را به سمت فردی می‌گیری سه انگشت دیگرت به سمت خودت است.»