ایرانیان جهان - «براساس تجربه باید گفت در نامه‌نگاری و رد و بدل شدن پیام‌ها میان ایران و آمریکا هرگاه موضوع علنی شده‌، بی‌نتیجه مانده است».

قبل ازاین سخنگوی وزارت خارجه ایران اعلام کرده بود فرستاده امارات، حامل نامه ترامپ است. ایران و آمریکا حالا یک میانجی جدید دارند و آن کشور امارات است. پیش از این کشورهای سوئیس، فرانسه، عراق، قطر، ژاپن و عمان میان ایران و آمریکا واسطه بودند حالا کشور تازه‌ای به این صف اضافه شده و آن امارات است.
وقتی عراقچی گفت نامه ترامپ به رهبری ایران توسط یک کشور عربی منتقل می‌شود گزینه‌های زیادی مطرح شد، حتی نام محمد بن‌سلمان و عربستان سعودی هم به میان آمد اما هیچ کس حدس نمی‌زد امارات نیز در این میان باشد. یک دلیل این بود که روابط سیاسی ایران- امارات کج‌دار و مریز است و به اندازه‌ای مثبت و قوی نیست که بتوان بر آن میانجی‌گری ساخت.
این موضوع برای بسیاری غافلگیرکننده بود.میانجی‌گری، نقطه عطف در روابط ایران- امارات است و می‌توان انتظار داشت مقدمه‌ای برای بهبود بیشتر روابط باشد چرا که فصل جدیدی را در روابط امارات با ایران گشود. ایران، متفاوت‌ترین روابط را با امارات دارد. از یکسو امارات دومین شریک اقتصادی ایران بعد از چین است و از سوی دیگر دو طرف دارای بزرگ‌ترین و پرتنش‌ترین اختلاف مرزی‌اند. امارات مدعی حاکمیت بر بخشی از خاک ایران است؛ ایران را به اشغال 3 جزیره خلیج‌فارس متهم می‌کند و همزمان در مجامع بین‌المللی این موضوع را پیگیری می‌کند.
ایران هم با رد این ادعا و اتهام، اصل وجود اختلاف مرزی را زیرسؤال می‌برد. با این حال دو طرف توافق کرده‌اند موضوع سه جزیره روابط سیاسی دو طرف را دستخوش تنش قرار ندهد و مانع از رشد تجارت‌شان نشود. چرا به این نامه نمی‌توان خوشبین بود؟ در اتفاقی بی‌سابقه، قبل از رسیدن نامه به تهران کانال انتقال آن اعلام عمومی شد. ابتدا شبکه المیادین این خبر را منتشر کرد و سپس سخنگوی وزارت خارجه، خبر سفر فرستاده امارات به تهران به عنوان حامل نامه ترامپ را اعلام کرد. در تاریخ میانجیگری‌ها و رد و بدل شدن‌ها نامه‌ها میان ایران و آمریکا این اولین بار است که طرف ایرانی کانال را اعلام می‌کند. ممکن است این اتفاق در واکنش به اقدام ترامپ در اعلام عمومی ارسال نامه باشد.
دفعه پیش که رئیس‌جمهور آمریکا باراک اوباما به آیت‌الله خامنه‌ای نامه مکتوب فرستاد و از طریق پادشاه عمان (سلطان قابوس) به تهران فرستاد تا مدت‌ها افشا نشد. نه ارسال‌کننده (اوباما) اعلام عمومی کرد و نه گیرنده (ایران) و نه کانال (پادشاه عمان)؛ همه محرمانه باقی ماندند. با این حال این بار هم فرستنده (ترامپ) اعلام کرد حتی قبل از ارسال نامه. هم گیرنده (ایران) قبل از دریافت، کانال (امارات) را اعلام کرد تا این نامه‌نگاری در فضای عمومی انجام شود. اگر ترامپ می‌خواست اقدام او در ارسال نامه به رهبری، موفقیت‌آمیز باشد و نتیجه بدهد نباید این اقدام را علنی می‌کرد بلکه اجازه می‌داد از ابتدا تا انتها یعنی تا زمان دریافت پاسخ مکتوب یا شفاهی، محرمانه بماند. همان‌گونه که در نامه‌نگاری اوباما اتفاق افتاد و موفقیت‌آمیز بود و به مذاکرات مستقیم ایران- آمریکا و برجام رسید. براساس تجربه باید گفت در نامه‌نگاری و رد و بدل شدن پیام میان ایران و آمریکا هرگاه موضوع علنی شده، بی‌نتیجه مانده است. اقدام ایران در اعلام عمومی کانال انتقال نامه ترامپ نیز را باید دلیلی برای نگاه بدبینانه به نتیجه این نامه‌نگاری دانست.